Home » Posts tagged 'Սեր` անձրևի տակ'
Tag Archives: Սեր` անձրևի տակ
Քո վարսերում / In your hair
ՔՈ ՎԱՐՍԵՐՈՒՄ…
Քո վարսերում կրա՛կ կա հուր,
Որ շոյում է դեմքդ նրբին,
Դեմքդ ժպտո՜ւն ու քաղցրաբո՜ւյր,
Ճշմարտաշո՜ղ դեմքդ սրբի:
Քո այդ գանգուր վարսերի մեջ
Հազարամյա հեքիա՛թ կա լուռ,
Ալիքներով իր անընդմեջ
Խռովահո՜ւյզ ծով կա լազուր:
Քո վարսերում սիրաթովիչ
Շոյանքներ են մոլեկրքի,
Այնքա՜ն քնքուշ ու գրավիչ,
Անվե՜րջ հեքիաթ` մանկան գրքի:
Քո հիասքա՜նչ վարսերի մեջ
Կորցրել եմ իմ անդորրը,
Քո վարսերի նման՝ անվե՛րջ
Ալեխա՛ռն է և իմ օրը…
Առլեն Շահվերդյան
Գրված՝ 28.04.2001 թ.
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Որ հաղթանակի ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆԸ / For the Victory of JUSTICE!
Մարդկության թիվը մոլորակի վրա անցել է 7 մլրդ 600 մլն-ից: Մարդը Երկրի ամենաշատ բազմացող և ամենաարագ զարգացող կենդանի արարածն է: Այդքա՜ն մարդ, այդքա՜ն միմյանցից տարբեր: Նրանք բոլորը հավասարապես օժտված են կյանքում մարդ լինելու և մնալու հնարավորությամբ, մինչդեռ ինքը կյանքը միշտ չէ, որ հնարավորությունը հավասարապես է բաշխում մարդկանց միջև: Կյանքը մեկին շատ է տալիս, մյուսին՝ քիչ, և դա համամարդկային խնդիր է: Ամեն ինչում առկա արդարության ու անարդարության այդ զգայուն խաչումը հուզական և վարքագծային դրսևորվումներ է ունենում ինչպես ներանձնական մակարդակում, այնպես էլ միջանձնային հարաբերություններում ու ընդհանուր սոցիումում: Արդարության և հավասարության ձգտումը ինչպես միավորում, այնպես էլ պառակտում ու բախումների է տանում մարդկանց, քանի որ բոլորն են ձգտում բաղձալի արդարության և նույնչափ ուժգին էլ վրդովվում անարդարությունից: Սիրելի Ընթերցողներ, աշխարհի տարբեր մարդկանց միավորող այդ արդարության ձգտման մասին է հենց իմ այս նոր բանաստեղծությունը՝ «Որ հաղթանակի ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆԸ» վերնագրով: Պատիվ ունեմ սիրով ներկայացնելու բանաստեղծությունս՝ աշխարհում համամարդկային արժեքների հաղթանակի հույսով և ազատ ու արդար Հայրենիքում ժողովրդի լիովին բարեկեցիկ, երջանիկ ու արժանապատիվ ապրելու երազանքով ու այդ երազանքի՝ անպայման իրականություն դառնալու վստահությամբ:
*
Որ հաղթանակի ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ
Մարդիկ տարբեր են, տարբեր են մարդիկ,
Կա՛մ անտարբեր են, կա՛մ շահագրգիռ,
Կա՛մ տա՜ք են, ինչպես կարմի՜րը վարդի,
Կա՛մ սա՛ռը, պաղա՛ծ, անհո՜ւյզ, անգրգի՜ռ:
Մեկին հուզում է ելևէ՜ջն անգամ
Գարնան ծաղկո՜ւնքից բխող դայլայլի՜,
Մյուսի կողքին մա՛րդ էլ թե հանգավ,
Կողքով անտարբեր կանցնի՛, կքայլի՛:
Մե՛կն իրեն բաժին քիչ ունեցվածքով
Կիսվում է սրտա՜նց ու չի՛ ափսոսում,
Իսկ մյուսն իր ճո՜խ դղյակ-կալվածքո՜վ
Լացո՛ւմ է անվերջ ու նեղի՜ց խոսում:
Մարդիկ տարբեր են ներսո՛ւմ ու դրսո՛ւմ,
Կյանքն էլ պայքա՜ր է՝ նե՛րս ու դո՛ւրս անող,
Մի հարցնող լինի՝ ի՞նչ ենք մենք կիսում,
Ո՞վ է մեր միջև բա՛խտը բաժանող:
Թե՛ ներդաշնակ ես, բարի՜, կամեցո՜ղ,
Ուրեմն հա՛շտ ես խղճիդ հետ մաքուր
Եվ երջանիկ ես ա՛յն ունեցածով,
Ինչը չի՛ լինի գնել այս կյանքում:
Իսկ, թե ագա՜հ ես, նյութապա՜շտ ու զե՜խ,
Եվ փո՛ղն է միայն արժեք գլխավոր,
Ուրեմն կյանքդ տակավին մսխե՛լ
Ու մսխելո՛ւ ես՝ ի՜բր ապրելով:
Այո՛, տարբեր ենք այս Երկրի վրա,
Երջանիկ՝ քչով, կամ դժբախտ՝ շատից,
Մեկը ապրում է ուտելո՜ւ համար,
Մյուսն էլ մեռնում է չուտելո՛ւ դարդից:
Եվ, ուրեմն, ի՞նչ, սա՞ է արդարը,
Սա՞ է չգրված կարգը աշխարհի՜,
Մեկը մի՛շտ լողա հարստության մե՞ջ,
Մյուսը՝ դողա աղքատությունի՞ց:
Մեկն, առանց խղճի, վտանգնե՛ր բերի,
Մյուսն էլ աղոթի փրկության համա՞ր,
Այդ ո՞վ է միա՛յն տառապանքներից
Արարում բարի՜ն ու սե՜րը անմար:
Խմբագրե՛լ է պետք կա՛րգը աշխարհի,
Սրբագրե՛լ է պետք բո՛ւն էությունը,
Որ մեծատառո՛վ հնչեցվի ԲԱՐԻՆ,
Որ հաղթանակի ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆԸ:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 13-14.04.2018
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Միլիոնատերն ու վանականը
Մի միլիոնատեր տառապում է աչքերի ծանր հիվանդությունց: Նա դիմում է բազմաթիվ բժշիկների հիվանդությունը բուժելու համար, խմում է բազմաթիվ ծանրամարս դեղեր, ստանում ամենատարբեր ներարկումները, սակայն` ապարդյուն, հիվանդությունը չի նահանջում, այն ավելի ու ավելի է տանջում նրան: Եվ ահա, հայտնվում է տիբեթցի մի վանական, որը հայտնի էր այդօրինակ հիվանդություններ բուժելու իր հրաշագործ կարողությամբ: Վանականը հասկանում է միլիոնատիրոջ հիվանդության էությունը և ասում, որ մի որոշ ժամանակ հիվանդը պետք է կենտրոնանա միայն կանաչ գույնի վրա, այն էլ այնպես, որ աչքը չընկնի ուրիշ ոչ մի գույնին: Վանականի հեռանալուց հետո միլիոնատերը մի ամբողջ խումբ նկարիչների է վարձում, գնել տալիս մեծ քանակությամբ կանաչ գույնի ներկ և հանձնարարում, որ կանաչ ներկվի ցանկացած իր, որի վրա կընկնի նրա հայացքը: Անցնում է ժամանակ, և վանականը վերադառնում է այցելելու հիվանդին: Սակայն երբ նա մոտենում է միլիոնատիրոջ դղյակին, նրա ծառաները, կանաչ ներկով լի դույլերը ձեռքներում, ընդառաջ են վազում վանականին և դույլերը շուռ են տալիս նրա հագուստի վրա, քանի որ այն կարմիր գույնի էր: Ծառաները պատճառաբանում են, որ թեև իրենց տերն ապաքինվել է, սակայն նա կանաչից բացի այլևս ուրիշ ոչ մի գույն չի տեսնում, նրա աչքերը անզգայացել են մյուս գույների նկատմամբ, և կարմիր գույնը տեսնելու դեպքում նրա հիվանդությունը կվերադառնա: Վանականը ծիծաղում է և ասում. «Եթե դուք ուղղակի գնեիք մի կանաչ գույնի ակնոց, որն ընդամենը երկու ռուփի արժե, ապա կանաչ ներկվելուց կփրկեիք այս պատերը, ծառերը, ծաղկամանները, բոլոր իրերը, ինչպես նաև կկարողանայիք փրկել ձեր տիրոջ ճակատագիրը: Դուք չեք կարող կանաչ ներկել ամբողջ աշխարհը»:
Սիրելի բարեկամներ, այս խորիմաստ պատմությունը ցանկացա թարգմանել հայերեն ու անպայման ներկայացնել ձեզ, քանի որ կարծում եմ, որ այն իր մեջ մեծ իմաստ է պարունակում: Այն ընթերցելուց հետո, համոզված եմ, շատերս հետևություն կանենք ամբողջ կյանքի համար: Իսկապես, հիմարություն է ձևափոխել աշխարհը, առաջինը ինքներս մեզ պիտի ձևափոխենք: Աշխարհն ավելի լավը դարձնելու համար ինքներս դառնանք մի փոքր ավելի լավը, նախ ինքներս փոխվենք, փոխենք մեր աշխարհայացքը, ապրենք ավելի պարզ և աշխարհը կներկայանա մեզ համապատասխան կերպով` բարի ու լուսավոր, առավել ընկալելի ու գունեղ:
Վերջում հավելեմ, որ այս նյութը մշտապես մեծ համակրանք է վայելում կայքիս բոլոր այցելուների կողմից, ինչի համար անչափ ուրախ եմ: Ուրախ եմ նաև, որ իմ մշտական ընթերցողները` կայքումս իրենց առավել դուր եկած հրապարակումներով կիսվում են նաև սոցիալական ցանցերում, իրենց ընկերների շրջանում: Այս նյութը նույնպես այդ հրապարակումների շարքից է: Այնպես որ, անչափ շնորհակալ եմ բոլորիցդ, որ նյութերիս նկատմամբ մշտապես ցուցաբերում եք մեծ ուշադրություն և ջերմ ու բարի վերաբերմունք: Այս նյութի հարցադրումն էլ է բարի: Եկեք մենք էլ աշխարհին նայենք ավելի բարի աչքերով:
© Առլեն Շահվերդյան
Պատմության թարգմանությունը` հեղինակի:
***
The Millionaire and The Monk
A millionaire who was bothered by severe eye pain consulted so many physicians and was getting his treatment done. He consumed heavy loads of drugs and underwent hundreds of injections. But the ache persisted with great vigor.
At last a monk who was supposed to be an expert in treating such patients was called by the millionaire. The monk understood his problem and said that for sometime he should concentrate only on green colors and not to fall his eyes on any other colors. The millionaire got a group of painters and purchased barrels of green color and directed that every object his eye was likely to fall to be painted in green color.
