Home » Posts tagged 'Nature blog' (Page 2)
Tag Archives: Nature blog
Ինձնից առաջ և հետո. Պոետ Բնությունը / Before and after Me: The Poet Nature
«Մեր բոլորի Հայրը Աստվածն է, Մայրը՝ Բնությունը: Հայրը սերմն է թողնում Բնության մեջ, և ծնվում ենք Մենք…», – Առլեն Շահվերդյան
*
Մենք Բնության մի մասնիկն ենք և սերում ենք Բնությունից: Մեզանից նրանք, ովքեր պոետներ են, անվերջ գովերգում են Բնությունը: Սակայն ամենամեծ ու անգերազանցելի պոետն ինքը Բնությունն է, որ իր չքնաղ արարումներով մշտապես զարմացնում ու հիացնում է մեզ՝ լցնելով կյանքը հրաշագեղությամբ:
*
Ինձնից առաջ և հետո.
Պոետ Բնությունը
Թե՛ ինձնից առաջ, թե՛ ինձնից հետո
Կյա՛նքն է հանդե՜սը շողո՜ւն արևի՝
Դաշտը ծածկելով նորածի՜լ խոտով,
Գե՜տ արարելով սառցե՛ սարերից:
Թե՛ ինձնից առաջ, թե՛ ինձնից հետո
Չի՛ կանգնել ու չի՛ կանգնելու անքուն
Արեգակ–Լուսին փոխումը հերթով՝
Հող–Կրակ ու Ջուր–Օդի առանցքում:
Թե՛ ինձնից առաջ, թե՛ ինձնից հետո
Բազո՜ւմ պոետներ երևան կգան,
Որ իրենց գրչո՛վ և իրենց մտքո՛վ
Կգովեն կյա՜նքը մեր բոլորի Տան:
Բայց, ինձնից առաջ և ինձնից հետո,
Եվ, անգամ, օրոք իմ կենդանության,
Չի՛ լինի պոետ Բնության հոտով,
Չի՛ բուրի ինչպես դա՜շտը վաղորդյան:
Քանզի ամենա՜յն և ամենամե՜ծ՝
Բնությունն ի՛նքն է պոե՜տն Արարչի,
Թե՛ ինձնից առաջ, թե՛ ինձնից հետո
Բնության ամե՛ն արարչությունից
Բա՜րձր ու փառահե՜ղ ոչի՛նչ չի հնչի:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 24.08.2017 և 24.09.2018
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Մի քանի քայլ` երկու աշխարհների միջև: Մակույկով գետի երկայնքով շրջագայող բնասերներին գետի ափին կանգնած հսկա փղից բաժանում է ընդամենը մի քանի քայլ: Զարգացման երկու ուրույն ճանապարհներ անցած կենդանի արարածներ` մարդ և փիղ: Ընդամենը մի քանի քայլ` երկու աշխարհների միջև, որոնք տարբեր են, սակայն ծագել ու զարգացել են նույն տեղում, նույն մոլորակի վրա, նույն արևի տակ և ունեն մեկ ընդհանուր տուն` Երկիր մոլորակը: Միայն պահպանելով մոլորակի բնությունը` հնարավոր է հասնել այն բանին, որ թե՛ մարդը, թե՛ փիղը, և թե՛ մյուս բոլոր արարածներն ապրեն խաղաղության ու ներդաշնակության մեջ: Ուսումնասիրենք կենդանիներին ու հիանանք նրանցով` առանց խաթարելով նրանց անդորրը և վտանգելով նրանց կյանքը:
Several steps between two Worlds: Several steps seperate the Nature lovers in canoe from the huge Elephant standing on the riverside. Two live creations: Elephant and Human. They have passed two unique ways of evolution. Several steps between these two Worlds, which are different, but have the same origin, as they have arisen in the same place, under the same Sun and have a common Home: the Planet Earth. Only protecting the Nature of our Planet We can succeed in providing Peace and Harmony between Human and Elephant, Human and all the other creations of the World. Let’s study Animals and admire with them without disturbing their Peace and endangering their Life.
Մարդ–բնություն ներդաշնակ փոխհարաբերության դիտարժան ևս մեկ դրվագ: Այս լուսանկարը անհերքելի ապացույցն է նրա, որ մենք՝ մարդիկ, կարող ենք ու պետք է խաղաղ ապրենք կենդանիների հետ: Այս վիթխարի աֆրիկյան փիղը խաղաղորեն քայլում է մարդու կողքին, որը մինչ օրս շարունակում է նրան սպանել նետերով ու հրազենով: Սակայն, միևնույն է, բնությունը անչափ մեծահոգի է ու անտարբեր չէ այն բանի նկատմամբ, թե ինչ է անում մարդը, չէ՞ որ սպանելով կենդանիներին մարդը վերացնում է նաև ինքն իրեն: Եկեք գտնենք բնության հետ խաղաղ ապրելու բանալին, չէ՞ որ մենք բնության մի մասն ենք, մի փոքրիկ մասնիկը: Եկեք գտնենք հասկացողության, համերաշխության հասնելու բանալին, եկեք հասկանանք շրջակա միջավայրի նկատմամբ հարգալից ու հոգատար վերաբերմունքի իրական արժեքը:
Another attractive scene of Human-Nature harmonic relations. This photo is an indisputable proof that we – humans can and should live in peace with animals. This huge African elephant is peacefully walking next to a man who still continues to kill him with arrows and weapons. But anyway – nature is very generous and it is not indifferent to what people are doing, because when killing animals people also kill themselves. Let’s find the key to peace with nature, because we are part of nature. Let’s find the key to understanding, solidarity, let’s understand the true value of a respectful and careful, thrifty attitude towards the environment.
Մեր յուրաքանչյուր քայլը կարող է օգտակար կամ վնասակար լինել Բնության համար: Երբեմն մենք անում ենք բաներ՝ առանց մտածելու դրանց հետևանքների մասին: Սակայն անգամ երբ մենք անում ենք մի բան առանց խորը մտածելու, Մայր Բնությունը կարող է կանխատեսել այդ հետևանքները մեր իսկ համար: Միգուցե դա է պատճառը, որ Նա այդքան իմաստուն է, և միգուցե դա է պատճառը, որ մենք հաճախ այնքան միամիտ ենք: Մենք կարծում ենք, թե գիտենք ամեն ինչ կամ գրեթե ամեն ինչ: Սակայն ամեն անգամ, երբ Մայր Բնությունը բացում է իր ջերմ գիրկը մեզ համար, մեզ զգում ենք ասես նորածիններ, որոնք փորձում են բացահայտել ու հասկանալ կյանքը: Մենք միշտ կարող ենք աջակցություն ստանալ Բնության կողմից: Հարցն այն է, թե ինքներս աջակցո՞ւմ ենք Բնությանը:
Each of our steps can be either useful or harmful for Nature. Sometimes we do things without thinking about consequences. But even when we do something without thinking deeply, Mother Nature can predict those consequences for us. Maybe that is why She is so wise. And maybe that is why we are often so naive. We think that we know everything or for almost everything. But each time when the Mother Nature opens Her warm hug for us, we feel ourselves like newborns, who try to discover and understand the life. We can always find support from the Nature. The question is, do we support the Nature?
Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Քո լռության խոսնակն եմ ես / I’m the Speaker of Your Silence
Ժողովրդական խոսք կա, ասում են. «Ընտանիքում մեկը պետք է զանգակ լինի, մյուսը՝ բամբակ»: Զույգերի հարաբերություններում սիրո մեկնության հարցում էլ է հաճախ այդպես. մեկը միշտ ավելի հնչեղ ու արտահայտիչ կերպով է խոսում իրենց սիրո մասին, իսկ մյուսն՝ ավելի կամաց, լուռ: Զույգերից մեկը ի լուր աշխարհի սեր է երգում, իսկ մյուսը՝ հիացմունքով լցված լռելյայն հպարտանում իրենց սիրո «խոսնակով»: «Քո լռության խոսնակն եմ ես»՝ այսպես է վերնագրված իմ այս նոր բանաստեղծությունը, որը գրել եմ «Դու իմ երգն ես» (երաժշտությունը՝ Ռուբերտ Ամիրխանյանի, խոսք՝ Գարիկ Բանդուրյանի) զրնգուն երգով ներշնչած, որը փայլուն ու անկրկնելի կերպով կատարում է տաղանդաշատ երգչուհի Զառա Տոնիկյանը:
*
Քո լռության խոսնակն եմ ես
Քո լռության խոսնակն եմ ես,
Որ, գարնանայի՜ն սոխակի, նման
Հնչեցնում է մեր զգացմո՜ւնքը վսե՜մ:
Անվստահության փարատո՛ղն եմ քո,
Ու չեմ վարանի մեր սիրո մասին
Երկուսի՛ս տեղն էլ աշխարհին ասել,
Երգե՜լ ու պատմե՜լ գոհունակությա՜մբ,
Գոչե՛լ երջանի՜կ խնդությա՜մբ սրտի,
Ինչպես ջրվե՛ժն է թնդո՛ւմ զորությա՜մբ՝
քարափ թափվելիս,
Ինչպես ծովաստեղծ գետե՜րն են գժվում՝
Նետվելով ահե՜ղ, ջրաքա՛մ մարտի՛:
Ե՛ս եմ, սիրելի՜ս,
Քո կասկածների անէացնո՛ղը,
Ներքին ձայնիդ հետ մի՛շտ բանակցողը:
Ու թե գիշերը մո՛ւթ է և ունա՛յն՝
Լույս դիմավորող բո՛ւն եմ՝ տանիքի՛դ,
Ծա՛ծկն եմ քո ներքին սառնամանիքի՛,
Որ քեզ ջերմացնեմ,
Մայրցամա՜ք տեսած նավակիդ կա՛յմն եմ,
Որ հանուն սիրո պատրաստ է եղել ծովի՜ց ծո՜վ անցնել:
Նվագախմբի փողային ձա՛յնն եմ,
Ամաչկոտ հոգուդ շեփո՜րն եմ հնչե՛ղ,
Եվ քո կանացի՜, երգածո՜ր կրքի
Ստեղնաշարային կատարո՛ղն եմ ես:
Դիրիժո՛րն եմ մեր թրթռո՜ւն սիրո,
Որ մի համախումբ ե՜րգ է սիրաձա՜յն,
Ամենաերգը՝ բոլոր երգերից:
Եվ հիմա, այսպես՝
Շփոթված ու լուռ, նայում ես դու ինձ,
Եվ ամաչո՜ւմ են այտերդ վարդի:
Ոչի՜նչ, սիրելի՜ս,
Ես մեր փոխարե՛ն կերգե՜մ նորից,
Եվ գարնանայի՜ն, հոսո՜ղ գետի պես
Ու խանդավառվա՜ծ ջրվեժի նման,
Կնետվե՛մ սիրո՜ հաղթակա՛ն մարտի:
