Home » Posts tagged 'գրող Առլեն Շահվերդյան' (Page 2)
Tag Archives: գրող Առլեն Շահվերդյան
Մեր հուշերը՝ Ամանորին / Our Memories in New Year
Ամեն Նոր տարի մենք՝ մեծահասակներս, մտովի տեղափոխվում ենք մեր մանկություն, քանի որ Ամանորը ոչ միայն երազանքների կախարդական ժամանակ է, այլև վառ հուշերի վերապրումի ուրույն մի շրջան: Այդ հուշերը մեզ օրորում են մեր ամբողջ կյանքում և կենդանանում ու մեզ հետ են լինում, հատկապես, Ամանորին:
*
Մեր հուշերը՝ Ամանորին
Կյանքի ամե՛ն րոպե ու ժամ
Լի է հազա՜ր վա՛ռ հուշերով,
Եվ այնքա՜ն ենք շտապում առա՛ջ,
Որ, երբեմն, չե՛նք նկատում
Մեր հուշերի
Հեքիաթայի՜ն կախարդա՜նքը:
Հուշերը մեզ հետ են տանում
Դեպի բարի՜ն մեր մանկությա՛ն,
Դեպի անմե՛ղ այն օրերը,
Երբ ձեռնաչափ մո՛տ էր թվում
Երազանքի մեր ճախրա՜նքը:
Եվ այս բա՛րդ ու անբանալի՛
Կողպեքների որոգայթո՛ւմ
Տարվա մեջ կա լուսապայծա՜ռ
Ու հոգեթև՜ մի ժամանակ,
Երբ քո շուրջը ուրախությա՜ն
Հրավառությո՜ւն է պայթո՛ւմ,
Երբ լույսե՜րը կախարդանքով
Շոյո՜ւմ են քեզ,
Ինչպես հուշե՜րը մանկությա՜ն:
Այդ մոգակա՜ն ժամանակը
Մարմնացո՛ւմն է ճշմարտությա՜ն,
Ասե՛ս՝ նստում ես այն նավա՛կը,
Որ մանկությա՜ն տարիներին
Հավակնում էր մե՜ծ ու վստա՛հ
Նավարկությա՜ն:
Եվ համարձա՛կ, ինչպես թռի՜չքը քո հոգու,
Վա՛ռ ու արձա՛կ, ինչպես տո՛ղը նվիրակա՜ն,
Ամանո՛ր են կոչում ժամանակը այդ մաքո՜ւր,
Երբ հուշե՛րն ու գույնե՛րն անմար
Ստեղծում են տո՜նը իսկակա՛ն:
Կյանքի ամե՛ն րոպե ու ժամ
Լի է հազա՜ր վա՛ռ հուշերով,
Թո՛ղ, որ շտապե՛նք պատեհաժա՛մ,
Ժամանակի ճամփաներով,
Թո՛ղ, որ կորցնե՛նք ամե՛ն մանրուք,
Բա՛յց չկորցնե՛նք կարևո՜րը…
Եվ, թո՛ղ՝ սրտերը մեր՝ մանո՛ւկ,
Խինդո՜վ լցնի ամե՛ն տարի
Մեզ զարմացնո՛ղ, ուրախացնո՜ղ
Ու ապրեցնո՛ղ Ամանո՜րը:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 03.01.2019
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Սիրելի՛ Ընթերցողներ, Ամանորի տոնական օրերին խորհրդանշական եմ համարում որևէ լավ մուլտֆիլմի մատուցումը Ձեզ, քանի որ մուլտֆիլմները այն հեքիաթային ժապավեններն են, որոնք անջնջելի հետք են թողնում ինչպես երեխաների, այնպես էլ մեծահասակների կյանքում և անտեսանելի թելերով կապում են մեզ մեր լուսավոր երազանքների հետ:
Եվ ահա, սիրով ուզում եմ Ձեր ուշադրությանը ներկայացնել իմ ամենասիրելի մուլտֆիլմներից մեկը, որի հետ մեծացել եմ և որն այսօր դիտելիս անմիջապես տեղափոխվում եմ դեպի մանկությանս հաճելի հուշերը՝ հայտնվելով գույներով լի ամանորյա կախարդական հեքիաթում:
«Երկնագույն նետը» վերնագրով այս հետաքրքիր ու հուզիչ մուլտֆիլմը էկրան բարձրացավ 1985 թվականին: Այն նկարահանված է իտալացի անվանի գրող Ջաննի Ռոդարիի ««Երկնագույն նետի» ճանապարհորդությունը» հեքիաթի հիման վրա:
Ֆրանչեսկո անունով փոքրիկ տղայի երազանքն է Նոր տարվան Փերիից ստանալ խաղալիք սրընթաց գնացքը` «Երկնագույն նետ» անվանումով: Սակայն Փերին նրան չի տալիս այդ խաղալիքը: Գնացքի ուղևորները` մի խումբ հնարամիտ խաղալիքներ, խղճում են տղային: Նրանք որոշում են ճամփա ընկնել և գտնել Ֆրանչեսկոյին: Նրանց դժվարին ճանապարհին խաղալիքները ստիպված են լինում հաղթահարել բազում արգելքներ, եղանակային դժվարին իրավիճակներ: Նրանց այդ հերոսական ու բարի քայլը ստիպում է Փերիին զիջել ու մտորել այս ամենի շուրջ: Եվ ահա, Փերին որոշում է առաջարկել փոքրիկ Ֆրանչեսկոյին աշխատելու իր խանութում և օգնելու իրեն` երեխաներին նվերներ բաժանելու հետաքրքիր ու շնորհակալ գործում: Դրանից լավ ամանորյա նվեր Ֆրանչեսկոն չէր էլ կարող պատկերացնել:
Մուլտֆիլմն իսկապես անչափ գեղեցիկ է, բարի ու դաստիարակչական: Մուլտֆիլմում կախարդական ազդեցություն ունի նաև դրա երաժշտությունը:
Սիրելիներս, առաջարկում եմ անպայման դիտել «Երկնագույն նետը» մուլտֆիլմը, տեղափոխվել մանկության գիրկը, ստանալ դրական հույզերի ու լիցքերի մի հսկայական չափաբաժին և ավելի բարի աչքերով նայել աշխարհին` յուրաքանչյուրս մեր սրտի տակ պահելով այն նվիրական երազանքները, որոնք անպայման պիտի իրականանան Ամանորին, ինչպես իրականացան Ֆրանչեսկոյի մոտ:
Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ Ծնունդ:
Լավագույն մաղթանքներով՝
Առլեն Շահվերդյան
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Կյանքս լցրեցիր երաժշտությամբ / You filled my Life with Music
Երաժշտությունն ուղեկցում է մեզ ամբողջ կյանքում: Ավելին, մեզանից շատերն ապրում են երաժշտությամբ՝ օրվա զգալի մասը լսելով իրենց սիրելի երգերն ու մեղեդիները և ընկղմվելով դրանց դյութիչ հնչյունների աշխարհը, ստանալով այն անհրաժեշտ ու կենսատու էներգիան, որ ճառագում է երաժշությունից: Ականջակալներով, թե նվագարկիչով, համակարգչով թե համերգասրահում, ավտոմեքենայի մեջ թե տրանսպորտում, ռադիոյով, թե հեռուստաեթերով, խնջույքներին, թե հանդիսություններին, փողոցում, թե տանը՝ երաժշտությունը միշտ մեզ հետ է: Երբեմն մենք անգամ հաղորդակցվում ու մեր ասելիքը միմյանց փոխանցում ենք հենց երաժշտության միջոցով: Այդ պահին այն, ասես, խոսող տեքստ լինի, այն հասկանալի ու երգեցիկ տեքստը, որը խոսում է աշխարհի բոլոր լեզուներով՝ փոխանցելով սեր կամ հիասթափություն, թախիծ կամ խնդություն, հուսալքություն կամ անսահման հավատ կյանքի նկատմամբ: Երաժշտությունը հոգու հայելին է ու հաճախ շատ բան է պատմում մեզ մարդու մասին: Եվ ուրեմն, որքան երաժշտական է մեր կյանքը, որքան լի է երաժշտությամբ, այնքան երաժշտական ենք մենք, հետևաբար՝ ավելի խոսուն ու զգայական ենք, նուրբ ու խորը: Մեզանից ամեն մեկը կյանքում իր երգն ունի և իր հնչյուններն է բերում այս կյանք, իսկ առավել հաճախ իր հնչյուններով լցնում է մեկ ուրիշի կյանքը՝ դառնալով նրա կյանքի կենարար երաժշտությունը: «Կյանքս լցրեցիր երաժշտությամբ»՝ այսպես է կոչվում իմ բանաստեղծությունը, որը գրել եմ երաժշտություն լսելով:
*
Կյանքս լցրեցիր երաժշտությամբ
Երաժշտական լեզվով եմ ուզում շփվել քո հոգու սարյակների հետ,
Որ նրանք հիմա դայլայլե՜ն անուշ՝ սիրո թրթիռնե՜ր պարգևելով Քեզ,
Երաժշտական լեզուն կամո՛ւրջ է, համամարդկային կապող-արահե՛տ,
Այն, ինչ բառերս չեն ասի տողով, թո՛ղ, որ փոխանցվի երգով իմ հանդե՜ս:
Մի՛ պտղունց թրթի՜ռ ու մի՛ բուռ կարո՜տ, մի՛ կում տրտմությո՜ւն՝ դա՜ռն ու հոգեմա՜շ,
Պիտի ես դնեմ եփվո՜ղ իմ երգո՛ւմ՝ անմա՜ր պատկերիդ որոնումներով,
Պիտի ծաղկունքի՜ նեկտարո՛վ լցնեմ երաժշտական գործիքնե՜րս հաշտ,
Երաժշտությամբ ապրող իմ հոգում սերս ծփո՜ւմ է ծովա՜կ հուներո՜վ:
Երգեհոնային հանդե՛ս է հնչե՜ղ, սրի՛նգն ու շվի՛ն ձուլվո՛ւմ են խաղո՜վ,
Ջութակներս՝ լա՜ր, մաղո՜ւմ են հոգուս հույզե՜րը ձգվա՛ծ ու դողե՜րն անմա՛ր,
Քո սիրող հոգուն փարվում եմ հիմա երաժշտական իմ ա՛ղ ու տաղո՛վ,