When the monk came to visit him, the millionaire’s servants ran with buckets of green paints and poured on him since he was in red dress, lest their master sees any other color and his ache would comeback. The monk laughed and said “If only you had purchased a pair of green spectacles, worth just a few pennies, you could have saved these walls, trees, pots and all other articles and also could have saved a large share of his fortune. You cannot paint the world green”.
Let us change our vision and the world will appear accordingly. It is foolish to shape the world, let us shape ourselves first. Lets change our vision…!!
Think simple, Live simple.
© Translated into Armenian by Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Ներիր, Աստվա՛ծ / Forgive me, God
Եթե Աստծուն շնորհակալ չես լինում ամեն ժպիտի համար, ապա իրավունք չունես բողոքելու ամեն արցունքից: «Կյանքում մեր յուրաքանչյուր մտքի ու արարքի համար մենք պատասխանատու ենք Աստծո առաջ, Նա է այն Վերին ատյանը, որի դիմաց պետք է ձգտենք միշտ ազնիվ ու մաքուր ապրել, մտածել ու արարել», – Առլեն Շահվերդյան:
If you don’t thank God for every smile, then you have no right to complain about every tear. “In life, we are accountable to God for every our thought and deed, He is the Supreme Court, to whom we should strive honestly and cleanly to live, think and create” – Arlen Shahverdyan
*
Ներիր, Աստվա՛ծ
Կոպերիս հետ փակվում են լուռ
Մթնշաղի անուրջներով լի դռները,
Եվ քնելուց առաջ թաքուն
Միտք եմ անում տեղերիս մեջ, «Դռան» շեմին…
Լսո՞ւմ է ինձ, արդյոք, Տերը…
Մե՛ղք եմ գործել՝ համտեսելով արգելվածը պտուղներից:
Եվ հիմա զույգ իմ կոպերի ծանրության տակ,
Ճռռո՛ւմ է լուռ հոգիս նորից,
Ու կրկնում է. «Մե՜ղք եմ գործել…»:
Գիշերային խորհրդավո՜ր նանրության մեջ,
Տաք մատներիս լուռ խաչումով և ափերիս միաձուլմամբ՝
Աղոթե՜լ եմ ուզում փորձել:
Պատուհանին պարզում եմ իմ մտքերն անփակ
Եվ շշնջում մթում խո՜րը.
– Հա՛յր Մեր, Տե՛ր իմ, մեղավո՜ր եմ:
Եվ ներումի լո՜ւյս եմ խնդրում, անշե՜ղ լույսը իմ փրկության:
Վհատումի անդաստանով դեգերել է այսօր հոգիս,
Եվ գի՛րկն ընկել մոլորությա՛ն,
Ընկել ցավոտ ու հուսախա՛բ անօգնությամբ:
Տե՛ր իմ, աղոթո՜ւմ եմ, որ իմ ձայնը հիմա լսես,
Մեղավո՛ր եմ, չե՛մ առարկում, չունե՛մ դրա իրավունքը,
Ես անզո՛ր եմ որևէ բան փոխել այնպես,
Ինչպես հուշո՛ւմ, ցո՛ւյց է տալիս Ճշմարիտի քո ուսմո՜ւնքը:
Եվ չեմ կարող ես չընկրկել,
Երբ գալիս է պահը հոգու հուսալքման:
Հա՛յր մեր, որ յերկինս ես, որ երկնայի՛ն ու երկրայի՛ն նյութի մեջ ես,
Որ հավերժող ու ապրեցնող անմա՜ր սեր ես,
Ներիր հուգուս թուլությունը րոպեական,
Ներիր մեղքի պսակումով դյութանքներին ենթարկվելս,
Դո՛ւ ես փրկիչն ու իմ տերը:
Ես ապրում եմ կյանքս այնպե՜ս խոնարհաբա՜ր,
Որ գլխիկոր աղոթելիս
Պա՛րզ աչքերով հանգիստ նայեմ
Աստվածայի՜ն լույսիդ հավետ:
Ների՜ր միակ մեղքիս համար,
Որ տատա՛սկ է հոգու այգում իմ ծաղկավե՜տ:
Կոպերիս տակ ցոլքվում են լուռ
Մթնշաղի պատկերները՝ իրար կողքի,
Ներիր, Աստվա՛ծ, և փրկությա՜ն լույսով պատիր
Իմ տա՜ք հոգին:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 10.07.2017 և 23.11.2017
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Սիրելի Ընթերցողներ, մեզանից յուրաքանչյուրն աղոթելիս հայացքն ուղղում է Աստծուն և մտքում խոսում Նրա հետ իր համար նվիրական նշանակություն ունեցող հարցերից՝ հաճախ նաև մեղքերի համար թողություն խնդրելով: «ՆԵրիր, Աստվա՛ծ» սույն բանաստեղծությունս սրտիցս բխած ուրույն աղոթք է, մեղքերի համար թողության մարդկային խնդրանքի ուրույն արտահայտություն:
Սիրելի Ընթերցողներ, պատիվ ունեմ «Ներիր, Աստվա՛ծ» բանաստեղծությունս ներկայացնելու անզուգական Լուսինե Զաքարյանի չքնաղ, հոգեթով ու անգերազանցելի կատարմամբ: Վայելեք այս չքնաղ կատարումը:
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Հայկական գարնան հաղթանակները / Victories of the Armenian May
ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ ԿԱԿԱՉՆԵՐ
Մութ գիշեր էր, ապրիլ ամսվա խաղա՜ղ գիշեր,
Արշալույսը դեռ թիկնած էր հորիզոնին,
Իսկ խավարում լսելի էր մե՜ղմ զեփյուռի անո՜ւշ երգը:
Մեր դիրքապահ տղաները, հողը զարդող կակաչի պես,
Սպասում էին արշալույսի արթնացումին,
Որ արևի տա՜ք շողերով ժպտա նրանց հպա՜րտ դեմքը:
Բայց, այս անգամ, հորիզոնից վտա՛նգ սողաց աղետաբեր,
Չա՛րն ու մա՛հը սողոսկեցին Հայրենիքի եզերքից նե՛րս,
Ու թվացյալ կանոնությամբ, սակայն՝ իրենց նո՛ւյն խուժանով,
Հոխորտացի՛ն, ինչպես սևսաթ ամպե՜րը մեծ,
Հոխորտացի՛ն, հոգում՝ վախի՜ ուրվականով:
Մո՛ւթ էր, անդո՜րր, որ ահազդո՛ւ ակնթարթում դարձավ թնդյո՛ւն,
Խաղա՜ղ օրոր, որ ստիպեցին դառնա պայթյո՛ւն:
Գաղտնագողի՛ բորենու պես,
Որ ջղաձի՛գ իր ծիծաղով մա՜հ է սուրում,
Թուրքը նորի՛ց մոտեցավ մեզ՝
Դարա՛ն մտած, ինչպես չա՛րքը իր հրճվանքի՜ կիզակետում,
Խավա՛ր գտած, ինչպես գո՛ղը, որ փախնում է՝ գողոնն ուսի՛ն:
Ու թողնելով մարդասպանի՛ հետագիծը՝ արահետում,
Մա՛հը նայեց մեր երեսին,
Նայեց նորի՛ց թուրքի դեմքով:
Նայե՛ց մի պահ ու զարմացա՜վ,
Որովհետև Հայրենիքը պաշտպանված էր մե՛ր տղերքով,
Որովհետև անգամ խավար այդ գիշերում թե՜ժ արև էր նրանց սրտում
Ու սահմանին հայրենական կանգնած էին առյո՛ւծ ոգով:
Իր ցասումով՝ կե՛ղծ ու շինծո՛ւ,
Իրեն հատուկ դաժանությա՛մբ՝
Կրա՛կ թափեց մերոնց ոտքին ոսոխը պի՛ղծ:
Կրա՛կ թափեց, ու մի վայրկյան նրան թվաց,
Թե հայրենյաց պաշտպանները ընդամենը կակաչնե՜ր են՝
Մատղա՜շ, անբի՜ծ,
Նո՜ւրբ ու ազնի՜վ:
Չհասկացա՛վ, սակայն, չարքը, որ կակաչը՝ հրակարմի՜ր տեսքով իր տա՜ք,
Ոգի՛ ունի պատերազմի:
Չհասկացա՛վ, որ մատղաշը ձգե՛լ գիտի իր ցողունը
Եվ բռունցքե՛լ գիտի ձեռքը՝ պի՛նդ բռնելով թո՛ւրը ռազմի:
Անասելի՜ խրոխտությամբ, իրենց ոգով հայրենասեր,
Մարտնչեցի՛ն զինվո՛ր ու սպա՛,
Կռի՛վ տվին, մինչև վերջի՛ն փամփուշտը տաք,
Կռի՛վ տվին, մինչև բացվող արևածա՜գ:
Եվ անձնուրա՜ց հերոսությամբ
Սրբագրեցին մահազդը սի՛ն, թշնամակա՛ն,
Մինչև անգամ՝ կյանքի՛ գնով կանգնեցնելով չարքի ճամփա՛ն:
Ու կռվեցի՛ն պաշտպանները Հայրենիքի,
Իսկ փրկության կոչնազանգով ոտքի՛ ելած ժողովո՜ւրդը
Միասնաբա՛ր ու մի՛ շնչով եկա՛վ կանգնե՛ց նրանց կողքի՛ն:
Մե՛կը՝ կռված տղաների խրո՜խտ գնդով,
Մյո՛ւսն՝ հագուստո՛վ ու սննդո՛վ,
Ամե՛ն շերտի ու ոլորտի, ժողովրդի ամե՛ն որդի,
Գիտնականի՛ց մինչև բանվո՛ր՝ ազգը դարձավ Երկրի զինվո՜ր:
Զինվո՛ր դարձավ ու միացավ իր քաջարի՛ որդիներին,
Հայի շնչո՜վ լցվեց դիրքը, հայի փայլո՜վ շողաց ձյո՜ւնը մեր լեռների՜:
Իր թիկունքում զգալով ո՛ւժը հայրենակցի,
Զինվո՛րն ու սպա՛ն սխրանքներո՜վ և փառունա՜կ արիությա՜մբ՝
Ազգափրկիչ վահա՛ն դարձան մի անկոտրո՛ւմ:
Ամեն կետում մի՛ հերոս էր, ամեն դիրքում՝ մի՛ զորական,
Նույնիսկ, եթե թվով զիջեր՝ որակո՛վ էր իր գերակա:
Իսկ թշնամին իր քանակով, բորենու պես ոհմակ կազմած,
Ծփո՜ւմ էր ու հանդգնորեն չարախնդում,
Ծփո՜ւմ էր, բա՛յց ամեն արած քայլի դիմաց
Մի՛ քանի քայլ հե՛տ շպրտվում:
Մեկին՝ հարված հրանոթո՛վ, մյուսի գլխին՝ փայտի կոթո՛վ.