Բա՜րձր կհնչեմ շեփորների՛ պես,
Զուռնայի՜ նման կբեկե՛մ օդը,
Լուսա՜յգ կծորա երգերիս միջից՝
Լցնելով խինդո՜վ նո՛ր առավո՜տը:
…Ե՛ս եմ լռության խոսնակդ վսեմ,
Մեր սիրո մասին երկուսի՛ս տեղն էլ աշխարի՜ն կասեմ…
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 12.06.2018
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
To my dear foreign Readers – Dear all, this post is dedicated to love and a special element in the art of love: the harmony between man and woman, especially when one of them is more shy and calm, when the other one is more passionate and creative. And this fragile relation between two loved ones is often so unique, cause one of them always sings about their love and the other one stays in silence. One is ready to tell about his/her love to the whole world, when the other one always tries to keep the feeling in secret. Sometimes this breaks relations, but more often this becomes a fundamental element, a fundamental stone in their relations, because two people find the balance in their life: one always fills the other one. This reality is often seen when one of the couple is more creative and artistic person when the other one prefers daily routine and common life. And this is the exact time when one of them becomes the speaker of the other’s silence, becomes the tumpet in the melody of their relations, the leader in singing and in magnifying their love, the loudest and leading musical instrument in the unique orchestra of the human relations. “I’m the Speaker of Your Silence”: this is the title of my new Armenian poem, written on June 12, 2018. It is my pleasure to offer you to enjoy also this wonderful sing, entitled “You are my song”, perfectly performed my Armenian famous singer Zara Tonikyan.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Ներիր, Աստվա՛ծ / Forgive me, God
Եթե Աստծուն շնորհակալ չես լինում ամեն ժպիտի համար, ապա իրավունք չունես բողոքելու ամեն արցունքից: «Կյանքում մեր յուրաքանչյուր մտքի ու արարքի համար մենք պատասխանատու ենք Աստծո առաջ, Նա է այն Վերին ատյանը, որի դիմաց պետք է ձգտենք միշտ ազնիվ ու մաքուր ապրել, մտածել ու արարել», – Առլեն Շահվերդյան:
If you don’t thank God for every smile, then you have no right to complain about every tear. “In life, we are accountable to God for every our thought and deed, He is the Supreme Court, to whom we should strive honestly and cleanly to live, think and create” – Arlen Shahverdyan
*
Ներիր, Աստվա՛ծ
Կոպերիս հետ փակվում են լուռ
Մթնշաղի անուրջներով լի դռները,
Եվ քնելուց առաջ թաքուն
Միտք եմ անում տեղերիս մեջ, «Դռան» շեմին…
Լսո՞ւմ է ինձ, արդյոք, Տերը…
Մե՛ղք եմ գործել՝ համտեսելով արգելվածը պտուղներից:
Եվ հիմա զույգ իմ կոպերի ծանրության տակ,
Ճռռո՛ւմ է լուռ հոգիս նորից,
Ու կրկնում է. «Մե՜ղք եմ գործել…»:
Գիշերային խորհրդավո՜ր նանրության մեջ,
Տաք մատներիս լուռ խաչումով և ափերիս միաձուլմամբ՝
Աղոթե՜լ եմ ուզում փորձել:
Պատուհանին պարզում եմ իմ մտքերն անփակ
Եվ շշնջում մթում խո՜րը.
– Հա՛յր Մեր, Տե՛ր իմ, մեղավո՜ր եմ:
Եվ ներումի լո՜ւյս եմ խնդրում, անշե՜ղ լույսը իմ փրկության:
Վհատումի անդաստանով դեգերել է այսօր հոգիս,
Եվ գի՛րկն ընկել մոլորությա՛ն,
Ընկել ցավոտ ու հուսախա՛բ անօգնությամբ:
Տե՛ր իմ, աղոթո՜ւմ եմ, որ իմ ձայնը հիմա լսես,
Մեղավո՛ր եմ, չե՛մ առարկում, չունե՛մ դրա իրավունքը,
Ես անզո՛ր եմ որևէ բան փոխել այնպես,
Ինչպես հուշո՛ւմ, ցո՛ւյց է տալիս Ճշմարիտի քո ուսմո՜ւնքը:
Եվ չեմ կարող ես չընկրկել,
Երբ գալիս է պահը հոգու հուսալքման:
Հա՛յր մեր, որ յերկինս ես, որ երկնայի՛ն ու երկրայի՛ն նյութի մեջ ես,
Որ հավերժող ու ապրեցնող անմա՜ր սեր ես,
Ներիր հուգուս թուլությունը րոպեական,
Ներիր մեղքի պսակումով դյութանքներին ենթարկվելս,
Դո՛ւ ես փրկիչն ու իմ տերը:
Ես ապրում եմ կյանքս այնպե՜ս խոնարհաբա՜ր,
Որ գլխիկոր աղոթելիս
Պա՛րզ աչքերով հանգիստ նայեմ
Աստվածայի՜ն լույսիդ հավետ:
Ների՜ր միակ մեղքիս համար,
Որ տատա՛սկ է հոգու այգում իմ ծաղկավե՜տ:
Կոպերիս տակ ցոլքվում են լուռ
Մթնշաղի պատկերները՝ իրար կողքի,
Ներիր, Աստվա՛ծ, և փրկությա՜ն լույսով պատիր
Իմ տա՜ք հոգին:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 10.07.2017 և 23.11.2017
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Սիրելի Ընթերցողներ, մեզանից յուրաքանչյուրն աղոթելիս հայացքն ուղղում է Աստծուն և մտքում խոսում Նրա հետ իր համար նվիրական նշանակություն ունեցող հարցերից՝ հաճախ նաև մեղքերի համար թողություն խնդրելով: «ՆԵրիր, Աստվա՛ծ» սույն բանաստեղծությունս սրտիցս բխած ուրույն աղոթք է, մեղքերի համար թողության մարդկային խնդրանքի ուրույն արտահայտություն:
Սիրելի Ընթերցողներ, պատիվ ունեմ «Ներիր, Աստվա՛ծ» բանաստեղծությունս ներկայացնելու անզուգական Լուսինե Զաքարյանի չքնաղ, հոգեթով ու անգերազանցելի կատարմամբ: Վայելեք այս չքնաղ կատարումը:
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Հայկական գարնան հաղթանակները / Victories of the Armenian May
ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ ԿԱԿԱՉՆԵՐ
Մութ գիշեր էր, ապրիլ ամսվա խաղա՜ղ գիշեր,
Արշալույսը դեռ թիկնած էր հորիզոնին,
Իսկ խավարում լսելի էր մե՜ղմ զեփյուռի անո՜ւշ երգը:
Մեր դիրքապահ տղաները, հողը զարդող կակաչի պես,
Սպասում էին արշալույսի արթնացումին,
Որ արևի տա՜ք շողերով ժպտա նրանց հպա՜րտ դեմքը:
Բայց, այս անգամ, հորիզոնից վտա՛նգ սողաց աղետաբեր,
Չա՛րն ու մա՛հը սողոսկեցին Հայրենիքի եզերքից նե՛րս,
Ու թվացյալ կանոնությամբ, սակայն՝ իրենց նո՛ւյն խուժանով,
Հոխորտացի՛ն, ինչպես սևսաթ ամպե՜րը մեծ,
Հոխորտացի՛ն, հոգում՝ վախի՜ ուրվականով:
Մո՛ւթ էր, անդո՜րր, որ ահազդո՛ւ ակնթարթում դարձավ թնդյո՛ւն,
Խաղա՜ղ օրոր, որ ստիպեցին դառնա պայթյո՛ւն:
Գաղտնագողի՛ բորենու պես,
Որ ջղաձի՛գ իր ծիծաղով մա՜հ է սուրում,
Թուրքը նորի՛ց մոտեցավ մեզ՝
Դարա՛ն մտած, ինչպես չա՛րքը իր հրճվանքի՜ կիզակետում,
Խավա՛ր գտած, ինչպես գո՛ղը, որ փախնում է՝ գողոնն ուսի՛ն:
Ու թողնելով մարդասպանի՛ հետագիծը՝ արահետում,
Մա՛հը նայեց մեր երեսին,
Նայեց նորի՛ց թուրքի դեմքով:
Նայե՛ց մի պահ ու զարմացա՜վ,
Որովհետև Հայրենիքը պաշտպանված էր մե՛ր տղերքով,
Որովհետև անգամ խավար այդ գիշերում թե՜ժ արև էր նրանց սրտում
Ու սահմանին հայրենական կանգնած էին առյո՛ւծ ոգով:
Իր ցասումով՝ կե՛ղծ ու շինծո՛ւ,
Իրեն հատուկ դաժանությա՛մբ՝
Կրա՛կ թափեց մերոնց ոտքին ոսոխը պի՛ղծ:
Կրա՛կ թափեց, ու մի վայրկյան նրան թվաց,
Թե հայրենյաց պաշտպանները ընդամենը կակաչնե՜ր են՝
Մատղա՜շ, անբի՜ծ,
Նո՜ւրբ ու ազնի՜վ:
Չհասկացա՛վ, սակայն, չարքը, որ կակաչը՝ հրակարմի՜ր տեսքով իր տա՜ք,
Ոգի՛ ունի պատերազմի:
Չհասկացա՛վ, որ մատղաշը ձգե՛լ գիտի իր ցողունը
Եվ բռունցքե՛լ գիտի ձեռքը՝ պի՛նդ բռնելով թո՛ւրը ռազմի:
Անասելի՜ խրոխտությամբ, իրենց ոգով հայրենասեր,
Մարտնչեցի՛ն զինվո՛ր ու սպա՛,
Կռի՛վ տվին, մինչև վերջի՛ն փամփուշտը տաք,
Կռի՛վ տվին, մինչև բացվող արևածա՜գ:
Եվ անձնուրա՜ց հերոսությամբ
Սրբագրեցին մահազդը սի՛ն, թշնամակա՛ն,
Մինչև անգամ՝ կյանքի՛ գնով կանգնեցնելով չարքի ճամփա՛ն:
Ու կռվեցի՛ն պաշտպանները Հայրենիքի,
Իսկ փրկության կոչնազանգով ոտքի՛ ելած ժողովո՜ւրդը
Միասնաբա՛ր ու մի՛ շնչով եկա՛վ կանգնե՛ց նրանց կողքի՛ն:
Մե՛կը՝ կռված տղաների խրո՜խտ գնդով,
Մյո՛ւսն՝ հագուստո՛վ ու սննդո՛վ,
Ամե՛ն շերտի ու ոլորտի, ժողովրդի ամե՛ն որդի,
Գիտնականի՛ց մինչև բանվո՛ր՝ ազգը դարձավ Երկրի զինվո՜ր:
Զինվո՛ր դարձավ ու միացավ իր քաջարի՛ որդիներին,
Հայի շնչո՜վ լցվեց դիրքը, հայի փայլո՜վ շողաց ձյո՜ւնը մեր լեռների՜:
Իր թիկունքում զգալով ո՛ւժը հայրենակցի,
Զինվո՛րն ու սպա՛ն սխրանքներո՜վ և փառունա՜կ արիությա՜մբ՝
Ազգափրկիչ վահա՛ն դարձան մի անկոտրո՛ւմ:
Ամեն կետում մի՛ հերոս էր, ամեն դիրքում՝ մի՛ զորական,
Նույնիսկ, եթե թվով զիջեր՝ որակո՛վ էր իր գերակա:
Իսկ թշնամին իր քանակով, բորենու պես ոհմակ կազմած,
Ծփո՜ւմ էր ու հանդգնորեն չարախնդում,
Ծփո՜ւմ էր, բա՛յց ամեն արած քայլի դիմաց
Մի՛ քանի քայլ հե՛տ շպրտվում:
Մեկին՝ հարված հրանոթո՛վ, մյուսի գլխին՝ փայտի կոթո՛վ.