Ու ցնծո՛ւմ է իմ հոգի՜ն երջանիկ՝ քեզ միայն երգով սիրելու համար:
Երաժշտությունը կապում է մարդկանց, միացնում հազա՜ր թախի՜ծ ու հույզո՜վ,
Երաժշտությունը խաչմերո՛ւկն է հենց համամարդկայի՜ն մշակույթների,
Երաժշտական հնչյուններո՛վ են մարդիկ զրուցում միևնո՛ւյն լեզվով,
Ե՛րգն է, որ հաճախ ասում է բանե՜ր, որոնք չե՛ս ասի բույլով բառերի:
Ու հենց երգո՛վ էլ սիրո՜ւմ եմ ես Քե՛զ, գի՛րս էլ ե՜րգ է՝ գրչաբերանի՛ց,
Որով գովում եմ հմա՜յքդ անմար՝ մտքում երգելով տա՜ղ երջանկության,
Ցնծո՜ւմ է հոգիս լուսաժպիտո՜վ, առա՛ջ է անցնում խնդության ժամի՛ց,
Քո հնչյունների գոյությամբ անուշ կյանքս լցրեցիր երաժշտությա՜մբ:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 24.10.2018
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Սիրելի Ընթերցողներ, ես շարունակում եմ պարբերաբար Ձեզ ներկայացնել տաղանդավոր և ստեղծագործ մարդկանց, որոնք պատկանում են տարբեր մշակույթների: Ինչպես գիտեք, սա արդեն ավանդույթ է դարձել իմ գրական բլոգում: Հաճույքով եմ գրում հոդված որևէ տաղանդավոր երգչի/երաժիշտի, երաժշտական խմբի մասին, նրանց երգերը հաճույքով ներկայացնում իմ բանաստեղծությունների հրապարակումներում: Իմ համեստ ջանքերի հիմնական նպատակն է ստեղծել հնարավորություն կապի մեջ լինելու այլ մշակույթների հետ: Ցանկանում եմ, որպեսզի Դուք ավելի շատ բան իմանաք տարբեր մշակույթների ու ազգերի մասին, որոնք գոյություն ունեն աշխարհում, միգուցե՝ նաև ինքներդ Ձեզ համար բացահայտեք որևէ նոր ու նախընտրելի երգչի/երաժշտի, խմբի: Ես հարգում եմ աշխարհի բոլոր մշակույթները՝ օտարազգի Ընթերցողներիս մշտապես փորձելով ներկայացնել նաև հայկական դարավոր, հարուստ ու բացառիկ մշակույթը:
Այս անգամ ցանկանում եմ ներկայացնել Ձեզ մի շատ ուրույն ու տաղանդավոր երաժշտական խմբի՝ «Ինկա Սոլ» (Էկվադոր), որոնք ներկայացնում են հարավամերիկյան բնիկ ժողովուրդների ազգային երաժշտական մշակույթը: Առիթ եմ ունեցել ծանոթանալու խմբի անդամների հետ ու կիսելու իմ տպավորությունները: Խումբը շրջագայում է աշխարհով և արդեն տևական ժամանակ հանդես է եկել նաև Երևանում՝ Հյուսիսային պողոտայում հիացնելով հայ երաժշտասերներին: Առաջարկում եմ վայելել նրանց ազգային ինքնատիպ երաժշտությունը: Նրանց երգացանկից ես ընտրել եմ իմ մի քանի սիրելի կատարումները: Առաջարկում եմ դիտել նաև «Ազատություն» TV լրատվական կենտրոնի պատրաստած տեսանյութը (2015թ.) Հյուսիսային պողոտայում կատարումներով հանդես եկող խմբի մասին (դիտել 30:20-րդ րոպեից):
Dear readers, I continue to introduce to you talented and creative persons from other cultures. As you now this has become a tradition in my literary blog. It is my pleasure to write an article about a talented singer/musician, group and share the article with you. The main aim of my humble efforts is to create an opportunity to be in touch with other cultures. I want you to know more about different nations and cultures existing in our world, maybe to discover a new and preferred singer/musician, group for yourself. I respect all the cultures in the world always trying to introduce to my foreign readers also the Armenian centuries-old and unique culture.