Հայ քաջարի զինվո՛րն ու սպա՛ն, մինչև վերջի՛ն զարկը սրտի,
Կերտում էին նո՜ր, լուսավո՜ր մեր ապագան,
Կերտում էին բարի՜ գալո՜ւստն առավոտի:
Կեղտ-չարիքին ոչնչացնում կրակոցո՛վ,
Վտանգավոր մոլեռանդին այրում ի՛ր իսկ հրի բոցո՜վ:
Եվ ահա, նենգ հրոսակը տարակուսեց,
Երբ տանկերին նրա կանգուն մեր զինվորը ոչնչացրեց
Լուցկո՛ւ նման շղթայաբար հրի՛ տալով,
Ու զորքերին՝ բորենակերպ, հարյուրներո՜վ ճամփեց դժոխք:
Եվ հուսահատ դաժանության վերջին պահին
Հրոսակը հիշեց իր մեջ ննջող Նեռի՜ն այն անողոք,
Նրան, որին ժառանգել է անփառունակ նախնիներից:
Ու այդ Նեռին հանելով դուրս՝ թուրքը մորթեց մի քանի հայ անմեղ ծերի
Եվ այդպիսով ապացուցեց, որ ցեղասպան էությունը մինչև օրս նա չի բուժել:
Ո՜ւշ էր, սակայն, և պարտության լո՛ւրն էր գուժել
Թուրքի՝ արդեն շիվար, շարքը,
Հայ զինվորի պատժիչ ձե՛ռքը սաստե՛լ էր իր խուժան վարքը:
Մի քանի օ՜ր տևած ահե՜ղ գոյամարտում,
Մի քանի դա՜ր մեջը պարպած կուտակումով,
Հայրենիքի պաշտպանները դաժա՛ն մարտում
Փառքո՜վ դրին թո՛ւրը պատյա՛ն:
Եվ վաղորդյան շողերի հետ հաղթանա՜կը բացեց հայի
Հերոսությա՛ն մի նո՜ր մատյան:
Վա՛յը եկավ թուրքի հալին,
Որ, չորացա՛ծ իր փշերով տատասկների,
Փորձում էր խոր վերքեր թողնել հայի հոգում,
Փորձում էր, բայց չհաջողե՛ց ու երբեք էլ չի՛ հաջողի,
Քանի վստա՛հ ու մշտարթո՛ւն
Հայրենիքի պաշտպաննե՛րն են մե՛ր սահմանին:
Վա՛յը եկավ թուրքի հալին,
Նրանց դիրքից լրբալա՜ց էր նորից լսվում,
Սադրած կռվի հետևանքով լացի ձա՛յնն էր անգամ խզվո՛ւմ:
Եվ չարամի՛տ, հոխորտագի՛ն զառանցանքից
Չէ՛ր մնացել անգամ նշո՜ւյլ,
Ու եղել էր նրա շինծո՛ւ զորությունը փշո՜ւր-փշո՜ւր:
Միչդեռ հայը՝ նորից հպա՜րտ ու փառավո՜ր,
Նախնիների դիմաց կանգնած պա՛րզ երեսով,
Կերտեց մի նո՛ր ու հաղթակա՛ն, վսե՜մ պատում,
Աստծո սիրո՜վ շողաց լո՜ւյսը իր հավատում,
Սիրտը լցվեց նորից հույսո՜վ խաղաղությա՜ն…
Ու քանի դեռ նրա մեջքին ա՛զգն է՝ ամբողջ իր վեհությա՜մբ,
Հայրենիքի պաշտպանների խրո՛խտ դեմքին
Հավատա՜մքն է խաղա՜ղ երկնի,
Բայց և՝ կրա՛կ կմոլեգնի, թե հարկ լինի պաշտպանելու մեր պատի՛վը:
Դրա փայլո՛ւն ապացույցը՝ մեր նահատակ հերոսների թվի դիմաց
Նենգ ոսոխի բյուր զոհերի ամո՛թ թիվը:
Եվ վերջացա՜վ պատերազմը,
Ու ապրիլյան արեգակը գրկեց հո՜ղը,
Ծիծեռները՝ թրատելով երկի՜նքը լուրթ,
Անհոգ ու պարզ թռչում էին այնքա՜ն մոտիկ,
Դաշտը նորից լցվեց խոտի անո՜ւշ բույրով,
Ու տերևին նորից գրկեց գարնա՜ն ցողը առավոտի:
Եվ խաղաղվե՜ց պատերազմի Աստվածն ահե՜ղ՝
Հագենալով մարտադաշտի պաղ արյունից,
Ու նոր օրվա շողերի հետ հայացք նետեց երկու կողմին.
Թուրք ոսոխը նահանջել էր իր դիրքերը գաղտնագողի,
Ու պարտությա՛ն դառնահա՛մն էր նրա քիմքին,
Մինչդեռ հայոց հպա՛րտ հողին
Բացվել էին նորից կարմի՜ր կակաչները հաղթանակի՜:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 05-06.05.2018
Նվիրվում է 2016 թ. Ապրիլյան քառօրյա պատերազմի բոլոր մասնակիցներին և Հայրենիքի բոլոր պաշտպաններին՝ ի մեծարումն հայի առյուծային ոգու և քաջության:
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
ՄԱՅԻՍՅԱՆ ՀԱՂԹԱՆԱԿՆԵՐ
Սիրելի՛ հայրենակիցներ Հայաստանում, Արցախում և Սփյուռքում, պատերազմի սիրելի՛ վետերաններ, սիրելի՛ ազատամարտիկներ, Հայաստանի և Արցախի զինված ուժերի սիրելի՛ սպաներ և զինվորներ, սրտանց շնորհավորում եմ մեզ բոլորիս Մեծ Հայրենական պատերազմում տարած հաղթանակի (մայիսի 9, 1945), Շուշիի ազատագրման (մայիսի 8, 1992), Երկրապահի օրվա (մայիսի 8, 1997) և Արցախի Հանրապետության Պաշտպանության բանակի կազմավորման (մայիսի 9, 1992) տարեդարձների առթիվ:
Ապրիլյան պատերազմի (ապրիլի 2-5, 2016) սիրելի՛ մասնակիցներ, Դուք Ձեր անձնազոհությամբ և արիությամբ վերահաստատեցիք մեր ժողովրդի ապրելու իրավունքը՝ դառնալով ժողովրդական ոգևորիչ համախմբման հզոր ու շարժիչ ուժ: Ապրիլյան Ձեր գոյամարտով, Ձեր անմնացորդ նվիրումով Դուք կրկին անգամ հաղթական ու տոնական դարձրիք հայկական գարունը:
2018 թ. ապրիլ-մայիս ամիսներին մենք և աշխարհի առաջադեմ մարդկությունը արձանագրեցինք Հայաստանում ժողովրդական միասնության և ժողովրդավարական արժեքների ողջախոհ իմաստավորման նոր ու պատմական էջ, ինչը վերստին փաստում է, որ հայկական գարունը հայերիս համար եղել և մնում է համախմբվածության և ոգեղենության ժամանակաշրջան:
Հայկական գարնանը միշտ էլ հաղթանակներ են գրանցվել, անգամ ապրիլի 24-ին, հարգանքի տուրք մատուցելով Հայոց ցեղասպանության անմեղ զոհերի հիշատակին, մենք ամեն անգամ կարծես իմաստավորում ենք նաև մեր յուրատիպ հաղթանակը չարիքի ու մահվան հանդեպ և վեր հանում ու արժեքավորում վերածնվելով, ապրելով ու արարելով հաղթելու գաղափարը:
Հայկական գարունների ընթացքում մենք կարողանում ենք ոչ միայն հաղթանակներ տանել, այլև խաղաղություն պարտադրել թշնամուն: Հենց մայիս ամսին, իսկ ավելի կոնկրետ՝ 1994 թ. մայիսի 12-ին, չկարողանալով դիմադրել հայկական ուժերի վճռական գործողություններին և վախենալով ավելի ծանր կորուստներ ունենալուց՝ հակառակորդը զինադադար խնդրեց, Ադրբեջանի սանձազերծած լայնածաված պատերազմը վերջացավ նրա ամոթալի պարտությամբ:
Եվ ահա, Հաղթանակի հավաքական օրը՝ մայիսի 9-ին, պատիվ ունեմ հրապարակելու «Ապրիլյան քառօրյա պատերազմ» վերնագրով ընդարձակ բանաստեղծությունս, որը նվիրում եմ մեր փառապանծ ռազմական հաղթանակները կերտած, մեր Հայրենիքի անվտանգությունն ու խաղաղությունն ապահովող հայրենանվեր ու բարեվարք սպաներին և խիզախ ու անպարտ զինվորներին:
Ի թիվս իմ բազմաթիվ ռազմահայրենասիրական բանաստեղծությունների՝ կցանկանայի նշել նաև Ապրիլյան քառօրյայի հերոս մասնակիցներին և մեր հայրենիքին նվիրված մի քանի բանաստեղծություններ ևս, այդ թվում՝ «Հայկական դիրքից», «Հայի ուժը զինվորն է իր», «Մեր անունն է Հայկական բանակ», «Հանուն ազգային, սուրբ նպատակի», «Զինվորի սերը», «Սիրահարված զինվորը. սոնետ», «Իմ հայ ժողովուրդ», «Հայի միտքը արդար է», «Հանուն Հայրենիքի», «Ձոն՝ Հայրենիքին», «Իմ հողն ուրիշ է», «Ուզում եմ արու զավակ ունենալ»:
Սիրելի Ընթերցողներ, կրկին անգամ սրտանց շնորհավորում եմ հայկական հաղթական գարնան տոների առթիվ: Փա՛ռք հայկական երկու ազատ ու անկախ պետություններին՝ Հայաստանի և Արցախի Հանրապետություններին, կեցցե՛ հայ ժողովրդը: Աստված պահապան մեր Հայրենիքին:
Այս փառապանծ օրը ուզում եմ գրել նաև ինձ համար շատ նվիրական մի թեմայից: Բանն այն է, որ ես ու մեր ընտանիքը Արցախի ազատամարտը զգացել է անմիջականորեն, քանի որ Հայրս 1994 թվականին մասնակցել է ինքնապաշտպանական մարտերին: Հիշում եմ, թե ինչքան ծանր, դժվար, ապրումներով և հուզումներով լի ժամանակահատված էր դա մեր ընտանիքի համար: Ամեն օր մեր սրտերը թրթռում էին ռազմի դաշտից ստացված լուրերից, երբեմն` նաև ծանր գույժերից: Սակայն մեր հայրերը, եղբայրներն ու զավակները շարունակում էին մարտնչել առյուծային ոգով, քանի որ մեր կռիվն արդար էր, մեր բնօրրանը, Հայրենիքն էինք պաշտպանում ու ազատագրում: 94-ին կնքվեց զինադադարը, և Հայրս հետ եկավ: Նրա կամավոր մեկնումը ռազմի դաշտ և, մյուս հայորդիների հետ միասին, անձնուրաց կերպով մասնակցությունը կռիվներին ինձ համար, որպես ձևավորվող պատանու, դարձավ հպարտության և քաջության օրինակ հետագա ամբողջ կյանքի համար: Անցան տարիներ, հիմա ես, Հորս նման, ցանկացած պահին պատրաստ եմ կռվելու մեր երկրի ամեն մի թիզ հողի համար, որ ապրենք հպարտ ու արժանավայել, որ մեր մայրերը, կանայք ու աղջիկներն իրենց զգան պաշտպանված ու հոգատար ձեռքերում, որ մեր Հայրենիքը անառիկ լինի ու օր-օրի հզորանա: Ես այդ նույն ոգով էլ իմ որդուն եմ դաստիարակելու:
Ինչպես Հայրս ինձ համար օրինակ դարձավ, այնպես էլ Արցախի ազատամարտում կռվող տղերքի համար օրինակ էին ֆիդայինները, Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներին անձնուրած մարտնչած հայորդի հերոսները, զինվորներն ու սպաները, բոլոր նրանք, ովքեր կռեցին պատմությունը սեփական ձեռքերով, կերտեցին այն ապագան, որում ապրում ենք մենք այսօր:
Մայիս ամիսը, հիրավի, շատ նվիրական հայ ժողովրդի համար, հաղթական ամիս է. նշում ենք մի քանի տոն, նշում ենք մեր հերոսական ոգու արտահայտությունը Երկրորդ աշխարհարամարտում, Արցախում: Այնտեղ կռվողները հավատով էին կռվում: Հավատում էին, որ ազատագրվելու է մեր Հայրենիքը, որ ապրելու ենք խաղաղ ու անվտանգ երկրում: Նրանք մարտի էին գնում այդ հավատն ու հույսը, այդ ներքին համոզմունքը իրենց սրտի տակ պահած:
Ամեն մայիսի 9-ին հոգիս մի տեսակ փառավորվում է: 1941-1945 թթ. Մեծ Հայրենական պատերազմում խորհրդային ամբողջ ժողովրդի ձեռք բերած փառահեղ հաղթանակը, որը մեզ բոլորիս լցնում է հերոս վետերանների սերնդի նկատմամբ հպարտությամբ և խորին երախտապարտությամբ, մեր սերնդի վրա, մեզանից յուրաքանչյուրի վրա դնում է առանձնակի պատասխանատվություն մեր իսկ, մեր երեխաների ու թոռների, հայրենիքի ճակատագրի համար: ժամանակին մի ամբողջ մեծ Հայրենիքի ճակատագիրը մեր քաջարի պապերի ու հայրերի ձեռքերում էր, նրանք այդ փորձությունը հաղթահարեցին պատվով` ազատագրելով աշխարհը չարիքից: Նրանք իրենց կյանքը զոհեցին հանուն խաղաղության: Մեզ՝ հայերիս համար, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում տարած հաղթանակն ունեցավ կենսական նշանակություն, իսկ մեր հարյուր հազարավոր հայ քաջորդիները իրենց անունները ոսկե տառերով գրեցին պատերազմի տարեգրության մեջ:
Այսօր պատվախնդիր հետևողականությամբ ստանձնենք պատասխանատվությունը մեր երկրի ապագայի համար և կառուցենք ու հզորացնենք մեր Հայրենիքը` պատերազմի արհավիրքներն ու վտանգները կանխարգելելու և նոր սպառնալիքներին ավելի ուժեղ կերպով հակազդելու, արժանի հակահարված տալու համար: Ամբողջ առաջադեմ մարդկության հետ նշենք ֆաշիզմի նկատմամբ տարած ՄԵԾ ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ տարեդարձը, անհանդուրժող լինենք ագրեսիային, ահաբեկչությանը:
«Կռիվ ենք գնում ախպերս ու ես…»,-ահա այս խոսքերն են գալիս մտքիս՝ լսելով տեսանյութում հնչող երգի խոսքերը… Նայում եմ տեսանյութում մեր տղերքին, էն տղերքին, որոնք իրենց կյանքն էին վտանգել հանուն վեհ գաղափարների, հանուն արդարացի լուծման, հանուն Հայրենիքի ու պատվի: Այս տղերքը վետերան պապերի արժանի հետնորդներն են և մշտարթուն օրինակ՝ հետագա բոլոր սերունդների համար: Ես երազում եմ, որ այս ոգեշնչումով ապրենք միշտ, և մեր կյանքում միշտ գրանցենք ոգեղենության հաղթանակներ` վեր կանգնելով նեղ անձնական շահերից ու ազնիվ կերպով, մաքուր խղճով կարողանանք նայել մեր զավակների, մեր մատաղ սերնդի աչքերին:
Հայ ազատամարտիկ տղե՛րք, թող այս երգերում լսվող Ձեր խրոխտ ձայնը միշտ զիլ հնչի մեր ականջներում ու հուշերում, թող Ձեր քաջարի ոգին ու անմար սխրագործություններն հաջողության օրինակ լինեն և հանդիսանան ժողովրդի ու պետության հավերժ կենսունակության գրավական:
Մենք վեհանում ենք Ձեզանով, Ձեր օրինակով և պիտի այնպես ապրենք մեր կյանքը, որ մեզանով էլ վեհանան մեր հաջորդ սերունդները:
Փա՛ռք յուրաքանչյուր հայորդու` զորահրամանատարից մինչև կռվի շարքային մասնակից, Փա՛ռք հայ քաջ վետերաններին, փա՛ռք Արցախյան ազատամարտի նահատակված ու կենդանի բոլոր մասնակիցներին, փա՛ռք Ապրիլյան քառօրյա պատերազմի մասնակիցներին, փա՛ռք ու հավերժ հիշատակ յուրաքանչյուրին, ով իր կյանքը զոհեց այն լուսավոր ու հաղթանակած օրվա համար, որն ինքը կյանքում այդպես էլ չհասցրեց ապրել ու տեսնել, սակայն վաղուց տեսել էր իր երազանքներում: Փա՛ռք ու պատիվ բոլոր նրանց, ովքեր իրենց ստեղծարար կյանքով և հայրենանվեր գործունեությամբ շենացնում են, զորացնում են ու շարունակելու են զորացնել և զարգացնել մեր Հայրենիքը:
Հարգանքով՝
Առլեն Շահվերդյան
Գրող, ՀՀ Զինված ուժերի մայոր
Dear friends, please accept my cordial congratulations on Anniversary of the Victory in the Great Patriotic War. The Day of Victory for the Armenians has double meaning as we celebrate on this day also the Liberation of Shushi (May 8-9, 1992) from Azeri cruel attacks on Nagorno-Karabakh and Armenia. This was one of the first significant military victories by the Armenian Forces during the Nagorno-Karabakh Liberation War. My Father has taken part in this war together with many Armenians protecting our dear Homeland from Azeri barbarism, terrorism and killings of hundreds of innocent and peaceful Armenian population. My new and large Armenian poem (above), entitled “The Poppies of Victory”, is dedicated to all participants of the The Four-Day War (April War), 2016 and to all defenders of Homeland, in tribute to the Lionesque Armenian Spirit and Courage.
Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության մասին
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About the Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Ապրիլը նման է Կնոջը / April is like a Woman
Հիանում եմ
Հիանում եմ քո երկնայի՜ն հմայքով,
Քո կանացի, գարնանաշո՜ւնչ նազանքով,
Զգայո՜ւն հոգու քո մեղմանո՜ւշ կացությամբ,
Քո հույսերի լեռնագագա՛թ բարձրությա՜մբ,
Նվիրումիդ ծովահատա՜կ չափումով,
Հավատամքիդ անմնացո՛րդ մղումով,
Հրաշազա՜ն խաղիկներով վարսերիդ
Ու գինեվե՜տ քո շուրթերի քաղցրությա՜մբ:
Հիանում եմ անուշությա՜մբ քո մեղմիկ
Եվ հայացքիդ զեփյուռավե՜տ զովությամբ,
Քո ժպիտո՛վ՝ գարնանայի՜ն, լուսաշո՜ղ,
Քո հայացքո՛վ՝ լուսնաթաթա՜խ, հմայո՜ղ
Եվ քո հոգու անզուգակա՜ն վեհությա՜մբ:
Եկար իմ կյանք դու ապրիլին ծաղկազա՜րդ
Ու բացվեցին երկնի դռնե՜րը հազա՜ր,
Ես փարվեցի՜ ու արբեցի՜ քո բույրո՜վ,
Կյանքն ինձ շոյեց իր հրաբո՜րբ համբույրով:
Հիանո՜ւմ եմ քո երկնայի՜ն հմայքով,
Քո աչքերով ու ժպիտով զարդարո՜ւն,
Ամե՛ն ապրիլ ներսս լցվում է կյանքո՜վ,
Շնորհակա՛լ եմ, որ բերեցիր ինձ գարո՜ւն:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 05.04.2018
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Սիրելի բարեկամներ, ապրիլ է եկել: Ծառերը «հագել» են ծաղիկներ, սպիտակ ու վարդագույն զգեստներ, որոնք բուրում են չքնաղ բույրերով: Շուրջը տիրում է մի անուշաբույր թարմօդություն: Գարունը շարունակվում է՝ ամեն անգամ հիացնելով իր զվարթ ու գույնզգույն լույսերով, լուրթ երկնքով: Գարնանը բոլոր կենդանի արարածները, այդ թվում` մարդիկ, անհամեմատ ավելի են ակտիվանում, հաճախ սիրահարվում են, սեր են ուզում, սիրով զբաղվել են ուզում… Օդում, կարծես, տիրում է սիրո, սիրահարվածության, կրքի, ամենանվիրական ցանկությունների բավարարման տրամադրություն և գարնանածին անսպառ տենչանք: Շուրջը ամեն բան, ասես, ավելի լուսավոր է դառնում:
Ես սիրում եմ գարունը, ժամանակ, երբ կյանքն արթնանում է ու հիացնում բոլորիս իր բացառիկությամբ: Սիրում եմ գարունը, քանի որ այն հրաշալիորեն ցույց է տալիս բնության գեղեցկությունը: Սիրում եմ գարունը, քանի որ այն անքակտելիորեն կապված է կանացի անսահման գեղեցկության հետ: Հատկապես ապրիլ ամիսը շատ նման է կնոջը, նրա պես լուսավոր ու քնքուշ է: Սիրում եմ գարունը, քանի որ ինքս ծնվել եմ գարնանը, և այն իմ հարազատ եղանակն է: Սակայն ամենից շատ ես սիրում եմ գարունը, քանի որ հատկապես գարնանն է, երբ ուզում ես ասել սիրո, հիացմունքի ու նվիրումի խոսքեր սիրելի էակիդ: Եկեք մեր սիրելիներին ասենք մեր անկեղծ սիրո ու հարգանքի, նվիրումի ու հիացմունքի խոսքերը, եկեք մեր սիրելիների համար մշտապես լինենք «գարուն»…
Մայրության և գեղեցկության տոնի առթիվ
Ի սրտե շնորհավորում եմ գեղեցիկ սեռին նվիրված Կանանց միամսյակի և, մասնավորապես՝ Մայրության և գեղեցկության տոնի առիթով, տոն, որը նույնքան գարնանային ու գեղեցիկ է, որքան իրենք կանայք: Այո, գարունն այդքան լուսավառ ու ծաղկուն չէր լինի, եթե մեր կողքին չլինեիք Դուք` սիրելի՛ կանայք, մայրեր, քույրեր, տատիկներ:
Կանանց, աղջիկների ներկայությամբ ու շնչով է միայն, որ իսկական տղամարդը դառնում է ավելի առնական, ինքնավստահ, խելացի: Մենք ծնվում ենք Ձեր շնորհիվ, ապրում Ձեր հոգատարությամբ, պայքարում` Ձեզ համար, արարում ու ստեղծագործում` Ձեր սերն ու հիացմունքը նվաճելու համար, իսկ մեզանից շատերն էլ երջանկություն են ունենում ծերանալ Ձեզ հետ միասին: Առանց գեղեցիկ սեռի կյանքը սին ու գորշ կլիներ: Այս խենթ աշխարհում, ուր գրեթե չկա մի անկյուն, որտեղ անհանգիստ չլինի, Դուք եղել ու մնում եք գլխավոր ապավեններից, խաղաղության ու ոգեղենության գլխավոր աղբյուրներից մեկը: Սիրելով միայն կարելի է բավականություն ստանալ կյանքից և սիրուն արժանանալով միայն կարելի է հասկանալ, թե ինչ ասել է երջանկություն: Մաղթում եմ, որ կյանքում անպայման գտնեք այդ երջանկությունը, գտնեք Ձեզ սիրող, կրակոտ ու կրքոտ, խելացի, անմնացորդ նվիրված ու հոգատար զուգընկերոջը, Ձեր առնական և միակ տղամարդուն, ում հետ աննկարագրելի երջանիկ լինեք, ում հետ կարելի և ցանկալի համարեք մինչև անգամ ծերանալը: Եթե ինքներդ սիրահարվեք մեկին, ապա ազատորեն արտահայտեք նրան Ձեր զգացմունքը, քանի որ կյանքը տրվում է մեկ անգամ, իսկ Դուք այս կյանքում արժանի եք միայն լավագույնին:
Գարնանը շատերն են սիրահարվում: Բաց չթողնեք Ձեր գարունը: Սրտանց մաղթում եմ, որ Ձեր կյանքի տղամարդիկ անպայման գտնեն Ձեզ, իսկ գտնելով` արժեքավորեն, գնահատեն, սիրեն, փայփայեն, պաշտպանեն, հոգ տանեն, պաշտեն ու նվիրվեն Ձեզ: Չէ՞ որ Դուք եք կյանքի վեհությունը, Ձեզանով, Ձեր սիրով ենք մենք` տղամարդիկ վեհանում:
Նրանք, ովքեր արդեն ունեն ընտանիք, երեխաներ, ապա փայփայեք ընտանիքն ու ամուր պահեք այն: Ընտանիքն ամենասուրբ ու նվիրական բանն է, որ տղամարդն ու կինը կարող են ստեղծել:
Սիրելի՛ կանայք, հատկապես` սիրելի՛ մայրեր, Դուք մեզ կյանք եք տալիս, Ձեր շնորհիվ է շարունակվում ցեղը մարդկային: Այդ վերընծա շնորհը, պարգևը, կյանք պարգևելու Աստվածատուր այդ կարողությունը տրված է միայն Ձեզ ու Դուք արժանապատվորեն կրում եք այդ ամենակարևոր ու պատասխանատու տիտղոսը: Մայրության տոնը չքնաղ երևույթ է և մենք արժեքավորում, գնահատում ու մեծարում ենք Ձեր այդ վերընծա առաքելությունը:
Իսկ գեղեցկության տոնը, որը զուգորդվում է այս օրվա խորհրդին, նույնքան համահունչ է Ձեր էությանը, քանի որ, ըստ իս, մոլորակի ամենագեղեցիկ արարածը կինն է:
Սիրելի՛ կանայք և աղջիկներ, մշտապես եղեք քնքուշ, կենսախինդ ու լուսավառ, ինչպես գարունն է դառնում այդպիսին, երբ Դուք քայլում եք փողոցով: Մաղթում եմ աշխատանքում` նորանոր և անձնական կյանքում` անսահման հաջողություններ: Շարունակեք գեղեցկացնել կյանքը Ձեր գեղեցիկ ներկայությամբ: Շարունակեք մեզ պարգևել գարուն, չէ՞ որ գարունը քնքուշ է Ձեզ նման…
Լավագույն մաղթանքներով և խորին հարգանքով:
Առլեն Շահվերդյան
Dear friends, April has come! Trees started to “wear” flowers: white or rose clothes with marvelous smells. Spring is going on, every time admiring us with its joyful and colorful lights, blue sky.
I love Spring – the time when life awakens and admires all of us with its uniqueness. I love Spring, as it wonderfully shows the beauty of the Nature. I love Spring as it is closely connected with the Female boundless beauty. Especially April is very much similar to a Woman, April is sweet and tender like a Woman. I love Spring because I was born in spring and this is my native weather. But most of all I love Spring as it is especially in Spring when you want to say words of Love, words of admiration and dedication to your loved one. Let’s tell our love ones words of our sincere love and respect, dedication and admiration, let’s always be “Spring” for our loved ones…
© Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Աղոթք. «Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց». «Օրհնյալ է Հարությունը Քրիստոսի»
Քրիստոսի խաչելությունը և հարությունը պատկերող հայկական մանրանկար
«Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց». «Օրհնյալ է Հարությունը Քրիստոսի»
*
Աղոթք
Հանուն Հո՛ր և Որդվո՛ և Հոգվո՛ւյն Սրբո
Եվ Լույսի` չարիքի հետքերը սրբող,
Եվ մաքրագործող անբասիր Ոգո՛ւ,
Որ բուժո՜ւմ է ու վերքե՜րն ամոքում,
Որ ներշնչում է Հո՜ւյս, Հավա՜տ ու Սե՜ր
Եվ մութ հոգու մեջ վառում է լույսե՜ր:
Աղոթում եմ Քեզ, Հա՛յր մեր երկնային,
Այս նվիրական, անձնական պահին,
Երբ հաղորդակից դարձրել ես հոգուս
Քո հավերժական Լույսի՜ն դրախտային,
Երբ իմ խոսքերը ծնվում են հիմա`
Սեր խոստովանելով լուսե Բարձրյալին,
Երբ պարզորոշ են դառնում, ակամա,
Անբացատրելին ու անիմանալին:
Տե՛ր` իմ ոգեղեն խանդավառության,
Տե՛ր` իմ հավատքի` զորեղ, անկոտրում,
Պարգևիր մեզ Սե՜ր` պտո՜ւղ Էության,
Պահպանիր խնդրում եմ Սե՜րը մեր սրտում:
Թո՛ղ, որ Արարչի քո մաքո՜ւր Լույսով
Մի՛շտ անէանան շողքերը չարի,
Թո՛ղ, որ կենսատու, անսահման Հույսով
Մեր գոյությունը Բարի՜ն արարի:
Քո մաքրագործող Հավատքով լուսե
Ներդաշնակ ապրենք Մայր Բնության հետ
Եվ կարողանանք տեսնել ու լսել`
Արժեվորելով Ճշմարիտն հավետ:
Ես խնդրում եմ Քեզ՝ պահպանիր Կյա՜նքը,
Իմաստավորիր Գո՛յը երկրային,
Որ, վայելելով կյանքի հմա՜յքը,
Միշտ արժանանանք Լույսի՜ն երկնային:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 11.02.2002-06.04.2012
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Սիրելի Ընթերցողներ, «Աղոթք» բանաստեղծությունս գրել եմ ի փառավորումն և ի նշանավորումն քրիստոնեության մեծագույն և նշանակալի տոնի, այն է` Քրիստոսի հրաշափառ Հարության կամ Սուրբ Զատկի: Սրտանց շնորհավորում եմ բոլորիս` «Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց». «Օրհնյալ է Հարությունը Քրիստոսի»: Աստված բոլորիս Փրկիչ և Պահապան:
Սիրով ուզում եմ տեղեկացնել նաև, որ «Աղոթք» բանաստեղծությունն հետաքրքիր նախապատմություն ունի: Բանն այն է, որ բանաստեղծության առաջին երկու տողերը գրել եմ 2002 թվականի փետրվարին: 10 երկար տարիներ ես այդ երկտողը պահել եմ փոքրիկ թղթի վրա և, իհարկե, իմ սրտում ու մտքում: Պահելով ձեռագիրը և պարբերաբար մտքում վերադառնալով այդ երկտողին` ես, կարծես, իմ մեջ թանձրացնում ու վերարժեքավորում էի այն, ինչ պիտի գրեի հետագայում: Փաստորեն 2002-ին դեռ ժամանակը չէր, որպեսզի ծնվեր այս բանաստեղծությունը և պետք էր ապրել 10 տարի, ավելի հասունանալ, ավելի փորձառու, ավելի իմաստավորված ու խորաթափանց նայել աշխարհին: Այդ երկտողը, կարծես, անընդհատ եփվում էր իմ մտքում: Եվ ահա, 2012-ի ապրիլի 6-ին ծնվեց այս բանաստեղծությունը վերջապես գրելու և այն Զատկի տոնին նվիրելու մտահղացումն ու ներքին ցանկությունը: Բանաստեղծությունը գրեցի ապրիլի 6-ի ուշ երեկոյան, մեկ շնչով: Հուսով եմ, որ այսքան տարի հետո այն ստացվեց, ստացվեց ուղեղումս ու սրտումս եփվելուց ու հասունանալուց հետո: Այն իմ` որպես Հայ Առաքելական Եկեղեցուն դավանող քրիստոնյա հայ մարդու, անկեղծ սիրո արտահայտությունն է առ Աստված և նվիրումն է առ Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցի: Հուսով եմ, որ բանաստեղծությունս կարժանանա Ձեր ջերմ գնահատանքին:
Սիրելի Ընթերցողներ, ինձ համար Սուրբ Զատկի տոնը քրիստոնեական ամենակարևոր տոնն է, քանի որ այն պարունակում է իր մեջ այս կրոնի բուն և խորքային իմաստը: Այն փաստը, որ Հիսուս Քրիստոսը հարություն առավ և չմահացավ որպես սովորական մահկանացու ապացուցում է, որ նա Աստծո որդին է և Աստվածային արարչագործության մարմնացումը: Սա ցույց է տալիս մեզ, որ յուրաքանչյուր անկեղծ և իսկական հավատացյալի Հոգին հավերժ է և այն Հարություն է առնում մահից հետո՝ գտնելով երկնային խաղաղություն և ազատություն, ապրելով Հավերժական կյանքով: Քրիստոսը մահացավ ու Հարություն առավ մեր փրկության համար: Քրիստոնեական կրոնի գլխավոր ուղերձը և խորհուրդը մահից հետո հրաշափառ Հարության ու հոգու անմահության հնարավորությունն է: Դրան հասնելու հիմնական միջոցները մեղքերից փրկությունն է, Աստծու նկատմամբ անկեղծ հավատքով սեր և երջանկություն վերագտնելը, երկրային կյանքը ազնիվ ապրելը, ազնվորեն և անսահման նվիրումով սիրելը:
Լինելով քրիստոնյա և դավանելով Հայ Առաքելական եկեղեցուն՝ ես հարգում եմ աշխարհի բոլոր կրոններն ու մշակույթները: Գիտեմ, որ հավատքն առ Հարություն առկա է շատ կրոններում և այն յուրաքանչյուր հավատքի գլխավոր փիլիսոփայություններից մեկն է:
Ցանկացած իսկական ու անկեղծ հավատացյալ մարդ, անկախ նրանից նա քրիստոնյա է, մահմեդական, բուդդայական թե ուրիշ այլ կրոնի հետևորդ, իր կյանքում մշտապես ջանում է գտնել սեր, ազատություն, ներդաշնակություն և երջանկություն: Եկեք գտնենք սիրո, ազնիվ ու բարի հաղորդակցման և ներքին ազատության իրական ճանապարհը: Եկեք աշխարհը դարձնենք մի փոքր ավելի ապահով և եկեք չմոռանանք, որ Արարիչը պարգևել է մեզ Սերը, որպեսզի մենք մյուս մարդկանց և ամբողջ Մայր Բնության հետ ապրենք խաղաղության, համերաշխության և ներդաշնակության մեջ:
Օրհնված եղեք սիրով և երջանկությամբ: Խաղաղություն Ձեզ և Ձեր ընտանիքներին: Մաղթում եմ բոլորիս ուրախ Զատիկ:
Սուրբ Տիրամոր և մանուկ Քրիստոսի պատկերը՝ Օշականի Սուրբ Մեսրոպ Մաշտոց եկեղեցում: Լուսանկարի հեղինակ` Առլեն Շահվերդյան, 2011 թ. սեպտեմբեր:
*
ՍՈՒՐԲ ԶԱՏԿԻ ՏՈԻ ՄԱՍԻՆ
ԶԱՏԻԿ, սուրբ Զատիկ, Յարութիւն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի, Հայ առաքելական եկեղեցու հինգ Տաղավար տոներից: Նվիրված է Հիսուս Քրիստոսի Հարությանը: 
Հին կտակարանի Պասեքի տոնը քրիստոնեության մեջ վերածվել է Քրիստոսի Հարության տոնի, որը հայոց մեջ հաճախ կոչվել է Զատիկ Հարության: Քրիստոսի Հարությունը հիշատակվում է Զատիկ անվամբ: Պասեք բառը, որը V դ. Աստվածաշնչի հայ թարգմանիչները թարգմանել են Զատիկ, ծագում է եբրայերեն բիսախ (բեսախ) բառից, որը նշանակում է անցում, ելք կամ զատում: Զատիկ բառի վերջնական բացատրություն ցայսօր չկա, այն մե’րթ մեկնաբանվում է իբրև բիսախ բառի հայ. թարգմանություն` զատվելու, ազատվելու իմաստով, մե’րթ իբրև դիցաբանական անուն` սերված հին եգիպտ. Սադի, հին հնդկ. Սատի աստծո անունից (Ղ. Ալիշան), երբեմն էլ մեկնաբանվում է երկու նշանակությամբ` և’ որպես զոհ, և’ որպես ուրախության տոն, ազատություն (Հ. Աճառյան): Իր բարձրագույն իմաստով` Հին ուխտի Պասեքը խորհրդանշում է Հիսուս Քրիստոսին, նրա թափած սուրբ քավչարար արյունը և հառնումը մեռելների միջից` հանուն Աստծո ժողովրդի փրկության ու ազատության: Ըստ Հայր Աստծո կամքի և մարգարեությունների` Աստծո Որդին պիտի մարմնանար, չարչարվեր, խաչվեր, թաղվեր և երրորդ օրը հարություն առներ (Սաղմ. 15.9–11, 29.4, 40.11–13, 117.16–17, Օսէէ 6.2–3 ևն), ինչը և կատարվեց:
Հին ուխտում Զատիկ սկզբնավորվում է Մովսեսի և Ահարոնի միջոցով, Աստծո պատգամի համաձայն, Եգիպտոսում, իսրայելացիների ելքից առաջ, հրեից նիսան կամ աբիբ ամսի (մարտ կամ ապրիլ) տասնչորսերորդ օրը, երեկոյան (Ելք 12): Իսրայելացիները, առաջին Զատկից հետո և մինչև Ավետյաց երկրում հաստատվելը, հատուկ ծիսակարգով, ցայսօր կատարում են Զատկի տոնը` իբրև փրկության և ազատագրության տոն: Հին կտակարանի գրքերում բազմիցս հիշատակվում է Զատիկը (դրա հետ առընչված` նաև Զատկի գառը), որը, եկեղեցու մեկնաբանական ընթերցվածի համաձայն, Հիսուս Քրիստոսի նախօրինակն է կամ նրա խորհրդաբանությունը: Ինչպես որ Իսրայելը (Աստծո ժողովուրդը), գերի լինելով Եգիպտոսում (խորհրդաբանորեն` մեղքի ծառայության մեջ), նոխազի արյան (խորհրդաբանորեն` Հիսուսի արյան) միջոցով ճանաչվեց Տիրոջ կողմից, և զատված լինելով, խուսափեց Ոչնչացնողի (Ելք 12.23) հարվածներից ու դուրս եկավ Եգիպտոսից դեպի Ավետյաց երկիր (խորհրդաբանորեն` Աստծո թագավորություն), այդպես էլ Հիսուս Քրիստոսը` «Գառն Աստուծո» (Հովհ. 1.29), հեղեց իր սուրբ արյունը` հանուն մարդկության փրկության և հարություն առավ` զատվեց մեռելներից, մեզ ևս շնորհելով հավիտենական կյանքի ավետիսը` Սուրբ Հոգու միջոցով:
Եկեղեցին Հիսուսի հրաշափառ Հարությունը տոնում է որպես Զատիկ, որովհետև նա է հավիտենական այն զոհը կամ պատարագը, որի միջոցով մարդն ստանում է մեղքերի թողություն, ապա` կյանք և հարություն: Պողոս առաքյալը Հիսուսին հենց այդպես էլ կոչում է` Զատիկ, «…քանզի Քրիստոս` մեր զատիկը, մորթվեց…» (Ա Կորնթ. 5.7–8):
Զատկի տոնը քանիցս հիշվում է նաև Նոր կտակարանում: Ընդ որում` այդ տոնին մասնակցել է նաև ինքը` Հիսուսը. առաջին Զատկին, մտնելով Երուսաղեմի տաճարը, վտարել է առևտուր անողներին (Հովհ. 2.13–23): Վերջին Զատիկը Հիսուսը կատարել է իր երկրային ընթացքի վերջին տարին, Զատկի (Բաղարջակերաց) տոնին, հենց Պասեքի երեկոյան (ինչպես զատկական առաջին գառը` Հին ուխտում), մատնությունից և խաչելությունից առաջ (Մատթ. 26.17–30, Մարկ. 14.12–24, Ղուկ. 22.1–21): Առաքյալները Հիսուսին և’ ԶԱՏԻԿ, և’ Զատկի գառ են անվանում` նկատի առնելով նրա փրկարար զոհագործությունը և ս. Հարությունը: «Ես իսկ եմ հարություն և կյանք»՚ իր մասին վկայել է Հիսուսը (Հովհ. 11.25):
Ըստ Նոր կտակարանի (Մատթ. 28, Մարկ. 16, Ղուկ. 24, Հովհ. 20, 21)` խաչյալ և թաղյալ Հիսուսը երրորդ օրը (միաշաբթի կամ կիրակի) առավոտյան հարություն է առել, երևացել Մարիամ Մագդաղենացուն, ապա առաքյալներին` Պետրոսին, Հովհաննեսին և մյուսներին` Երուսաղեմում: Ութ օր հետո դարձյալ հայտնվել է աշակերտներին` Թովմասին հավատքի մեջ հաստատելու համար: Երրորդ ան-
գամ հարուցյալ Հիսուսը աշակերտներին երևացել է Գալիլիայում, ծովեզերքին: Քառասուն օրերի ընթացքում նա հայտնվել է շատերին, այդ թվում նաև Էմմավուսի ճամփորդներին` հավաստելով իր հարությունը մարմնով, ապա Ձիթենյաց լեռան վրայից համբարձվել երկինք:
Զատկի տոնախմբության օրը (Հարության ճշգրիտ թվականը) քննարկման առարկա է դարձել եկեղեցիների միջև: Նիկիայի Ա տիեզերական ժողովը (325) որոշել է Զատկի օրը առանձնացնել հրեական Պասեքից և որպես շարժական տոն, ըստ Ալեքսանդրյան կանոնի, տոնել գարնանային օրահավասարին հաջորդող ա-
ռաջին կիրակի օրը: Հետագայում, երբ տոմարը փոփոխության է ենթարկվել, օրթոդոքս եկեղեցին հավատարիմ է մնացել հուլյան տոմարին, որով Զատիկը կատարում են 13 օրվա տարբերությամբ:
Մինչև Զատիկը լինում է պահք (քառասնօրյա պաս` շաբաթ-կիրակիները հանած), որը սկսվում է Բուն Բարեկենդանին հաջորդող երկուշաբթի օրվանից:
Զատկի նախընթաց երեկոյան եկեղեցում կատարվում է Ճրագալույց: Որպես բեղմնավոր կյանքի, փրկության և ուրախության խորհրդանշան` ներկվում է կարմիր ձու (հավկիթ): Գրիգոր Տաթևացին ձուն համարել է աշխարհի խորհրդանշանը. դրսի կեղևը` երկինքը, թաղանթը` օդը, սպիտակուցը` ջուրը, դեղնուցը` երկիրը: Իսկ կարմիր ներկելը նշանակում է, թե ամբողջ աշխարհը փրկագնվել է Քրիստոսի արյունով: Ենթադրվում է, որ ձվի գործածությունը հրեաներից է փոխանցվել քրիստոնյաներին, որովհետև Պասեքի տոնի սեղանին զատկական գառան մսի հետ դրվել է նաև խաշած ձու: Ըստ ավանդություններից մեկի` Մարիամ Մագդաղենացին մեկնել է Հռոմ` քարոզելու: Ներկայանալով Տիբերիոս կայսրին` նրան նվիրել է կարմիր ձու և ավետել. «Քրիստոս
հարյավ ի մեռելոց»:
Զատկի օրը, վաղ առավոտյան սկսվում է ժամերգությունը, որի ավարտին ընթերցվում են հատվածներ չորս Ավետարաններից, երգվում շարականներ, կատարվում է անդաստան, ապա սկսվում է Պատարագը: Հավատացյալները միմյանց ողջունում են «Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց» ավետիսով և ստանում «Օրհնյալ է հարությունը Քրիստոսի» և «Փառք Քրիստոսի ամենազոր հարության» պատասխանները: Զատկի հաջորդ օրը լինում է մեռելոց. Հիսուսի Հարության ավետիսը հայտնըվում է նաև ննջեցյալներին, որոնք ևս պիտի հառնեն Փրկչի Երկրորդ գալստյան ժամանակ: Զատկից մինչև Հոգեգալուստ ընկած ժամանակամիջոցը կոչվում է Հինունք (Հիսունք), այսինքն` հիսուն օր, որոնք բոլորն էլ նվիրված են Քրիստոսի Հարությանը, և այդ ընթացքում պասի օրեր չեն նշանակված: Հինունքի շրջանի բոլոր կիրակիներն էլ տոնական են և ունեն առանձին անուններ:
Տարվա բոլոր կիրակիները ևս Հարության տոներ են, և երբ ուրիշ Տերունի տոն է հանդիպում, Հարությունը չի ջնջվում, այլ խառնվում է մյուս Տերունի տոնի հետ: Մեծ պահքի յոթ կիրակիների մեջ ևս Հարության հիշատակը չի ջնջվում, բայց Սիմեոն Ա Երևանցի կաթողիկոսի կարգադրությամբ Հարությանը պատշաճեցված տոները նվազեցվել են:
Ներկայումս Հայ եկեղեցին Զատիկը նշում է գարնան գիշերահավասարին հաջորդող լուսնի լրման առաջին կիրակի օրը (35 օրվա շարժականությամբ, մարտի 21-ից հետո` մինչև ապրիլի 26-ը):
Աղբյուրը`
Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի միաբան Սեյրան սարկավագ Ղազարյանի բլոգը
Happy Easter!! For me, Easter – is the most important Christian holiday, because it contains the essence of this religion. The fact that Jesus Christ rose and did not die as a simple man proves us that He is the Son of God and the incarnation of God’s creation. This shows us that the soul of each sincere and true believer is immortal and that it resurrects after death and finds Peace and Freedom in Heaven, living Immortal life. Jesus Christ died and rose for our salvation. The main message of the Christian Religion is the opportunity of Resurrection and immortality of the soul after death. The main means for reaching that are the liberation from sins and finding Love and Happiness through sincere belief to God, as well as living life in an honest way, loving honestly and with boundless dedication.