Հայ քաջարի զինվո՛րն ու սպա՛ն, մինչև վերջի՛ն զարկը սրտի,
Կերտում էին նո՜ր, լուսավո՜ր մեր ապագան,
Կերտում էին բարի՜ գալո՜ւստն առավոտի:
Կեղտ-չարիքին ոչնչացնում կրակոցո՛վ,
Վտանգավոր մոլեռանդին այրում ի՛ր իսկ հրի բոցո՜վ:
Եվ ահա, նենգ հրոսակը տարակուսեց,
Երբ տանկերին նրա կանգուն մեր զինվորը ոչնչացրեց
Լուցկո՛ւ նման շղթայաբար հրի՛ տալով,
Ու զորքերին՝ բորենակերպ, հարյուրներո՜վ ճամփեց դժոխք:
Եվ հուսահատ դաժանության վերջին պահին
Հրոսակը հիշեց իր մեջ ննջող Նեռի՜ն այն անողոք,
Նրան, որին ժառանգել է անփառունակ նախնիներից:
Ու այդ Նեռին հանելով դուրս՝ թուրքը մորթեց մի քանի հայ անմեղ ծերի
Եվ այդպիսով ապացուցեց, որ ցեղասպան էությունը մինչև օրս նա չի բուժել:
Ո՜ւշ էր, սակայն, և պարտության լո՛ւրն էր գուժել
Թուրքի՝ արդեն շիվար, շարքը,
Հայ զինվորի պատժիչ ձե՛ռքը սաստե՛լ էր իր խուժան վարքը:
Մի քանի օ՜ր տևած ահե՜ղ գոյամարտում,
Մի քանի դա՜ր մեջը պարպած կուտակումով,
Հայրենիքի պաշտպանները դաժա՛ն մարտում
Փառքո՜վ դրին թո՛ւրը պատյա՛ն:
Եվ վաղորդյան շողերի հետ հաղթանա՜կը բացեց հայի
Հերոսությա՛ն մի նո՜ր մատյան:
Վա՛յը եկավ թուրքի հալին,
Որ, չորացա՛ծ իր փշերով տատասկների,
Փորձում էր խոր վերքեր թողնել հայի հոգում,
Փորձում էր, բայց չհաջողե՛ց ու երբեք էլ չի՛ հաջողի,
Քանի վստա՛հ ու մշտարթո՛ւն
Հայրենիքի պաշտպաննե՛րն են մե՛ր սահմանին:
Վա՛յը եկավ թուրքի հալին,
Նրանց դիրքից լրբալա՜ց էր նորից լսվում,
Սադրած կռվի հետևանքով լացի ձա՛յնն էր անգամ խզվո՛ւմ:
Եվ չարամի՛տ, հոխորտագի՛ն զառանցանքից
Չէ՛ր մնացել անգամ նշո՜ւյլ,
Ու եղել էր նրա շինծո՛ւ զորությունը փշո՜ւր-փշո՜ւր:
Միչդեռ հայը՝ նորից հպա՜րտ ու փառավո՜ր,
Նախնիների դիմաց կանգնած պա՛րզ երեսով,
Կերտեց մի նո՛ր ու հաղթակա՛ն, վսե՜մ պատում,
Աստծո սիրո՜վ շողաց լո՜ւյսը իր հավատում,
Սիրտը լցվեց նորից հույսո՜վ խաղաղությա՜ն…
Ու քանի դեռ նրա մեջքին ա՛զգն է՝ ամբողջ իր վեհությա՜մբ,
Հայրենիքի պաշտպանների խրո՛խտ դեմքին
Հավատա՜մքն է խաղա՜ղ երկնի,
Բայց և՝ կրա՛կ կմոլեգնի, թե հարկ լինի պաշտպանելու մեր պատի՛վը:
Դրա փայլո՛ւն ապացույցը՝ մեր նահատակ հերոսների թվի դիմաց
Նենգ ոսոխի բյուր զոհերի ամո՛թ թիվը:
Եվ վերջացա՜վ պատերազմը,
Ու ապրիլյան արեգակը գրկեց հո՜ղը,
Ծիծեռները՝ թրատելով երկի՜նքը լուրթ,
Անհոգ ու պարզ թռչում էին այնքա՜ն մոտիկ,
Դաշտը նորից լցվեց խոտի անո՜ւշ բույրով,
Ու տերևին նորից գրկեց գարնա՜ն ցողը առավոտի:
Եվ խաղաղվե՜ց պատերազմի Աստվածն ահե՜ղ՝
Հագենալով մարտադաշտի պաղ արյունից,
Ու նոր օրվա շողերի հետ հայացք նետեց երկու կողմին.
Թուրք ոսոխը նահանջել էր իր դիրքերը գաղտնագողի,
Ու պարտությա՛ն դառնահա՛մն էր նրա քիմքին,
Մինչդեռ հայոց հպա՛րտ հողին
Բացվել էին նորից կարմի՜ր կակաչները հաղթանակի՜:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 05-06.05.2018
Նվիրվում է 2016 թ. Ապրիլյան քառօրյա պատերազմի բոլոր մասնակիցներին և Հայրենիքի բոլոր պաշտպաններին՝ ի մեծարումն հայի առյուծային ոգու և քաջության:
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
ՄԱՅԻՍՅԱՆ ՀԱՂԹԱՆԱԿՆԵՐ
Սիրելի՛ հայրենակիցներ Հայաստանում, Արցախում և Սփյուռքում, պատերազմի սիրելի՛ վետերաններ, սիրելի՛ ազատամարտիկներ, Հայաստանի և Արցախի զինված ուժերի սիրելի՛ սպաներ և զինվորներ, սրտանց շնորհավորում եմ մեզ բոլորիս Մեծ Հայրենական պատերազմում տարած հաղթանակի (մայիսի 9, 1945), Շուշիի ազատագրման (մայիսի 8, 1992), Երկրապահի օրվա (մայիսի 8, 1997) և Արցախի Հանրապետության Պաշտպանության բանակի կազմավորման (մայիսի 9, 1992) տարեդարձների առթիվ:
Ապրիլյան պատերազմի (ապրիլի 2-5, 2016) սիրելի՛ մասնակիցներ, Դուք Ձեր անձնազոհությամբ և արիությամբ վերահաստատեցիք մեր ժողովրդի ապրելու իրավունքը՝ դառնալով ժողովրդական ոգևորիչ համախմբման հզոր ու շարժիչ ուժ: Ապրիլյան Ձեր գոյամարտով, Ձեր անմնացորդ նվիրումով Դուք կրկին անգամ հաղթական ու տոնական դարձրիք հայկական գարունը:
2018 թ. ապրիլ-մայիս ամիսներին մենք և աշխարհի առաջադեմ մարդկությունը արձանագրեցինք Հայաստանում ժողովրդական միասնության և ժողովրդավարական արժեքների ողջախոհ իմաստավորման նոր ու պատմական էջ, ինչը վերստին փաստում է, որ հայկական գարունը հայերիս համար եղել և մնում է համախմբվածության և ոգեղենության ժամանակաշրջան:
Հայկական գարնանը միշտ էլ հաղթանակներ են գրանցվել, անգամ ապրիլի 24-ին, հարգանքի տուրք մատուցելով Հայոց ցեղասպանության անմեղ զոհերի հիշատակին, մենք ամեն անգամ կարծես իմաստավորում ենք նաև մեր յուրատիպ հաղթանակը չարիքի ու մահվան հանդեպ և վեր հանում ու արժեքավորում վերածնվելով, ապրելով ու արարելով հաղթելու գաղափարը:
Հայկական գարունների ընթացքում մենք կարողանում ենք ոչ միայն հաղթանակներ տանել, այլև խաղաղություն պարտադրել թշնամուն: Հենց մայիս ամսին, իսկ ավելի կոնկրետ՝ 1994 թ. մայիսի 12-ին, չկարողանալով դիմադրել հայկական ուժերի վճռական գործողություններին և վախենալով ավելի ծանր կորուստներ ունենալուց՝ հակառակորդը զինադադար խնդրեց, Ադրբեջանի սանձազերծած լայնածաված պատերազմը վերջացավ նրա ամոթալի պարտությամբ:
Եվ ահա, Հաղթանակի հավաքական օրը՝ մայիսի 9-ին, պատիվ ունեմ հրապարակելու «Ապրիլյան քառօրյա պատերազմ» վերնագրով ընդարձակ բանաստեղծությունս, որը նվիրում եմ մեր փառապանծ ռազմական հաղթանակները կերտած, մեր Հայրենիքի անվտանգությունն ու խաղաղությունն ապահովող հայրենանվեր ու բարեվարք սպաներին և խիզախ ու անպարտ զինվորներին:
Ի թիվս իմ բազմաթիվ ռազմահայրենասիրական բանաստեղծությունների՝ կցանկանայի նշել նաև Ապրիլյան քառօրյայի հերոս մասնակիցներին և մեր հայրենիքին նվիրված մի քանի բանաստեղծություններ ևս, այդ թվում՝ «Հայկական դիրքից», «Հայի ուժը զինվորն է իր», «Մեր անունն է Հայկական բանակ», «Հանուն ազգային, սուրբ նպատակի», «Զինվորի սերը», «Սիրահարված զինվորը. սոնետ», «Իմ հայ ժողովուրդ», «Հայի միտքը արդար է», «Հանուն Հայրենիքի», «Ձոն՝ Հայրենիքին», «Իմ հողն ուրիշ է», «Ուզում եմ արու զավակ ունենալ»:
Սիրելի Ընթերցողներ, կրկին անգամ սրտանց շնորհավորում եմ հայկական հաղթական գարնան տոների առթիվ: Փա՛ռք հայկական երկու ազատ ու անկախ պետություններին՝ Հայաստանի և Արցախի Հանրապետություններին, կեցցե՛ հայ ժողովրդը: Աստված պահապան մեր Հայրենիքին:
Այս փառապանծ օրը ուզում եմ գրել նաև ինձ համար շատ նվիրական մի թեմայից: Բանն այն է, որ ես ու մեր ընտանիքը Արցախի ազատամարտը զգացել է անմիջականորեն, քանի որ Հայրս 1994 թվականին մասնակցել է ինքնապաշտպանական մարտերին: Հիշում եմ, թե ինչքան ծանր, դժվար, ապրումներով և հուզումներով լի ժամանակահատված էր դա մեր ընտանիքի համար: Ամեն օր մեր սրտերը թրթռում էին ռազմի դաշտից ստացված լուրերից, երբեմն` նաև ծանր գույժերից: Սակայն մեր հայրերը, եղբայրներն ու զավակները շարունակում էին մարտնչել առյուծային ոգով, քանի որ մեր կռիվն արդար էր, մեր բնօրրանը, Հայրենիքն էինք պաշտպանում ու ազատագրում: 94-ին կնքվեց զինադադարը, և Հայրս հետ եկավ: Նրա կամավոր մեկնումը ռազմի դաշտ և, մյուս հայորդիների հետ միասին, անձնուրաց կերպով մասնակցությունը կռիվներին ինձ համար, որպես ձևավորվող պատանու, դարձավ հպարտության և քաջության օրինակ հետագա ամբողջ կյանքի համար: Անցան տարիներ, հիմա ես, Հորս նման, ցանկացած պահին պատրաստ եմ կռվելու մեր երկրի ամեն մի թիզ հողի համար, որ ապրենք հպարտ ու արժանավայել, որ մեր մայրերը, կանայք ու աղջիկներն իրենց զգան պաշտպանված ու հոգատար ձեռքերում, որ մեր Հայրենիքը անառիկ լինի ու օր-օրի հզորանա: Ես այդ նույն ոգով էլ իմ որդուն եմ դաստիարակելու:
Ինչպես Հայրս ինձ համար օրինակ դարձավ, այնպես էլ Արցախի ազատամարտում կռվող տղերքի համար օրինակ էին ֆիդայինները, Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներին անձնուրած մարտնչած հայորդի հերոսները, զինվորներն ու սպաները, բոլոր նրանք, ովքեր կռեցին պատմությունը սեփական ձեռքերով, կերտեցին այն ապագան, որում ապրում ենք մենք այսօր:
Մայիս ամիսը, հիրավի, շատ նվիրական հայ ժողովրդի համար, հաղթական ամիս է. նշում ենք մի քանի տոն, նշում ենք մեր հերոսական ոգու արտահայտությունը Երկրորդ աշխարհարամարտում, Արցախում: Այնտեղ կռվողները հավատով էին կռվում: Հավատում էին, որ ազատագրվելու է մեր Հայրենիքը, որ ապրելու ենք խաղաղ ու անվտանգ երկրում: Նրանք մարտի էին գնում այդ հավատն ու հույսը, այդ ներքին համոզմունքը իրենց սրտի տակ պահած:
Ամեն մայիսի 9-ին հոգիս մի տեսակ փառավորվում է: 1941-1945 թթ. Մեծ Հայրենական պատերազմում խորհրդային ամբողջ ժողովրդի ձեռք բերած փառահեղ հաղթանակը, որը մեզ բոլորիս լցնում է հերոս վետերանների սերնդի նկատմամբ հպարտությամբ և խորին երախտապարտությամբ, մեր սերնդի վրա, մեզանից յուրաքանչյուրի վրա դնում է առանձնակի պատասխանատվություն մեր իսկ, մեր երեխաների ու թոռների, հայրենիքի ճակատագրի համար: ժամանակին մի ամբողջ մեծ Հայրենիքի ճակատագիրը մեր քաջարի պապերի ու հայրերի ձեռքերում էր, նրանք այդ փորձությունը հաղթահարեցին պատվով` ազատագրելով աշխարհը չարիքից: Նրանք իրենց կյանքը զոհեցին հանուն խաղաղության: Մեզ՝ հայերիս համար, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում տարած հաղթանակն ունեցավ կենսական նշանակություն, իսկ մեր հարյուր հազարավոր հայ քաջորդիները իրենց անունները ոսկե տառերով գրեցին պատերազմի տարեգրության մեջ:
Այսօր պատվախնդիր հետևողականությամբ ստանձնենք պատասխանատվությունը մեր երկրի ապագայի համար և կառուցենք ու հզորացնենք մեր Հայրենիքը` պատերազմի արհավիրքներն ու վտանգները կանխարգելելու և նոր սպառնալիքներին ավելի ուժեղ կերպով հակազդելու, արժանի հակահարված տալու համար: Ամբողջ առաջադեմ մարդկության հետ նշենք ֆաշիզմի նկատմամբ տարած ՄԵԾ ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ տարեդարձը, անհանդուրժող լինենք ագրեսիային, ահաբեկչությանը:
«Կռիվ ենք գնում ախպերս ու ես…»,-ահա այս խոսքերն են գալիս մտքիս՝ լսելով տեսանյութում հնչող երգի խոսքերը… Նայում եմ տեսանյութում մեր տղերքին, էն տղերքին, որոնք իրենց կյանքն էին վտանգել հանուն վեհ գաղափարների, հանուն արդարացի լուծման, հանուն Հայրենիքի ու պատվի: Այս տղերքը վետերան պապերի արժանի հետնորդներն են և մշտարթուն օրինակ՝ հետագա բոլոր սերունդների համար: Ես երազում եմ, որ այս ոգեշնչումով ապրենք միշտ, և մեր կյանքում միշտ գրանցենք ոգեղենության հաղթանակներ` վեր կանգնելով նեղ անձնական շահերից ու ազնիվ կերպով, մաքուր խղճով կարողանանք նայել մեր զավակների, մեր մատաղ սերնդի աչքերին:
Հայ ազատամարտիկ տղե՛րք, թող այս երգերում լսվող Ձեր խրոխտ ձայնը միշտ զիլ հնչի մեր ականջներում ու հուշերում, թող Ձեր քաջարի ոգին ու անմար սխրագործություններն հաջողության օրինակ լինեն և հանդիսանան ժողովրդի ու պետության հավերժ կենսունակության գրավական:
Մենք վեհանում ենք Ձեզանով, Ձեր օրինակով և պիտի այնպես ապրենք մեր կյանքը, որ մեզանով էլ վեհանան մեր հաջորդ սերունդները:
Փա՛ռք յուրաքանչյուր հայորդու` զորահրամանատարից մինչև կռվի շարքային մասնակից, Փա՛ռք հայ քաջ վետերաններին, փա՛ռք Արցախյան ազատամարտի նահատակված ու կենդանի բոլոր մասնակիցներին, փա՛ռք Ապրիլյան քառօրյա պատերազմի մասնակիցներին, փա՛ռք ու հավերժ հիշատակ յուրաքանչյուրին, ով իր կյանքը զոհեց այն լուսավոր ու հաղթանակած օրվա համար, որն ինքը կյանքում այդպես էլ չհասցրեց ապրել ու տեսնել, սակայն վաղուց տեսել էր իր երազանքներում: Փա՛ռք ու պատիվ բոլոր նրանց, ովքեր իրենց ստեղծարար կյանքով և հայրենանվեր գործունեությամբ շենացնում են, զորացնում են ու շարունակելու են զորացնել և զարգացնել մեր Հայրենիքը:
Հարգանքով՝
Առլեն Շահվերդյան
Գրող, ՀՀ Զինված ուժերի մայոր
Dear friends, please accept my cordial congratulations on Anniversary of the Victory in the Great Patriotic War. The Day of Victory for the Armenians has double meaning as we celebrate on this day also the Liberation of Shushi (May 8-9, 1992) from Azeri cruel attacks on Nagorno-Karabakh and Armenia. This was one of the first significant military victories by the Armenian Forces during the Nagorno-Karabakh Liberation War. My Father has taken part in this war together with many Armenians protecting our dear Homeland from Azeri barbarism, terrorism and killings of hundreds of innocent and peaceful Armenian population. My new and large Armenian poem (above), entitled “The Poppies of Victory”, is dedicated to all participants of the The Four-Day War (April War), 2016 and to all defenders of Homeland, in tribute to the Lionesque Armenian Spirit and Courage.
Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության մասին
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About the Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Հայկական ապրիլ / Armenian April
Հայկական ապրիլ
Հայոց ցեղասպանության անմեղ զոհերի հիշատակին
Ինձ զոհ չկոչե՛ք, ես ապրե՛լ գիտեմ,
Արարե՛լ գիտեմ կյա՜նքը վերստին,
Գիտեմ մաքառե՛լ և հաղթե՛լ, անգամ,
Անկարելիի՛ն ու անհույս «ո՛չ»-ին:
Գիտեմ և՛ զրկանք և՛ ցավեր կրել,
Արյունոտ վերքով երազել հեռո՜ւն,
Փայփայել հո՜ւյսը վաղվա լուսավոր
Եվ ծլարձակե՜լ նո՜ւյնիսկ ոչնչի՛ց:
Ինձ վիշտ չկոչե՛ք, ես ցնծա՜լ գիտեմ,
Գիտեմ խնդության բերկրա՜նքը կռել,
Ամենադժվար արգե՛լքը, անգամ,
Անցնում եմ ոգո՛վ իմ հաղթահարո՛ղ:
Կարող եմ ցավոտ տառապանքների
Անվե՜րջ թվացող ուղեծի՛ր ծռե՛լ
Եվ կրկի՛ն անգամ, գլուխս բա՛րձր,
Արժանապատի՛վ ապրել եմ կարող:
Ինձ վերջ չկոչե՛ք, ես սկի՛զբ եմ դրել,
Որի արմատը տարեց է դարի՜ց,
Փորձել են ջնջել, որ ես չլինեմ,
Բայց չե՛ն հաշվարկել կառչո՛ւմս հողի՜ն:
Փորձել են կտրել ցողո՛ւնն իմ կանաչ՝
Չհասկանալով, որ հզո՜ր ծառի
Արմատը նորի՛ց երկի՜նք կձգի
Արևով օրհնված իր նո՛ր ցողունի՜ն:
Ինձ ապրի՛լ կոչեք, հայկակա՛ն ապրի՜լ,
Կյանքի՛ ու գարնա՛ն ոգեղե՜ն ապրում,
Օսմանցու խլած հողիս Հայրենի
Անկոտրում շի՛վն եմ, քա՛րն եմ հենարար:
Ես հա՛յ եմ այսօ՛ր, երե՛կ և վա՛ղը
Իմ հաղթանակող ոգո՛վ անկոտրում,
Թափած արյո՛ւնս և մա՛հս անգամ
Հավե՛րժ ապրելու աղո՛թք է անմար:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 24.04.2018
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
To my foreign Readers – Dear all, I have the honor to introduce to you my new poem “Armenian April” (written on 24.04.2018). The poem is dedicated to the victims of the Armenian Genocide. As always I tried to translate the poem for all my foreign readers. The following is a literal (word for word) translation of the poem, trying to make the meaning of the poem more understandable and available for all.