Today I would like to introduce to you a very talented and unique group: “Inca Sol” (Ecuador). This group introduces to audience the Indian national/folk Music. I have met the members of the group and shared with them my impressions. The group is traveling around the world giving concerts in the streets. “Inca Sol” performed also in Yerevan, admiring Armenian music lovers passing along Northern Avenue. It is my pleasure to offer to listen to their unique national music. From their repertoire I chose some of my favorite songs. See also a special reportage about the group’s performances in Yerevan, on Northern Avenue, aired on “Azatutyun” TV news channel (watch from 30:20).
Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Կյանքի վերելակով / By the Elevator of Life
Շարունակիր ուղղակի լինել, շարունակիր ուղղակի ապրել, երկար ապրել: Գիտեմ մեծ ես, շատ մեծ, գիտեմ նաև, որ ցանկացած պահին կարող է էլ մեզ հետ չլինես: Բայց շատ պետք ես, քո տեսակը շատ է պետք: Շարունակիր ապրել ու արարել, ուղղակի լինել, որ մեզանից յուրաքանչյուրն հպարտությամբ ասի. «Ինքը կա…»: Շնորհակալություն, որ կաս հիմա ու մեզ հետ ես, շնորհակալություն Աստծուն, որ քո տեսակը կա, հայի ու, ընդհանրապես, մարդու պատվելի և օրինակելի տեսակներից մեկը:
Շառլ Ազնավուրի քանի՜-քանի՜ երգերից եմ ներշնչվել ու գրել սրտառուչ բանաստեղծություններ, սակայն նրան հոգով նվիրված անկեղծ բանաստեղծություն գրելու համար պետք էր հոգուս միջով նորից ու նորից անցկացնել Ազնավուրյան նուրբ ու անեզր աշխարհի զգայուն թրթիռները, զգալ նրա երգերի ամեն ելևէջը, երգերում բարձրացրած հարցադրումների խորությունն ու ծովակշիռ բովանդակը: Եվ, բնականաբար, նրան նվիրված բանաստեղծությունն իմ մեջ մեկ օրում չէ, որ պիտի ծնվեր, այն պիտի եփվեր, բովվեր տևական ժամանակ, ու բովվեց գրեթե մեկ տարի: Ամիսներ շարունակ ապրեցի գրածս ամեն մի տողը, գրեցի ու վերընթերցեցի ամեն մի միտքը, վերապրեցի յուրաքանչյուր հույզը, վերաիմաստավորեցի այն ամեն կարևորն ու արժեքավորը, ինչի մասին ուզում էի խոսել իմ բանաստեղծությամբ, և ինչի մասին խոսում է Շառլն՝ իր երգերով:
Այս բանաստեղծությունը հեղինակի խոհափլիսոփայական ներքին խտացումների ու անկեղծության արտահայտություն է՝ ներշնչված Ազնավուրյան արվեստի ու կենսագրության սիմբիոզի յուրատիպությամբ:
Փա՛ռք ու պատի՛վ Քեզ, սիրելի՛ հայ մեծությո՜ւն:
«Կյանքի վերելակը» վերնագրով բանաստեղծությունս սիրով նվիրում եմ ֆրանսահայ նշանավոր երգիչ, երգահան, գրող, կինոդերասան և հասարակական գործիչ, Շվեյցարիայում Հայաստանի դեսպան, Ժնևի ՄԱԿ-ի գրասենյակում և այլ միջազգային կազմակերպություններում Հայաստանի մշտական ներկայացուցիչ Շառլ Ազնավուրին (իսկական անունը՝ Շահնուր Վաղինակ Ազնավուրեան, մայիսի 22, 1924, Փարիզ, Ֆրանսիա):
Խորին հարգանքով և խոնարհումով՝
Առլեն Շահվերդյան
***
Կյանքի վերելակով
Ես չեմ հասնի դարի վերջին.