Being Christian and confessing the Armenian Apostolic Church, I respect all the religions and cultures of the World. I know that the belief to Resurrection contains in many religions and it is one of the main philosophies in each belief. Every real and sincere believer, whether he is Christian, Muslim, Buddhist or follower of other Religion, always tries to find Love, Freedom, Harmony and Happiness in His life. Let us find the true way to Love, to Kind Communication and to Internal Freedom. Let us make the World safer and let us not forget, that the Creator gave us the Love, in order for Us to live in Peace, Solidarity and Harmony with other People and with the whole Mother Nature.
Be blessed with Love and Happiness. I wish peace to you and your families. Happy Easter to all of us!
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Բաժանման ցավը / The pain of parting
Բաժանման ցավը
Խոր անդունդը գահավիժող քարի նման՝
Սլանո՛ւմ է դեպի ներքև
Բաժանումի վերջի՜ն ժամը,
Եվ դրանից հետո արդեն լռությո՜ւնն է,
Եվ դրանից հետո միայն
Պի՛նդ նյարդերի քննությո՜ւնն է,
Ու կոպերով մի կերպ պահած արցունքների՝
Դուրս հոսելու մղո՛ւմն անվերջ:
Թվում է, թե ասված բառից հովացե՜լ ես,
Իսկ չասվածից՝ մտահոգվե՜լ,
Սակայն մի՛շտ էլ հակառակն է,
Ընդամենը կուրացե՜լ ես,
Երբ արցունքը ա՛չքդ է լցվում,
Ու կանգնում ես առա՛նց թարթել:
Խոր անդունդից ցա՛ծ ես նետվում՝
Մտքերիդ դեմ հոխորտալո՛վ,
Հետո, վերև մագլցելով,
Եղունգներդ տաշում քարի՛ն:
Բաժանումը, փոշոտման պես,
Չի՛ ավարտվում պտուղ տալով,
Բաժանումից հետո սա՜ռն է,
Անհնա՜ր է, անմարդկայի՜ն:
Սակայն խոսքը դեռ հոգի չէ՛,
Թեև հոգու մունետիկն է,
Խո՛սքն է հաճախ ցավ պատճառում,
Մինչդեռ հոգին ամոքո՜ղ է ու գեղեցիկ,
Խոր անդունդը գահավիժող քարի նման
Բաժանո՛ւմն էլ ցավ է բերում,
Բայց և դառնում է երգեցի՜կ,
Ու ժայռերին հարվածելի՛ս,
Ինչպես հուժկո՛ւ զարկը կյանքի,
Նրա ձայնը մի՛ հրաշքով
Վերածվում է արձագանքի՜:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 15.06.2017
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և էջի հղումը նշելու:
***
Սիրելի բարեկամներ, պատիվ ունեմ առաջարկելու Ձեզ լսել մի հոգեցունց երգ սիրո մասին: «Դորիանս» խմբի այս երգը շատ սիրված ու ճանաչված է հայ երաժշտասերին: Երգի խոսքերը արևմտահայերեն են: Իմ հարգարժան արտասահմանցի ընթերցողների համար ջանացել եմ ապահովել երգի բառացի թարգմանությունը՝ հասկանալի դարձնելու համար երգի իմաստը: Բացի այդ, գրել եմ նաև երգի հայերեն տեքստը անգլերեն տառերով, որպեսզի նրանք հնարավորություն ունենան երգելու` երգի հետ զուգահեռ:
Երգի` հայերեն բնօրինակ տեքստը / The Armenian Origin Text of the Song
Ես եմ լուռ, դու ես լուռ ու մտքերն են լուռ
Ձեռդ տուր, սիրտդ տուր, ուրախն ա պուճուր
Անձրև կա, փաթիլ կա, քեզ չիմ մոռանա
Սեր կուգա, կմնա մըր հետ
Ես կուլամ, քեզ համար կուլամ
Ոնց կըլլամ, առանց քեզ կըլլամ
Դու իս հեզ մեռնիմ քեզ. զուլալ աչքերում
Սեր կգա, դու մի լա, ընձի հավատա
Անձրև կա, փաթիլ կա, քեզ չիմ մոռանա
Սեր կուգա, կմնա մըր հետ
Ես կուլամ, քեզ համար կուլամ
Ոնց կըլլամ, առանց քեզ կըլլամ
Ես կուլամ, քեզ համար կուլամ
Ոնց կըլլամ, առանց քեզ կըլլամ
Dear Friends, I have the honor to introduce to you a heartbreaking song about love. This song is performed by the band “Dorians” and is well known by Armenian music lovers. The lyrics of the song are in Western Armenian language. For my respectful foreign Readers I tried to provide the song’s word in word translation into English to make understandable its meaning. I have also wrote the Armenian text of the song in English letters for my foreign Readers to have an opportunity to sing in parallel with the song.
© Arlen Shahverdyan
The word in word English translation of the Song:
I am silent, Your’e silent and the thoughts are silent
Give me your hand, give me your heart for me to be glad a little
If there is a rain, if there is a snowflake, I’ll not forget you
Love will come and stay with us.
I’m crying, I’m crying for you
How can I be without you?
You’re tender, I’ll give my life as a sacrifice to you,
In your sky and pure eyes love will come, don’t cry, believe me
If there is a rain, if there is a snowflake, I’ll not forget you
Love will come and stay with us.
I’m crying, I’m crying for you
How can I be without you?
The Armenian text in English letters:
Es em lur, du es lur u mtqern en lur
Dzerd tur, sirtd tur urakhn a puchur
Andzrev ka, patil ka, qez chim morana
Ser kuga, kmna mr het
Es kulam, qez hamar kulam
Vonts klam, arants qez klam
Du is hez, mernim qez zulal achqerum
Ser kga, du mi la, indzi havata
Andzrev ka, patil ka, qez chim morana
Ser kuga, kmna mr het
Es kulam, qez hamar kulam
Vonts klam, arants qez klam
Es kulam, qez hamar kulam
Vonts klam, arants qez klam
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Սա էլ կանցնի / This will also pass
Սա էլ կանցնի
Սա էլ կանցնի, չվհատվե՛ս, ցա՛վն էլ մարդու համար է,
Վիշտ ու կսկիծ կթաթախվեն հոգիդ շոյող արցունքով,
Վատ օրերը արա՛գ կանցնեն, ինչպես քամին՝ ամռանը,
Քեզ կկոփե՛ն ու կմաքրե՛ն լեռնալանջի՜ ակունքով:
Արագավազ հովատակի թամբի նման ամրակա՛պ
Պի՛նդ կլինես, կսլանա՜ս կյանքի ամուր թևերով,
Չվհատվե՛ս, փորձա՛նքն անգամ մարդուն գցում է մի ափ,
Որի եզրը ողողվում է հաղթանակի՜ ջրերով:
Ամե՛ն կսկիծ սանձելի է. բա՛խտն է ճակատ համբուրում,
Չե՛ս մոռանա վիշտդ երբեք, բայց կընդունես լռությամբ,
Չվհատվե՛ս, ցավը ա՜ղն է կյանքի եփած ապուրում,
Ժամանա՛կն է բուժում վերքը արյունաքա՜մ խորության:
Վերքե՜րն էլ են մարդու համար. մաշկիդ գրված պատմությո՜ւն,
Արցունքներդ հոգուդ խորքի անձրևնե՛րն են ամպրոպից,
Մառախուղից ու մշուշից հետո՝ որպես փրկություն,
Մի՛շտ շողում է արեգակը, լույսո՜վ լցնում քեզ նորից:
Հաղթահարի՛ր ամեն տեսակ դու փորձություն ու աղետ,
Եվ ոռնացո՜ղ գայլի նման ցավդ երգի՛ վերածիր,
Սա՛ էլ կանցնի, չվհատվե՛ս, ու թո՛ղ լինեն միշտ քեզ հետ
Հո՜ւյսը անմար, հավա՜տը մեծ, Աստծո սե՜րն անծայրածիր:
Թև՛ս մտիր, իմ բարեկա՛մ, գլուխդ դիր իմ ուսին,
Ցավը մենակ ծանր է կրել, իսկ երկուսով՝ տանելի,
Չվհատվե՛ս, սա՛ էլ կյանքի մի գիշեր է անլուսին,
Խավա՛րն էլ է մարդու համար հաճախ լույսի՜ բանալին:
Առլեն Շահվերդյան
© Գրել եմ՝ 18.01.2018, 04:35 AM
Հարգելի Ընթերցող, այս բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար ԱՐԳԵԼՎՈՒՄ Է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և սույն էջի հղումը նշելու:
Կիսված թախիծը վշտի կեսն է միայն, իսկ կիսված երջանկությունը կրկնակի է, կիսելով այն մենք երջանիկ ենք դարձնում նաև մեկ ուրիշին: Ամեն մարդ էլ իր կյանքում ունենում է դժվարություններ, անախորժություններ, ապրում ցավ ու վիշտ, սակայն երբ կողքին կա սրտացավ մեկը, ով կիսում է նրա ցավը, այն հաղթահարելն առավել դյուրին է դառնում: Նա նույնիսկ իր համար ամենադժվար պահին փորձում է ուրիշին օգնել, սատարել, քաջալերել, պարգևել հույս ու բերկրանք: Նա իր բարությամբ լցնում է դիմացինի հոգին հավատով, որ ամեն բան լավ է լինելու: Այդ ժամանակ սարսափելի չէ ոչ մի տեսակ ցավ:
Սիրելի Ընթերցողներ, «Սա էլ կանցնի» բանաստեղծությանս արծարծած թեմայի համատեքստում ես թարգմանել եմ նաև անգլերեն մի պատմություն և ուրախ եմ այն ստորև ներկայացնելու Ձեզ:
Պատուհանից դուրս…