Armenian April
Don’t call me victim, I know to live
I know to create the life again,
I know to fight and win even
The impossible as well as the hopeless “No”.
I know to suffer deprivation and pain,
And to dream the future, having a bloody wound
I know to hug the light of future
And germinate even from nothing.
Don’t call me sorrow, cause I know to rejoice,
I know to make the delight of joy,
Even the most difficult barrier
I pass with my victorious spirit.
I can even change the way of
Seemingly endless sufferings
And again, with my head high,
I can live dignified.
Don’t call me end, I have put a start,
And its root is older than a century,
They have tried to annihilate me
But they have not reckoned my clinging to the soil.
They have tried to cut my green stem
Not understanding that the root of the powerful tree
Will raise to the sky a new stem, blessed with sun.
Call me April, Armenian April!
Living of life and spring
Cause I am the stem
And the foundamental stone from my Homeland,
Which the Osmanians have grabbed from me.
I am Armenian today, yesterday and tomorrow
With my victorious spirit
And even my spilled blood and death
Are a prayer for eternal life.
© Author – Arlen Shahverdyan, The poem is translated into English by the author.
The poem is copyright protected. © All Rights Reserved, 2018.
This Poem is Copyright Protected, so IT IS PROHIBITED to share it on Social Network or other Websites without the reference (link) to its Author and to this Page.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Ապրիլը նման է Կնոջը / April is like a Woman
Հիանում եմ
Հիանում եմ քո երկնայի՜ն հմայքով,
Քո կանացի, գարնանաշո՜ւնչ նազանքով,
Զգայո՜ւն հոգու քո մեղմանո՜ւշ կացությամբ,
Քո հույսերի լեռնագագա՛թ բարձրությա՜մբ,
Նվիրումիդ ծովահատա՜կ չափումով,
Հավատամքիդ անմնացո՛րդ մղումով,
Հրաշազա՜ն խաղիկներով վարսերիդ
Ու գինեվե՜տ քո շուրթերի քաղցրությա՜մբ:
Հիանում եմ անուշությա՜մբ քո մեղմիկ
Եվ հայացքիդ զեփյուռավե՜տ զովությամբ,
Քո ժպիտո՛վ՝ գարնանայի՜ն, լուսաշո՜ղ,
Քո հայացքո՛վ՝ լուսնաթաթա՜խ, հմայո՜ղ
Եվ քո հոգու անզուգակա՜ն վեհությա՜մբ:
Եկար իմ կյանք դու ապրիլին ծաղկազա՜րդ
Ու բացվեցին երկնի դռնե՜րը հազա՜ր,
Ես փարվեցի՜ ու արբեցի՜ քո բույրո՜վ,
Կյանքն ինձ շոյեց իր հրաբո՜րբ համբույրով:
Հիանո՜ւմ եմ քո երկնայի՜ն հմայքով,
Քո աչքերով ու ժպիտով զարդարո՜ւն,
Ամե՛ն ապրիլ ներսս լցվում է կյանքո՜վ,
Շնորհակա՛լ եմ, որ բերեցիր ինձ գարո՜ւն:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 05.04.2018
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Սիրելի բարեկամներ, ապրիլ է եկել: Ծառերը «հագել» են ծաղիկներ, սպիտակ ու վարդագույն զգեստներ, որոնք բուրում են չքնաղ բույրերով: Շուրջը տիրում է մի անուշաբույր թարմօդություն: Գարունը շարունակվում է՝ ամեն անգամ հիացնելով իր զվարթ ու գույնզգույն լույսերով, լուրթ երկնքով: Գարնանը բոլոր կենդանի արարածները, այդ թվում` մարդիկ, անհամեմատ ավելի են ակտիվանում, հաճախ սիրահարվում են, սեր են ուզում, սիրով զբաղվել են ուզում… Օդում, կարծես, տիրում է սիրո, սիրահարվածության, կրքի, ամենանվիրական ցանկությունների բավարարման տրամադրություն և գարնանածին անսպառ տենչանք: Շուրջը ամեն բան, ասես, ավելի լուսավոր է դառնում:
Ես սիրում եմ գարունը, ժամանակ, երբ կյանքն արթնանում է ու հիացնում բոլորիս իր բացառիկությամբ: Սիրում եմ գարունը, քանի որ այն հրաշալիորեն ցույց է տալիս բնության գեղեցկությունը: Սիրում եմ գարունը, քանի որ այն անքակտելիորեն կապված է կանացի անսահման գեղեցկության հետ: Հատկապես ապրիլ ամիսը շատ նման է կնոջը, նրա պես լուսավոր ու քնքուշ է: Սիրում եմ գարունը, քանի որ ինքս ծնվել եմ գարնանը, և այն իմ հարազատ եղանակն է: Սակայն ամենից շատ ես սիրում եմ գարունը, քանի որ հատկապես գարնանն է, երբ ուզում ես ասել սիրո, հիացմունքի ու նվիրումի խոսքեր սիրելի էակիդ: Եկեք մեր սիրելիներին ասենք մեր անկեղծ սիրո ու հարգանքի, նվիրումի ու հիացմունքի խոսքերը, եկեք մեր սիրելիների համար մշտապես լինենք «գարուն»…
Մայրության և գեղեցկության տոնի առթիվ
Ի սրտե շնորհավորում եմ գեղեցիկ սեռին նվիրված Կանանց միամսյակի և, մասնավորապես՝ Մայրության և գեղեցկության տոնի առիթով, տոն, որը նույնքան գարնանային ու գեղեցիկ է, որքան իրենք կանայք: Այո, գարունն այդքան լուսավառ ու ծաղկուն չէր լինի, եթե մեր կողքին չլինեիք Դուք` սիրելի՛ կանայք, մայրեր, քույրեր, տատիկներ:
Կանանց, աղջիկների ներկայությամբ ու շնչով է միայն, որ իսկական տղամարդը դառնում է ավելի առնական, ինքնավստահ, խելացի: Մենք ծնվում ենք Ձեր շնորհիվ, ապրում Ձեր հոգատարությամբ, պայքարում` Ձեզ համար, արարում ու ստեղծագործում` Ձեր սերն ու հիացմունքը նվաճելու համար, իսկ մեզանից շատերն էլ երջանկություն են ունենում ծերանալ Ձեզ հետ միասին: Առանց գեղեցիկ սեռի կյանքը սին ու գորշ կլիներ: Այս խենթ աշխարհում, ուր գրեթե չկա մի անկյուն, որտեղ անհանգիստ չլինի, Դուք եղել ու մնում եք գլխավոր ապավեններից, խաղաղության ու ոգեղենության գլխավոր աղբյուրներից մեկը: Սիրելով միայն կարելի է բավականություն ստանալ կյանքից և սիրուն արժանանալով միայն կարելի է հասկանալ, թե ինչ ասել է երջանկություն: Մաղթում եմ, որ կյանքում անպայման գտնեք այդ երջանկությունը, գտնեք Ձեզ սիրող, կրակոտ ու կրքոտ, խելացի, անմնացորդ նվիրված ու հոգատար զուգընկերոջը, Ձեր առնական և միակ տղամարդուն, ում հետ աննկարագրելի երջանիկ լինեք, ում հետ կարելի և ցանկալի համարեք մինչև անգամ ծերանալը: Եթե ինքներդ սիրահարվեք մեկին, ապա ազատորեն արտահայտեք նրան Ձեր զգացմունքը, քանի որ կյանքը տրվում է մեկ անգամ, իսկ Դուք այս կյանքում արժանի եք միայն լավագույնին:
Գարնանը շատերն են սիրահարվում: Բաց չթողնեք Ձեր գարունը: Սրտանց մաղթում եմ, որ Ձեր կյանքի տղամարդիկ անպայման գտնեն Ձեզ, իսկ գտնելով` արժեքավորեն, գնահատեն, սիրեն, փայփայեն, պաշտպանեն, հոգ տանեն, պաշտեն ու նվիրվեն Ձեզ: Չէ՞ որ Դուք եք կյանքի վեհությունը, Ձեզանով, Ձեր սիրով ենք մենք` տղամարդիկ վեհանում:
Նրանք, ովքեր արդեն ունեն ընտանիք, երեխաներ, ապա փայփայեք ընտանիքն ու ամուր պահեք այն: Ընտանիքն ամենասուրբ ու նվիրական բանն է, որ տղամարդն ու կինը կարող են ստեղծել:
Սիրելի՛ կանայք, հատկապես` սիրելի՛ մայրեր, Դուք մեզ կյանք եք տալիս, Ձեր շնորհիվ է շարունակվում ցեղը մարդկային: Այդ վերընծա շնորհը, պարգևը, կյանք պարգևելու Աստվածատուր այդ կարողությունը տրված է միայն Ձեզ ու Դուք արժանապատվորեն կրում եք այդ ամենակարևոր ու պատասխանատու տիտղոսը: Մայրության տոնը չքնաղ երևույթ է և մենք արժեքավորում, գնահատում ու մեծարում ենք Ձեր այդ վերընծա առաքելությունը:
Իսկ գեղեցկության տոնը, որը զուգորդվում է այս օրվա խորհրդին, նույնքան համահունչ է Ձեր էությանը, քանի որ, ըստ իս, մոլորակի ամենագեղեցիկ արարածը կինն է:
Սիրելի՛ կանայք և աղջիկներ, մշտապես եղեք քնքուշ, կենսախինդ ու լուսավառ, ինչպես գարունն է դառնում այդպիսին, երբ Դուք քայլում եք փողոցով: Մաղթում եմ աշխատանքում` նորանոր և անձնական կյանքում` անսահման հաջողություններ: Շարունակեք գեղեցկացնել կյանքը Ձեր գեղեցիկ ներկայությամբ: Շարունակեք մեզ պարգևել գարուն, չէ՞ որ գարունը քնքուշ է Ձեզ նման…
Լավագույն մաղթանքներով և խորին հարգանքով:
Առլեն Շահվերդյան
Dear friends, April has come! Trees started to “wear” flowers: white or rose clothes with marvelous smells. Spring is going on, every time admiring us with its joyful and colorful lights, blue sky.