Շիրմաքարիս քսան թվով է սկսվելու
Տարեթիվը իմ վախճանի,
Եվ իմ ապրած ամբողջ կյանքում,
Լինեմ` անհայտ, թե՛ անվանի,
Ժամանակը, իր անդադա՜ր ու անդադրո՜ւմ սլաքոցո՛վ,
Ստիպելու է անսալ միա՛յն ներքի՜ն ձայնին:
Ա՛յն, որ միտքդ շարահյուսում,
Հետդ, կարծես, անվե՜րջ խոսում
Եվ հուշում է ժամանակի հարընթա՜ցը:
Ես չե՛մ հասնի դարի վերջին,
Ու չե՛մ կարող չոր մեկնարկից անցնե՜լ, հասնե՜լ
Ու հասցնե՜լ տեսնել դարի ավա՜րտ-թա՛ցը:
Ինքս ինձ հետ խորհելուց զա՛տ՝
Ինքս իմ դեմ կռի՛վ տալով,
Կյանքի ամե՛ն գույն ու երանգ նկատելով,
Մնացել եմ ժամանակի սև ու սպիտակ վերարկուով,
Ու քայլում եմ հիմա, ուսիս՝
Մի ծե՜ր, թոշակառո՜ւ բույով:
Ամե՛ն ապրած րոպես արդեն հետհաշվա՛րկ է,
Ներքին ձայնս հուշում է ինձ,
Որ մեծաշնո՜րհ ժամանակը
Խորհրդավո՜ր ժպտում է լուռ,
Ժպտում՝ արդեն քմծիծաղո՜վ:
Ամբո՜ղջ կյանքում ես փորձեցի
Հաղթել անսա՛նձ ժամանակին,
Ստանալ նրա վերքե՜րը խոր,
Սակայն ապրե՜լ, չվհատվե՛լ ցա՛վ ու դաղո՜վ,
Որ մի օր էլ ինքս ինձ հետ խոսեմ՝ արդեն, ժամանակին
Հաղթա՛ծ մարդու զառանցանքո՜վ:
Իսկ հիմա՜… հիմա նայում եմ ինձ
Ինչ-որ բո՛ւթ մի հանցանքով,
Նայում եմ խո՜ր հոգուս նե՜րսը,
Բուս թթվել է շիվա՜ր դեմքին իմ հիմարի:
Մտածում եմ՝ ունենալով դարի կեսը,
Գուցե մյուս կեսը՝ դյութիչ, ժամանա՞կը ինձ նվիրի,
Ապրեմ երկա՜ր, ուսիս հանգչող բվի՛ նման
Ամեն օրս դառնա անհո՜գ մի կիրակի:
…Բայց, պետք չէ՛ ինձ ժամանակի խաղադրույքը,
Ես հասկացա՛, որ կյանքը մեր
Շա՛տ նման է վերելակի՜.
Երբե՛ք, երբե՛ք դու չգիտես,
Թե ո՞ր հարկում կանգ կառնի քո վերելակը,
Նույնիսկ, եթե սեղմել էիր ամենավերևի կոճակը՝
Այն կա՛նգ կառնի որտե՛ղ կուզի.