Երկու հիվանդի տեղավորել էին նույն հիվանդանոցային համարում: Երկուսն էլ հիվանդ էին այնպես, որ օրվա մեծ մասը պառկած էին: Նրանցից մեկի մահճակալը սենյակի միակ պատուհանի կողքին էր, և նրան թույլ էին տալիս օրական 1 ժամ նստել անկողնում, որպեսզի մաքուր օդ շնչեր, և հիվանդ թոքերից դուրս մղվեին ախտածին նյութերը: Մյուս հիվանդի մահճակալը հեռու էր պատուհանից: Նրան շարժվել էլ չէր կարելի, ուր մնաց թե մոտենար պատուհանին:
Առաջին իսկ օրվանից նրանք մտերմացան, սիրում էին ժամերով զրուցել տարբեր բաների մասին: Խոսում էին իրենց կանանց, երեխաների, տների ու աշխատանքի, զինվորական ծառայության մեջ իրենց երբեմնի զբաղվածության մասին: Ի՞նչ էր մնում ուրիշ անել, չէ՞ որ երկուսն էլ այնտեղ երկար ժամանակով էին բուժվելու և չխոսել ու չկիսվել սենյակակցի, ինչ-որ տեղ` նաև բախտակցի հետ, հնարավոր չէր: Խոսք` խոսքի հետևից, միտք` մտքից հետո, և ահա նրանք արդեն բավականաչափ մտերիմ էին:
Ու թեև երկուսին էլ տանջում էր ծանր հիվանդությունը, սակայն կար մի բան, որը զարդարում էր նրանց առօրյան՝ դառնալով օրվա ամենահետաքրքիր դրվագը: Բանն այն է, որ պատուհանի կողքին պառկած հիվանդը սովորականի պես ցերեկվա ժամին վեր էր կենում, նստում անկողնում ու սկսում նայել պատուհանից դուրս` գեղեցիկ ու գունեղ կերպով նկարագրելով այն ամենը, ինչ տեսնում էր: Մյուս հիվանդի համար դա օրվա ամենաչքնաղ ու երանելի ժամանակն էր, քանի որ նա, լսելով ընկերոջը, մտովի կտրվում էր իր մահճակալից, սկսում էր երազել, պատկերացնել իրեն իր տանը, ապաքինված ու իր սիրելիների` կնոջ ու երեխաների հետ միասին: Նա զվարթանում էր, լցվում հույսով, դառնում ավելի կենսուրախ, չէ՞ որ իր սենյակակցի նկարագրած աշխարհն այնքա՜ն գեղեցիկ էր, շարժո՜ւն, ուրա՜խ, լուսավո՜ր, անցավ, անհոգ, մի աշխարհ, որից նրանց բաժանում էր հիվանդանոցային այդ սառը պատը, աշխարհ, որի հետ նրանք կապված էին ընդամենը մի նեղլիկ պատուհանով:
Իսկ պատուհանի մոտ նստած հիվանդը շարունակում էր նայել ու պատմել, թե որքան գեղեցիկ լիճ էր տեսնում այնտեղ: Նա ասում էր, որ այդ լիճը շրջապատում էր մի կանաչ ու զվարթ այգի: Նա տեսնում ու պատմում էր ընկերոջը, թե ինչպես են լճում անհոգ կերպով լող տալիս գեղանի կարապներն ու ծիծաղաշարժ բադիկները, ինչպես են երեխաները լողում իրենց նեղլիկ նավակներով, թե ինչպես են սիրահարները ձեռք ձեռքի բռնած ու գրկախառնված քայլում գունագեղ ծաղիկներով զարդարված արահետներով, թե ինչպես են նրանք քնքշորեն համբուրվում` իրենց անուշ համբույրներով ազդարարելով օրը: Նա շարունակում էր հիացական պատմել այգում տիրող ուրախ տրամադրության մասին, նկարագրել հեռվում նշմարվող գեղեցիկ, մեծ քաղաքի համայնապատկերը, քաղաք, որն արտացոլվում էր երկնի կապույտին` նկատելի երիզ թողնելով հորիզոնում: Մի անգամ պատուհանի մոտ պառկած հիվանդը, նույնիսկ, տեսավ ու հիացած պատմեց, թե ինչպիսի զվարթ շքերթ էր անցնում այգով, և թե ինչպես շքերթի ուրախ մասնակիցները եկան ու անցան հիվանդանոցի պատերի կողքով: Ու թեև հեռվում պառկածի համար շքերթի ձայները լսելի չէին, սակայն նա կարող էր պատկերացնել այդ ամենը, քանի որ ընկերը նկարագրում էր այն շատ վառ, կենդանի կերպով, տպավորիչ բառերով:
Այսպես անցան օրեր, շաբաթներ, ամիսներ: Մի օր, երբ բուժքույրը մտավ հիվանդասենյակ, որպեսզի ջրով լցնի նրանց լոգամանները, հայտնաբերեց պատուհանի մոտ պառկած հիվանդի անշնչացած մարմինը, նա մահացել էր քնած ժամանակ: Բուժքույրը շփոթվեց, հետո ուշքի եկավ ու կանչեց մյուս բժիշկներին, որպեսզի դուրս հանեն դիակը: Ընկերոջ կորուստը սգող մյուս հիվանդը, առաջին իսկ հնարավորության ժամանակ, խնդրեց բուժքրոջը, որպեսզի իր մահճակալը տեղափոխեն պատուհանի մոտ: Բուժքույրը չառարկեց, և նրան տեղախոխեցին ընկերոջ տեղը: Երբ հիվանդանոցի աշխատակիցները համոզվեցին, որ նա հարմար տեղավորվել է, լքեցին սենյակը` թողնելով նրան մենակ: Մեծ դժվարությամբ, ահավոր ցավեր զգալով, բոլոր ուժերը գործադրելով` հիվանդը մի կերպ ձգվեց դեպի պատուհանը, բարձրացավ, որպեսզի տեսնի՜, վերջապես տեսնի՜ արտաքին գեղեցիկ աշխարհը, որի մասին այդքա՜ն շատ ու գունեղ կերպով պատմել էր ընկերը: Սակայն երբ նրա դեմքը հասավ պատուհանին, հիվանդը ապշե՜ց, իր առջև պատ էր, այո՛, այո՛, պատուհանից այն կողմ դատարկ պատ էր, դիմացի մասնաշենքի՝ շատ մոտ գտնվող արտաքին պատը: Հիվանդը քարացել էր, նա չէր հասկանում: Երբ բուժքույրը վերադարձավ, նա հարցրեց, թե այդ ինչպե՞ս էր իր հիվանդ սենյակակիցը տեսնում ու նկարագրում պատուհանից այն կողմ եղած այդքա՜ն գեղեցիկ բաները: «Տեսնո՞ւմ, -զարմացած հարցրեց բուժքույրը, – ձեր մահացած ընկերը կույր էր, նա անգամ պատը չէր կարող տեսնել»: Հետո ավելացրեց. «Երևի նա այդպիսով փորձում էր ձեզ ոգևորել…»:
Անգլերեն բնօրինակից թարգմանությունը՝ Ա. Շահվերդյանի:
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Մի՛ բանտարկիր իմ աշունը / Don’t imprison my Autumn!
Մի՛ բանտարկիր իմ աշունը
Մի՛ բանտարկիր իմ աշունը
Մետաղալար քո արգելքով,
Մի՛ կաշկանդիր այն դեղինը,
Որ տանում եմ հոգուս բեռով:
Աշնան արև-ազատությո՜ւն
Եվ արբո՜ւնք եմ ուզում հևքով,
Իսկ դու կամաց սառեցնում ես
Իմ աշունը քո ձմեռով:
Շողին կարոտ զգայուն դողով
Հպվում եմ թաց ու վեհատեսք
Սոսիների տերևներին,
Մի՛ հեռացրու ինձ բաղձալի
Աշնանային արևների՜ց,
Քո ցրտաշունչ անսրտությամբ
Եվ քո սառը ընդհատակով
Մի՛ զրկիր ինձ վերևների՜ց:
Ես իմ ներսում հիմա ցո՜ղ եմ,
Որ կարոտ է աշնան տաքին,
Քո մետաղյա փշալարը
Աշուն քանդող նշաձո՛ղ է
Պարտադրանքի:
Հո՛ղ է, որում տերևները
Մեռնո՜ւմ են լուռ,
Ինչպես տեսիլ՝ մուրազներում,
Մի՛ զրկիր ինձ իմ աշունի՜ց,
Տերևի պես մի՛ թաղիր ինձ
Իմ բյուրեղյա՜ երազներում:
Որպես միակ, հավատարիմ,
Աշնան ընկեր,
Ընդունիր ինձ՝ ինչպես որ կամ,
Քո պաղ սրտում, հաստա՛տ գիտեմ՝
Ի՜նչ-որ մի տեղ,
Իմ անունով անկյո՛ւն ունես
Նվիրակա՜ն,
Անկյուն տաքո՜ւկ ու զարդարո՜ւն,
Մի՛ բանտարկիր իմ աշունը
Քո մե՜ծ սրտի ի՛մ անկյունում:
Առլեն Շահվերդյան
© Գրել եմ՝ 14.11.2017
Այս բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար ԱՐԳԵԼՎՈՒՄ Է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և սույն էջի հղումը նշելու:
To my foreign Readers – Dear all, I have the honor to introduce to you my new poem “Don’t imprison my Autumn!” (written on 14.11.2017). As always I tried to translate the poem for all my foreign readers. The following is a literal (word for word) translation of the poem, trying to make the meaning of the poem more understandable and available for all.
This Poem is Copyright Protected, so IT IS PROHIBITED to share it on Social Network or other Websites without the reference (link) to its Author and to this Page.
Don’t imprison my Autumn!
Don’t imprison my Autumn!
With your metal-wired barrier
Don’t enchain the yellow
Which I carry in me
With my soul’s load.
I want an Autumn sun-freedom
And a hardbreathing inebriation,
But You slowly frozen my Autumn
With your Winter.
With a sensitive shudder
That missed a sunshine
I touch the wet and magestic
Leaves of platanus,
Don’t detach me
From the Autumn lovely suns,
Don’t deprive me from tops of the sky
With your frozen heartlessness
And Your cold underground.
Now I am a dew inside me
That missed the Autumn warmth,
Your barbed wire is a bar of imposition
That destroys Autumn,
It is also a ground
In which leaves die in silence
Like a phantom in dreams,
Don’t bury me like a leave
In my pure dreamings.
As Your only, faithful Autumn friend
Accept me as I am
I know surely,
That somewhere in Your heart
You have a corner, named after my name
A warm and beautiful corner
Don’t imprison my Autumn
In my corner of Your big heart.
© Author – Arlen Shahverdyan, The poem is translated into English by the author.
The poem is copyright protected. © All Rights Reserved, 2017.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
Առլեն Շահվերդյան 