I love Spring – the time when life awakens and admires all of us with its uniqueness. I love Spring, as it wonderfully shows the beauty of the Nature. I love Spring as it is closely connected with the Female boundless beauty. Especially April is very much similar to a Woman, April is sweet and tender like a Woman. I love Spring because I was born in spring and this is my native weather. But most of all I love Spring as it is especially in Spring when you want to say words of Love, words of admiration and dedication to your loved one. Let’s tell our love ones words of our sincere love and respect, dedication and admiration, let’s always be “Spring” for our loved ones…
© Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Մեր անունն է Հայկական բանակ / Our name is Armenian Army
Ծառայում եմ Հայրենիքին
Վստահ առա՛ջ քայլիր, Զինվո՛ր,
Հանգիստ եղիր՝ մեջքիդ լե՜ռ է,
Ու թե ճամփիդ դժվար լինի,
Կթոթափե՛մ ես քո բեռը:
Եղիր խրո՛խտ, ինքնավստա՛հ,
Աչքդ՝ արծվի, բազկդ՝ հզո՛ր.
Սպա ու Զինվոր ձեռ ձեռի տա՝
Էլ թշնամին ո՞ւմ շունն է որ:
Խաղաղ լինի, թե՛ գոյամարտ,
Մե՛կ հավատամք՝ Ազգ ու Բանակ,
Վստահ առա՛ջ քայլիր, անպա՛րտ,
Մինչև փայլո՜ւն մեր Հաղթանա՛կ:
Միասնական մեր քա՛ջ ոգին
Վեհացնո՜ւմ է ամե՛ն Հայի,
Քո մեջքի՛ն եմ ու քո կողքի՛ն,
Հանուն քեզ ինձ չե՛մ խնայի:
Ջոկատային կամավորից
Մինչև բանա՛կ կանոնավոր,
Թե հարկ լինի, կելնե՛նք նորից՝
Որպես առյո՛ւծ մի փառավո՜ր,
Գիտնակա՛ն ու Արհեստագո՛րծ,
Գրո՛ղ, Բժի՛շկ, թե Ուսուցի՛չ,
Պիտի կյանքով մեր ստեղծագործ
Բանա՛կ լինենք ազգափրկիչ,
Առա՛ջ քայլիր, անվա՛խ Զինվո՛ր,
Հանուն Երկրի՛ ու Հավատքի՛,
Զի՜լ գոչելով բա՛րձր ու խրո՛խտ.
«Ծառայում եմ Հայրենիքի՛ն»:
Առլեն Շահվերդյան
© Գրել եմ՝ 2017 թ. դեկտեմբերի 5-ին:
Բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար ԱՐԳԵԼՎՈՒՄ Է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և սույն էջի հղումը նշելու:
Սիրելի Ընթերցողներ, հայրենակիցներ, սրտանց շնորհավորում եմ մեզ բոլորիս Հայոց բանակի կազմավորման տարեդարձի առթիվ: «Ազբ – Բանակ» բանաստեղծությունս ու ստորև ներկայացված «Մեր անունն է Հայկական բանակ» վերնագրով սրտիս խոսքը սիրով նվիրում եմ Հայոց բանակին և մեր ժողովրդին:
Հայտնում եմ իմ խորին երախտագիտությունը ՀՀ պաշտպանության նախարարության «Զինուժ» հեռուստածրագրին՝ իմ գրական բլոգում և յութուբյան ալիքում այս տեսահոլովակի օգտագործման բացառիկ իրավունքը տրամադրելու համար: Տեսահոլովակի բոլոր իրավունքները պաշտպանված են և պատկանում են «Զինուժ» հեռուստածրագրին: Հարգանքով՝ Առլեն Շահվերդյան:
I wish to express my deep gratitude to the “Zinuzh” TV programme of the Ministry of Defense of the Republic of Armenia for granting me the exclusive right to use this clip in my literary blog and YouTube channel. The clip is copyright protected, all rights reserved and belong to the “Zinuzh” TV programme.
Respectfully, Arlen Shahverdyan.
Մեր անունն է Հայկական բանակ
Սիրելի՛ Ընթերցողներ, հունվարի 28-ին մենք նշում ենք Հայկական բանակի կազմավորման տարեդարձը, և այդ առթիվ կցանկանայի իմ սրտի խոսքը հղել բոլորիդ:
Ինչո՞ւ է մեր անունը Հայկական բանակ: Սա սոսկ բանակ չէ, մեր բանակը մեր անվտանգության, գոյության պահպանման ու հարատև խաղաղության երաշխավորն է, որպեսզի ապրենք ու արարենք, զբաղվենք մեր առօրյա գործերով, սիրենք ու ընտանիք կազմենք, իսկ մեր մանուկները զվարթ վազվզեն արևաշող, կապույտ երկնքի տակ:
Բանակի դերի ու նշանակության կարևորությունը զգալի է միշտ, հատկապես՝ անհանգիստ ժամանակահատվածներում: Սա անքննելի է. մեր բանակը և՛ մեր գոյապայքարի թուրն է, և՛ մեր ստեղծագործ մտքի պաշտպան վահանը: Եվ ուրեմն թե՛ միշտ, և թե՛ հատկապես լարված օրերին եկեք սատարենք ու քաջալերենք այն զինվորներին ու սպաներին, որոնց անձնուրաց ու զգոն ծառայության շնորհիվ մեր դիրքերը ապահով են: Նրանց, ովքեր իրենց հստակ ու անվրեպ գործողություններով, խորը գիտելիքով ու անվախ ոգով ծառայում են Հայրենիքին: Նրանց, ովքեր ոչ միայն կասեցնում են թշնամու հերթական ճղճիմ ոտնձգությունը մեր սահմաններին, այլև շարունակում ռեժիմով, կանոնավոր կերպով «ծեծ տալ» մեծ ու պստիկ ասկյարախմբերին: Ադրբեջանական դիվերսիաներին «դաստիարակում են» 18-20 տարեկան անվախ տղաներն ու նրանց օրինակելի հրամանատարները, և եթե թշնամին լավ չի հասկանում՝ հարկ է լինում դասը կրկնել ու զգաստացնել: Թշնամու «կրծողային խլվլտոցի» պատճառով, ցավոք, երբեմն մեր տղաներն էլ են զոհվում, բայց հենց այդ տղաների շնորհիվ է նաև, որ թշնամին կրծող եղել ու կրծող էլ մնում է: Հենց մեր տղաների առյուծային ոգին է, որ ոգեշնչում է հասարակությանը: Մեզանից ամեն մեկը տանը, թե՛ փողոցում, աշխատանքի վայրում, թե՛ իր ընկերների շրջապատում հպարտությամբ ու վեհությամբ է խոսում մեր սահմանին կամ շփման գծում արձանագրված մեր հերթական հաջողության մասին: Մեր քաջարի տղաներն են, որ հարկ եղած դեպքում իրենց կյանքի գնով են կատարում դժվարին խնդիրն ու առաջադրանքը: Հենց այդպիսի՛ տղաների ցավալի կորստից է ամբողջ հասարակությունը ցնցվում, քանի որ թանկ ու անգնահատելի է նրանցից յուրաքանչյուրի կյանքը: Տղաներից ամեն մեկի ծանր կամ թեթև վիրավորումը վերքի պես ցավեցնում է մեր հասարակությանը, իսկ նրանց ապաքինվելը մեր բոլորի սրտերը լցնում է հույսով ու խնդությամբ: Միևնույն ժամանակ, մեր զինվորներից ու սպաներից ամեն մեկի մշտական սխրագործությունն ու համարձակությունը, թշնամուն խրոխտ ու հանդուգն կերպով պատժելը մեզանից յուրաքանչյուրի ձեռքբերումն է դառնում, ասես՝ անձնական ձեռքբերումը: Չմոռանա՛նք նաև, որ մեր Հայրենիքի պաշտպանության համար զոհված տղաներից յուրաքանչյուրի կորստի դիմաց մի քանի երկոտանի վիժվածք է սատկացվում, և դա արվում է ոչ միայն նրանց դիվերսիաներից պաշտպանվելիս, այլև դրանք անողոքաբար ու խստորեն պատժելիս և, հարկ եղած դեպքում, կանխարգելիչ գործողություններ կատարելիս: Դե, իսկ նավթաթաթախ ասկյարախմբի ղեկավարությանն էլ մնում են ընդամենը իրենց հասարակության շարունակական խաբեության ապաշնորհ գործողությունները. հազիվ էլ իրենց ամոթալի կորուստները կոծկեն իբր զենքի նկատմամբ անզգույշ վարմունքով կամ էլ դժբախտ պատահարով:
Սիրելինե՛րս, այս օրերին նշում ու փառաբանում ենք Հայոց բանակի կազմավորման տարեդարձը, մի բանակի, որի հիմնասյուները դրել են մեր հայրերը՝ խաղաղ ու անվտանգ ապագայի հանդեպ իրենց նվիրական երազանքով, մի բանակի, որի թուրն ու վահանը այսօր շարունակում են կռել մեր քաջարի զինվորներն ու նրանց անվախ հրամանատար սպաներն ու ենթասպաները: Փա՛ռք ու պատի՛վ այն տղաներին, որոնք կյանքը զոհեցին, և փա՛ռք ու պատի՛վ այն տղաներին, որոնք իրենց բարձր պատրաստվածությամբ և ամենօրյա մարտական ծառայությամբ, իրենց խոհեմ պահվածքով ու արիությամբ պատվախնդրորեն անառիկ են պահում մեր Հայրենիքի սահմանները:
ՀՀ Զինված ուժերի կազմավորման տարեդարձի առթիվ սրտանց շնորհավորում եմ մեր ժողովրդին` Հայաստանի, Արցախի, աշխարհասփյուռ հայությանը: Հատուկ ուզում եմ շնորհավորել բանակի կազմավորման տարիներին և մեր օրերում զոհված հայորդիների ընտանիքներին, հերոսներ ծնած մեր հերոս մայրերին, ՀՀ Զինված ուժերի Գերագույն գլխավոր հրամանատարին, ՀՀ Պաշտպանության նախարարին, գեներալներին, սպաներին ու զինվորներին, համակարգի քաղաքացիական ծառայողներին, մեր բոլոր հայրենակիցներին: Շնորհավորում եմ այսօր մեր անվտանգությունն ապահովող ու սահմանները պաշտպանող զորքերին, սահմանամերձ բնակավայրերի սահմանապահ ու անվեհեր բնակիչներին, որոնց բալիկները դպրոց են գնում կրակոցների տակ, որ սովորեն, ուսում առնեն ու պիտանի մարդ դառնան Հայրենիքի համար:
Հայաստանն ու ազատագրված, անկախ Արցախը մեր տղաների հերոսությամբ ու կյանքով են այսօր ապահով, և ուրեմն փա՛ռք վտանգավոր ու դժվարին ծառայության ժամանակ ցուցաբերվող նրանց քաջարի ոգուն ու մարտական մտքի պայծառությանը, նրանց ամենօրյա զգոնությանն ու բարեվարքությանը:
Սիրենք, հարգենք, սատարենք ու քաջալերենք մեր զինվորին ու սպային՝ դիրքերում, սահմանին, քաղաքում, մեր կողքին, տրանսպորտում, փողոցում, ամենուրեք: Հպարտանանք Հայրենիքի պաշտպանությունը որպես իր մասնագիտություն ընտրած ազնվակիրթ ու բարեխիղճ ամեն մի զինվորականով:
Եթե մեզանից յուրաքանչյուրն իր տեղում ու իր ուժերի ներածի չափով նվիրական կերպով լծվի հայրենաշինության ու հայրենապաշտպանության սուրբ գործին, ապա մեզանից ամեն մեկը կդառնա յուրօրինակ զինվոր ու սպա, Հայրենիքի հզորացմանը ծառայող զինվորական: Այդ ժամանակ հեռու չի լինի այն օրը, երբ մեզ ազգովի կզգանք Համազգային, ժողովրդական բանակի պատասխանատու, պատվելի ու շատ կարևոր մասնիկը: Այո, մեր անունն է Հայկական բանակ և այն հզոր է, վերազինված, բարեփոխվող ու անընդհատ զարգացող, և մեզանից յուրաքանչյուրը իր լուման պետք է բերի, որպեսզի այն ավելի հզոր լինի:
Բանակի օրվա տոնը անսահման հպարտություն ու բերկրանք է պարգևում: Համոզված եմ, որ տոնական ու հաղթական տրամադրությամբ համակված ենք բոլորս: Ցանկացած ժողովուրդ հպարտ ու ապահով կզգար իրեն՝ ունենալով մեր բանակի պես բանակ: Եվ չնայած թշնամու վախվորած դիվերսիաներին՝ մեր զինվորներն ու սպաները միշտ ուժեղ են, միշտ զգոն ու համարձակ, նրանք գիտեն, որ իրենց վստահում են, հավատում, սիրում ու հարգում:
Հպարտ եմ, որ գրող լինելով նաև զինվորական եմ, Հայոց բանակի սպա և 12 տարուց ավելի է անբասիր ու պատվախնդրորեն ծառայում եմ ՀՀ Զինված ուժերում:
Սիրելի Ընթերցողներ, սրտանց շնորհավորում եմ համահայկական տոնի՝ Հայաստանի Հանրապետության Զինված ուժերի կազմավորման օրվա առթիվ: Մաղթում եմ բոլորիս խաղաղություն: Թող զենքը կրակի միայն զորահանդեսների ժամանակ: Իսկ թե կարիք լինի, ապա մենք կպաշտպանենք մեր Հայրենիքը և մեր ապրելու իրավունքը, ինչպես առյուծներն են պաշտպանում իրենց տարածքն ու ընտանիքը: Մեր պատասխանն իրեն սպասեցնել չի տա:
Կեցցե՛ Հայոց բանակը, շնորհավո՛ր տոնդ, Հայկական բանակ: Շնորհավո՛ր տոնդ, սիրելի՛ ժողովուրդ:
Խորին հարգանքով և լավագույն մաղթանքներով՝
Առլեն Շահվերդյան
Գրող, ՀՀ ՊՆ Պաշտպանական ազգային հետազոտական համալսարանի ավագ սպա, մայոր
To my foreign Readers – Dear all, January 28th is the day of the Armenian Army. Armenian army – is the guarantor of the security and peace of our nation and state. Despite the cowardly Azerbaijani sabotages, our soldiers and officers are always strong and courageous, they know that they are trusted by all the Armenians, they know that Armenians believe them, they know that they are loved and respected. Dear friends, I cordially congratulate on Pan-Armenian Feast – the Day of Formation of the Armed Forces of the Republic of Armenia! I wish peace to all of us. Let weapon fires only during parades. And in case of need, we will defend our homeland and our right to live, as lions defend their territory and family. Our response will not keep itself waiting.
Դեֆիլե՝ զորահանդեսի ժամանակ, Երևան, 2011 | A defile during military parade, Yerevan, 2011.
Dear Readers, I have the honor to introduce to you my new poem “Nation – Army” (written on 05.12.2017). As always I tried to translate the poem for all my foreign readers. The following is a literal (word for word) translation of the poem, trying to make the meaning of the poem more understandable and available for all.
This Poem is Copyright Protected, so IT IS PROHIBITED to share it on Social Network or other Websites without the reference (link) to its Author and to this Page.
Nation – Army
Step forward strongly, Soldier,
Stay calm, a mountain is behind your back
And if your way is difficult,
I’ll break your burden.
Be brave, self-confident,
Your eyes are like eagle’s eyes and your arm is powerful
If Officer and Sodier be hand in hand
No one will be afraid of the enemy.
Whether it is peace or struggle
There is one Faith: the Nation and the Army
Strongly and victoriously go forward, Soldier
Until our glorious victory.
Our united brave spirit
Makes coble each Armenian
I am behind your, at your back and at your side
For your sake I will not regret myself.
If there is need
We will fight from volunteers till the regular army
Like glorious lions.
Scientist and craftsman,
Writer, doctor or teacher
Should be a nation-preserver army
With their creative life.
For you to step forward, Soldier,
For the sake and glory of our Land and Faith
Calling highly and bravly
“I serve the Homeland”.
© Author – Arlen Shahverdyan, The poem is translated into English by the author.
The poem is copyright protected. © All Rights Reserved, 2017.
Խրամատում կանգնած հայ զինվոր, առաջին գիծ, Մարտակերտ, Արցախի Հանրապետություն / An Armenian soldier standing in a trench at the frontline, Martakert, the Republic of Artsakh (Nagorno-Karabakh)
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Սա էլ կանցնի / This will also pass
Սա էլ կանցնի
Սա էլ կանցնի, չվհատվե՛ս, ցա՛վն էլ մարդու համար է,
Վիշտ ու կսկիծ կթաթախվեն հոգիդ շոյող արցունքով,
Վատ օրերը արա՛գ կանցնեն, ինչպես քամին՝ ամռանը,
Քեզ կկոփե՛ն ու կմաքրե՛ն լեռնալանջի՜ ակունքով:
Արագավազ հովատակի թամբի նման ամրակա՛պ
Պի՛նդ կլինես, կսլանա՜ս կյանքի ամուր թևերով,
Չվհատվե՛ս, փորձա՛նքն անգամ մարդուն գցում է մի ափ,
Որի եզրը ողողվում է հաղթանակի՜ ջրերով:
Ամե՛ն կսկիծ սանձելի է. բա՛խտն է ճակատ համբուրում,
Չե՛ս մոռանա վիշտդ երբեք, բայց կընդունես լռությամբ,
Չվհատվե՛ս, ցավը ա՜ղն է կյանքի եփած ապուրում,
Ժամանա՛կն է բուժում վերքը արյունաքա՜մ խորության:
Վերքե՜րն էլ են մարդու համար. մաշկիդ գրված պատմությո՜ւն,
Արցունքներդ հոգուդ խորքի անձրևնե՛րն են ամպրոպից,
Մառախուղից ու մշուշից հետո՝ որպես փրկություն,
Մի՛շտ շողում է արեգակը, լույսո՜վ լցնում քեզ նորից:
Հաղթահարի՛ր ամեն տեսակ դու փորձություն ու աղետ,
Եվ ոռնացո՜ղ գայլի նման ցավդ երգի՛ վերածիր,
Սա՛ էլ կանցնի, չվհատվե՛ս, ու թո՛ղ լինեն միշտ քեզ հետ
Հո՜ւյսը անմար, հավա՜տը մեծ, Աստծո սե՜րն անծայրածիր:
Թև՛ս մտիր, իմ բարեկա՛մ, գլուխդ դիր իմ ուսին,
Ցավը մենակ ծանր է կրել, իսկ երկուսով՝ տանելի,
Չվհատվե՛ս, սա՛ էլ կյանքի մի գիշեր է անլուսին,
Խավա՛րն էլ է մարդու համար հաճախ լույսի՜ բանալին:
Առլեն Շահվերդյան
© Գրել եմ՝ 18.01.2018, 04:35 AM
Հարգելի Ընթերցող, այս բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար ԱՐԳԵԼՎՈՒՄ Է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և սույն էջի հղումը նշելու:
Կիսված թախիծը վշտի կեսն է միայն, իսկ կիսված երջանկությունը կրկնակի է, կիսելով այն մենք երջանիկ ենք դարձնում նաև մեկ ուրիշին: Ամեն մարդ էլ իր կյանքում ունենում է դժվարություններ, անախորժություններ, ապրում ցավ ու վիշտ, սակայն երբ կողքին կա սրտացավ մեկը, ով կիսում է նրա ցավը, այն հաղթահարելն առավել դյուրին է դառնում: Նա նույնիսկ իր համար ամենադժվար պահին փորձում է ուրիշին օգնել, սատարել, քաջալերել, պարգևել հույս ու բերկրանք: Նա իր բարությամբ լցնում է դիմացինի հոգին հավատով, որ ամեն բան լավ է լինելու: Այդ ժամանակ սարսափելի չէ ոչ մի տեսակ ցավ:
Սիրելի Ընթերցողներ, «Սա էլ կանցնի» բանաստեղծությանս արծարծած թեմայի համատեքստում ես թարգմանել եմ նաև անգլերեն մի պատմություն և ուրախ եմ այն ստորև ներկայացնելու Ձեզ:
Պատուհանից դուրս…