Կյանքի տեխնիկական խոտա՛ն…
Ես չե՛մ հասնի դարի վերջի՜ն,
Բայց, թե ինչքա՜ն դեռ կմղվե՜մ՝
Թո՛ղ, որ դա էլ կանխորոշի
Ժամանակի իմ աորտա՛ն:
Ես հասկացա՛, որ այս կյանքում
Կարևոր է ո՛չ թե «ինչքա՛ն»-ն, այլ «ինչպե՛ս»-ը,
Ո՛չ թե ծավա՜լը վիթխարի՜, այլ ներքի՜նն ու բովանդա՜կը:
Կարևոր է, թե ինչպե՞ս ես ապրում տրված ժամանա՛կդ,
Թե ինչպիսի՞ մարդ ես՝ կյանքում, ի՞նչ որակով,
Եվ հոգևոր ի՜նչ քաշով ես վե՛ր բարձրանում
Քո անձնական վերելակով:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 28.10.2017 և 03.07.2018
Բանաստեղծության արծարծած թեմային զուգահեռ սիրով ներկայացնում եմ Շառլ Ազնավուրի «Hier encore» խորհրդանշական երգը, որի անգլերեն տարբերակը կոչվում է «Yesterday, when I was young» («Երեկ, երբ ես երիտասարդ էի»):
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers in abroad, all of you know this world wide well known singer. My new Armenian poem, entitled “By the Elevator of Life” is dedicated to Armenian origin French singer, lyricist, actor, public activist and diplomat, ambassador of Armenia to Switzerland, Armenia’s permanent delegate to the United Nations at Geneva Mr. Charles Aznavour (/æznəvʊər/; French: [ʃaʁl aznavuʁ]; born Shahnour Vaghinag Aznavourian; 22 May 1924). This poem is my sincere tribute to His Music Art, His music heritage as well as to Him as a Person. The poem touches the issues of meaning and aim of life and underlines the importance of the quality in life nor the qauntity, the fragile point of each person’s inner content and its deep understanding and valuation. The main message of the poem is to be a human, to remember that though the cover is actual and important, but the content is always much more important in life. I think that it is sympolic that I post this poem in parallel with Aznavour’s heartbreaking song “Hier encore” (English version: Yesterday, when I was young).
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Ներիր, Աստվա՛ծ / Forgive me, God
Եթե Աստծուն շնորհակալ չես լինում ամեն ժպիտի համար, ապա իրավունք չունես բողոքելու ամեն արցունքից: «Կյանքում մեր յուրաքանչյուր մտքի ու արարքի համար մենք պատասխանատու ենք Աստծո առաջ, Նա է այն Վերին ատյանը, որի դիմաց պետք է ձգտենք միշտ ազնիվ ու մաքուր ապրել, մտածել ու արարել», – Առլեն Շահվերդյան:
If you don’t thank God for every smile, then you have no right to complain about every tear. “In life, we are accountable to God for every our thought and deed, He is the Supreme Court, to whom we should strive honestly and cleanly to live, think and create” – Arlen Shahverdyan
*
Ներիր, Աստվա՛ծ
Կոպերիս հետ փակվում են լուռ
Մթնշաղի անուրջներով լի դռները,
Եվ քնելուց առաջ թաքուն
Միտք եմ անում տեղերիս մեջ, «Դռան» շեմին…
Լսո՞ւմ է ինձ, արդյոք, Տերը…
Մե՛ղք եմ գործել՝ համտեսելով արգելվածը պտուղներից:
Եվ հիմա զույգ իմ կոպերի ծանրության տակ,