Երկու հիվանդի տեղավորել էին նույն հիվանդանոցային համարում: Երկուսն էլ հիվանդ էին այնպես, որ օրվա մեծ մասը պառկած էին: Նրանցից մեկի մահճակալը սենյակի միակ պատուհանի կողքին էր, և նրան թույլ էին տալիս օրական 1 ժամ նստել անկողնում, որպեսզի մաքուր օդ շնչեր, և հիվանդ թոքերից դուրս մղվեին ախտածին նյութերը: Մյուս հիվանդի մահճակալը հեռու էր պատուհանից: Նրան շարժվել էլ չէր կարելի, ուր մնաց թե մոտենար պատուհանին:
Առաջին իսկ օրվանից նրանք մտերմացան, սիրում էին ժամերով զրուցել տարբեր բաների մասին: Խոսում էին իրենց կանանց, երեխաների, տների ու աշխատանքի, զինվորական ծառայության մեջ իրենց երբեմնի զբաղվածության մասին: Ի՞նչ էր մնում ուրիշ անել, չէ՞ որ երկուսն էլ այնտեղ երկար ժամանակով էին բուժվելու և չխոսել ու չկիսվել սենյակակցի, ինչ-որ տեղ` նաև բախտակցի հետ, հնարավոր չէր: Խոսք` խոսքի հետևից, միտք` մտքից հետո, և ահա նրանք արդեն բավականաչափ մտերիմ էին:
Ու թեև երկուսին էլ տանջում էր ծանր հիվանդությունը, սակայն կար մի բան, որը զարդարում էր նրանց առօրյան՝ դառնալով օրվա ամենահետաքրքիր դրվագը: Բանն այն է, որ պատուհանի կողքին պառկած հիվանդը սովորականի պես ցերեկվա ժամին վեր էր կենում, նստում անկողնում ու սկսում նայել պատուհանից դուրս` գեղեցիկ ու գունեղ կերպով նկարագրելով այն ամենը, ինչ տեսնում էր: Մյուս հիվանդի համար դա օրվա ամենաչքնաղ ու երանելի ժամանակն էր, քանի որ նա, լսելով ընկերոջը, մտովի կտրվում էր իր մահճակալից, սկսում էր երազել, պատկերացնել իրեն իր տանը, ապաքինված ու իր սիրելիների` կնոջ ու երեխաների հետ միասին: Նա զվարթանում էր, լցվում հույսով, դառնում ավելի կենսուրախ, չէ՞ որ իր սենյակակցի նկարագրած աշխարհն այնքա՜ն գեղեցիկ էր, շարժո՜ւն, ուրա՜խ, լուսավո՜ր, անցավ, անհոգ, մի աշխարհ, որից նրանց բաժանում էր հիվանդանոցային այդ սառը պատը, աշխարհ, որի հետ նրանք կապված էին ընդամենը մի նեղլիկ պատուհանով:
Իսկ պատուհանի մոտ նստած հիվանդը շարունակում էր նայել ու պատմել, թե որքան գեղեցիկ լիճ էր տեսնում այնտեղ: Նա ասում էր, որ այդ լիճը շրջապատում էր մի կանաչ ու զվարթ այգի: Նա տեսնում ու պատմում էր ընկերոջը, թե ինչպես են լճում անհոգ կերպով լող տալիս գեղանի կարապներն ու ծիծաղաշարժ բադիկները, ինչպես են երեխաները լողում իրենց նեղլիկ նավակներով, թե ինչպես են սիրահարները ձեռք ձեռքի բռնած ու գրկախառնված քայլում գունագեղ ծաղիկներով զարդարված արահետներով, թե ինչպես են նրանք քնքշորեն համբուրվում` իրենց անուշ համբույրներով ազդարարելով օրը: Նա շարունակում էր հիացական պատմել այգում տիրող ուրախ տրամադրության մասին, նկարագրել հեռվում նշմարվող գեղեցիկ, մեծ քաղաքի համայնապատկերը, քաղաք, որն արտացոլվում էր երկնի կապույտին` նկատելի երիզ թողնելով հորիզոնում: Մի անգամ պատուհանի մոտ պառկած հիվանդը, նույնիսկ, տեսավ ու հիացած պատմեց, թե ինչպիսի զվարթ շքերթ էր անցնում այգով, և թե ինչպես շքերթի ուրախ մասնակիցները եկան ու անցան հիվանդանոցի պատերի կողքով: Ու թեև հեռվում պառկածի համար շքերթի ձայները լսելի չէին, սակայն նա կարող էր պատկերացնել այդ ամենը, քանի որ ընկերը նկարագրում էր այն շատ վառ, կենդանի կերպով, տպավորիչ բառերով:
Այսպես անցան օրեր, շաբաթներ, ամիսներ: Մի օր, երբ բուժքույրը մտավ հիվանդասենյակ, որպեսզի ջրով լցնի նրանց լոգամանները, հայտնաբերեց պատուհանի մոտ պառկած հիվանդի անշնչացած մարմինը, նա մահացել էր քնած ժամանակ: Բուժքույրը շփոթվեց, հետո ուշքի եկավ ու կանչեց մյուս բժիշկներին, որպեսզի դուրս հանեն դիակը: Ընկերոջ կորուստը սգող մյուս հիվանդը, առաջին իսկ հնարավորության ժամանակ, խնդրեց բուժքրոջը, որպեսզի իր մահճակալը տեղափոխեն պատուհանի մոտ: Բուժքույրը չառարկեց, և նրան տեղախոխեցին ընկերոջ տեղը: Երբ հիվանդանոցի աշխատակիցները համոզվեցին, որ նա հարմար տեղավորվել է, լքեցին սենյակը` թողնելով նրան մենակ: Մեծ դժվարությամբ, ահավոր ցավեր զգալով, բոլոր ուժերը գործադրելով` հիվանդը մի կերպ ձգվեց դեպի պատուհանը, բարձրացավ, որպեսզի տեսնի՜, վերջապես տեսնի՜ արտաքին գեղեցիկ աշխարհը, որի մասին այդքա՜ն շատ ու գունեղ կերպով պատմել էր ընկերը: Սակայն երբ նրա դեմքը հասավ պատուհանին, հիվանդը ապշե՜ց, իր առջև պատ էր, այո՛, այո՛, պատուհանից այն կողմ դատարկ պատ էր, դիմացի մասնաշենքի՝ շատ մոտ գտնվող արտաքին պատը: Հիվանդը քարացել էր, նա չէր հասկանում: Երբ բուժքույրը վերադարձավ, նա հարցրեց, թե այդ ինչպե՞ս էր իր հիվանդ սենյակակիցը տեսնում ու նկարագրում պատուհանից այն կողմ եղած այդքա՜ն գեղեցիկ բաները: «Տեսնո՞ւմ, -զարմացած հարցրեց բուժքույրը, – ձեր մահացած ընկերը կույր էր, նա անգամ պատը չէր կարող տեսնել»: Հետո ավելացրեց. «Երևի նա այդպիսով փորձում էր ձեզ ոգևորել…»:
Անգլերեն բնօրինակից թարգմանությունը՝ Ա. Շահվերդյանի:
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Մի՛ բանտարկիր իմ աշունը / Don’t imprison my Autumn!
Մի՛ բանտարկիր իմ աշունը
Մի՛ բանտարկիր իմ աշունը
Մետաղալար քո արգելքով,
Մի՛ կաշկանդիր այն դեղինը,
Որ տանում եմ հոգուս բեռով:
Աշնան արև-ազատությո՜ւն
Եվ արբո՜ւնք եմ ուզում հևքով,
Իսկ դու կամաց սառեցնում ես
Իմ աշունը քո ձմեռով:
Շողին կարոտ զգայուն դողով
Հպվում եմ թաց ու վեհատեսք
Սոսիների տերևներին,
Մի՛ հեռացրու ինձ բաղձալի
Աշնանային արևների՜ց,
Քո ցրտաշունչ անսրտությամբ
Եվ քո սառը ընդհատակով
Մի՛ զրկիր ինձ վերևների՜ց:
Ես իմ ներսում հիմա ցո՜ղ եմ,
Որ կարոտ է աշնան տաքին,
Քո մետաղյա փշալարը
Աշուն քանդող նշաձո՛ղ է
Պարտադրանքի:
Հո՛ղ է, որում տերևները
Մեռնո՜ւմ են լուռ,
Ինչպես տեսիլ՝ մուրազներում,
Մի՛ զրկիր ինձ իմ աշունի՜ց,
Տերևի պես մի՛ թաղիր ինձ
Իմ բյուրեղյա՜ երազներում:
Որպես միակ, հավատարիմ,
Աշնան ընկեր,
Ընդունիր ինձ՝ ինչպես որ կամ,
Քո պաղ սրտում, հաստա՛տ գիտեմ՝
Ի՜նչ-որ մի տեղ,
Իմ անունով անկյո՛ւն ունես
Նվիրակա՜ն,
Անկյուն տաքո՜ւկ ու զարդարո՜ւն,
Մի՛ բանտարկիր իմ աշունը
Քո մե՜ծ սրտի ի՛մ անկյունում:
Առլեն Շահվերդյան
© Գրել եմ՝ 14.11.2017
Այս բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար ԱՐԳԵԼՎՈՒՄ Է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և սույն էջի հղումը նշելու:
To my foreign Readers – Dear all, I have the honor to introduce to you my new poem “Don’t imprison my Autumn!” (written on 14.11.2017). As always I tried to translate the poem for all my foreign readers. The following is a literal (word for word) translation of the poem, trying to make the meaning of the poem more understandable and available for all.
This Poem is Copyright Protected, so IT IS PROHIBITED to share it on Social Network or other Websites without the reference (link) to its Author and to this Page.
Don’t imprison my Autumn!
Don’t imprison my Autumn!
With your metal-wired barrier
Don’t enchain the yellow
Which I carry in me
With my soul’s load.
I want an Autumn sun-freedom
And a hardbreathing inebriation,
But You slowly frozen my Autumn
With your Winter.
With a sensitive shudder
That missed a sunshine
I touch the wet and magestic
Leaves of platanus,
Don’t detach me
From the Autumn lovely suns,
Don’t deprive me from tops of the sky
With your frozen heartlessness
And Your cold underground.
Now I am a dew inside me
That missed the Autumn warmth,
Your barbed wire is a bar of imposition
That destroys Autumn,
It is also a ground
In which leaves die in silence
Like a phantom in dreams,
Don’t bury me like a leave
In my pure dreamings.
As Your only, faithful Autumn friend
Accept me as I am
I know surely,
That somewhere in Your heart
You have a corner, named after my name
A warm and beautiful corner
Don’t imprison my Autumn
In my corner of Your big heart.
© Author – Arlen Shahverdyan, The poem is translated into English by the author.
The poem is copyright protected. © All Rights Reserved, 2017.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
Առլեն Շահվերդյան 