Ճռռո՛ւմ է լուռ հոգիս նորից,
Ու կրկնում է. «Մե՜ղք եմ գործել…»:
Գիշերային խորհրդավո՜ր նանրության մեջ,
Տաք մատներիս լուռ խաչումով և ափերիս միաձուլմամբ՝
Աղոթե՜լ եմ ուզում փորձել:
Պատուհանին պարզում եմ իմ մտքերն անփակ
Եվ շշնջում մթում խո՜րը.
– Հա՛յր Մեր, Տե՛ր իմ, մեղավո՜ր եմ:
Եվ ներումի լո՜ւյս եմ խնդրում, անշե՜ղ լույսը իմ փրկության:
Վհատումի անդաստանով դեգերել է այսօր հոգիս,
Եվ գի՛րկն ընկել մոլորությա՛ն,
Ընկել ցավոտ ու հուսախա՛բ անօգնությամբ:
Տե՛ր իմ, աղոթո՜ւմ եմ, որ իմ ձայնը հիմա լսես,
Մեղավո՛ր եմ, չե՛մ առարկում, չունե՛մ դրա իրավունքը,
Ես անզո՛ր եմ որևէ բան փոխել այնպես,
Ինչպես հուշո՛ւմ, ցո՛ւյց է տալիս Ճշմարիտի քո ուսմո՜ւնքը:
Եվ չեմ կարող ես չընկրկել,
Երբ գալիս է պահը հոգու հուսալքման:
Հա՛յր մեր, որ յերկինս ես, որ երկնայի՛ն ու երկրայի՛ն նյութի մեջ ես,
Որ հավերժող ու ապրեցնող անմա՜ր սեր ես,
Ներիր հուգուս թուլությունը րոպեական,
Ներիր մեղքի պսակումով դյութանքներին ենթարկվելս,
Դո՛ւ ես փրկիչն ու իմ տերը:
Ես ապրում եմ կյանքս այնպե՜ս խոնարհաբա՜ր,
Որ գլխիկոր աղոթելիս
Պա՛րզ աչքերով հանգիստ նայեմ
Աստվածայի՜ն լույսիդ հավետ:
Ների՜ր միակ մեղքիս համար,
Որ տատա՛սկ է հոգու այգում իմ ծաղկավե՜տ:
Կոպերիս տակ ցոլքվում են լուռ
Մթնշաղի պատկերները՝ իրար կողքի,
Ներիր, Աստվա՛ծ, և փրկությա՜ն լույսով պատիր
Իմ տա՜ք հոգին:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 10.07.2017 և 23.11.2017
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Սիրելի Ընթերցողներ, մեզանից յուրաքանչյուրն աղոթելիս հայացքն ուղղում է Աստծուն և մտքում խոսում Նրա հետ իր համար նվիրական նշանակություն ունեցող հարցերից՝ հաճախ նաև մեղքերի համար թողություն խնդրելով: «ՆԵրիր, Աստվա՛ծ» սույն բանաստեղծությունս սրտիցս բխած ուրույն աղոթք է, մեղքերի համար թողության մարդկային խնդրանքի ուրույն արտահայտություն:
Սիրելի Ընթերցողներ, պատիվ ունեմ «Ներիր, Աստվա՛ծ» բանաստեղծությունս ներկայացնելու անզուգական Լուսինե Զաքարյանի չքնաղ, հոգեթով ու անգերազանցելի կատարմամբ: Վայելեք այս չքնաղ կատարումը:
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Հայկական գարնան հաղթանակները / Victories of the Armenian May
ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ ԿԱԿԱՉՆԵՐ
Մութ գիշեր էր, ապրիլ ամսվա խաղա՜ղ գիշեր,
Արշալույսը դեռ թիկնած էր հորիզոնին,
Իսկ խավարում լսելի էր մե՜ղմ զեփյուռի անո՜ւշ երգը:
Մեր դիրքապահ տղաները, հողը զարդող կակաչի պես,
Սպասում էին արշալույսի արթնացումին,
Որ արևի տա՜ք շողերով ժպտա նրանց հպա՜րտ դեմքը:
Բայց, այս անգամ, հորիզոնից վտա՛նգ սողաց աղետաբեր,
Չա՛րն ու մա՛հը սողոսկեցին Հայրենիքի եզերքից նե՛րս,
Ու թվացյալ կանոնությամբ, սակայն՝ իրենց նո՛ւյն խուժանով,
Հոխորտացի՛ն, ինչպես սևսաթ ամպե՜րը մեծ,
Հոխորտացի՛ն, հոգում՝ վախի՜ ուրվականով:
Մո՛ւթ էր, անդո՜րր, որ ահազդո՛ւ ակնթարթում դարձավ թնդյո՛ւն,
Խաղա՜ղ օրոր, որ ստիպեցին դառնա պայթյո՛ւն:
Գաղտնագողի՛ բորենու պես,
Որ ջղաձի՛գ իր ծիծաղով մա՜հ է սուրում,
Թուրքը նորի՛ց մոտեցավ մեզ՝
Դարա՛ն մտած, ինչպես չա՛րքը իր հրճվանքի՜ կիզակետում,
Խավա՛ր գտած, ինչպես գո՛ղը, որ փախնում է՝ գողոնն ուսի՛ն:
Ու թողնելով մարդասպանի՛ հետագիծը՝ արահետում,
Մա՛հը նայեց մեր երեսին,
Նայեց նորի՛ց թուրքի դեմքով:
Նայե՛ց մի պահ ու զարմացա՜վ,
Որովհետև Հայրենիքը պաշտպանված էր մե՛ր տղերքով,
Որովհետև անգամ խավար այդ գիշերում թե՜ժ արև էր նրանց սրտում
Ու սահմանին հայրենական կանգնած էին առյո՛ւծ ոգով:
Իր ցասումով՝ կե՛ղծ ու շինծո՛ւ,
Իրեն հատուկ դաժանությա՛մբ՝
Կրա՛կ թափեց մերոնց ոտքին ոսոխը պի՛ղծ:
Կրա՛կ թափեց, ու մի վայրկյան նրան թվաց,
Թե հայրենյաց պաշտպանները ընդամենը կակաչնե՜ր են՝
Մատղա՜շ, անբի՜ծ,
Նո՜ւրբ ու ազնի՜վ:
Չհասկացա՛վ, սակայն, չարքը, որ կակաչը՝ հրակարմի՜ր տեսքով իր տա՜ք,
Ոգի՛ ունի պատերազմի:
Չհասկացա՛վ, որ մատղաշը ձգե՛լ գիտի իր ցողունը
Եվ բռունցքե՛լ գիտի ձեռքը՝ պի՛նդ բռնելով թո՛ւրը ռազմի:
Անասելի՜ խրոխտությամբ, իրենց ոգով հայրենասեր,
Մարտնչեցի՛ն զինվո՛ր ու սպա՛,
Կռի՛վ տվին, մինչև վերջի՛ն փամփուշտը տաք,
Կռի՛վ տվին, մինչև բացվող արևածա՜գ:
Եվ անձնուրա՜ց հերոսությամբ
Սրբագրեցին մահազդը սի՛ն, թշնամակա՛ն,
Մինչև անգամ՝ կյանքի՛ գնով կանգնեցնելով չարքի ճամփա՛ն:
Ու կռվեցի՛ն պաշտպանները Հայրենիքի,
Իսկ փրկության կոչնազանգով ոտքի՛ ելած ժողովո՜ւրդը
Միասնաբա՛ր ու մի՛ շնչով եկա՛վ կանգնե՛ց նրանց կողքի՛ն:
Մե՛կը՝ կռված տղաների խրո՜խտ գնդով,
Մյո՛ւսն՝ հագուստո՛վ ու սննդո՛վ,
Ամե՛ն շերտի ու ոլորտի, ժողովրդի ամե՛ն որդի,
Գիտնականի՛ց մինչև բանվո՛ր՝ ազգը դարձավ Երկրի զինվո՜ր:
Զինվո՛ր դարձավ ու միացավ իր քաջարի՛ որդիներին,
Հայի շնչո՜վ լցվեց դիրքը, հայի փայլո՜վ շողաց ձյո՜ւնը մեր լեռների՜:
Իր թիկունքում զգալով ո՛ւժը հայրենակցի,
Զինվո՛րն ու սպա՛ն սխրանքներո՜վ և փառունա՜կ արիությա՜մբ՝
Ազգափրկիչ վահա՛ն դարձան մի անկոտրո՛ւմ:
Ամեն կետում մի՛ հերոս էր, ամեն դիրքում՝ մի՛ զորական,
Նույնիսկ, եթե թվով զիջեր՝ որակո՛վ էր իր գերակա:
Իսկ թշնամին իր քանակով, բորենու պես ոհմակ կազմած,
Ծփո՜ւմ էր ու հանդգնորեն չարախնդում,
Ծփո՜ւմ էր, բա՛յց ամեն արած քայլի դիմաց
Մի՛ քանի քայլ հե՛տ շպրտվում:
Մեկին՝ հարված հրանոթո՛վ, մյուսի գլխին՝ փայտի կոթո՛վ.
Հայ քաջարի զինվո՛րն ու սպա՛ն, մինչև վերջի՛ն զարկը սրտի,
Կերտում էին նո՜ր, լուսավո՜ր մեր ապագան,
Կերտում էին բարի՜ գալո՜ւստն առավոտի:
Կեղտ-չարիքին ոչնչացնում կրակոցո՛վ,
Վտանգավոր մոլեռանդին այրում ի՛ր իսկ հրի բոցո՜վ:
Եվ ահա, նենգ հրոսակը տարակուսեց,
Երբ տանկերին նրա կանգուն մեր զինվորը ոչնչացրեց
Լուցկո՛ւ նման շղթայաբար հրի՛ տալով,
Ու զորքերին՝ բորենակերպ, հարյուրներո՜վ ճամփեց դժոխք:
Եվ հուսահատ դաժանության վերջին պահին
Հրոսակը հիշեց իր մեջ ննջող Նեռի՜ն այն անողոք,
Նրան, որին ժառանգել է անփառունակ նախնիներից:
Ու այդ Նեռին հանելով դուրս՝ թուրքը մորթեց մի քանի հայ անմեղ ծերի
Եվ այդպիսով ապացուցեց, որ ցեղասպան էությունը մինչև օրս նա չի բուժել:
Ո՜ւշ էր, սակայն, և պարտության լո՛ւրն էր գուժել
Թուրքի՝ արդեն շիվար, շարքը,
Հայ զինվորի պատժիչ ձե՛ռքը սաստե՛լ էր իր խուժան վարքը:
Մի քանի օ՜ր տևած ահե՜ղ գոյամարտում,
Մի քանի դա՜ր մեջը պարպած կուտակումով,
Հայրենիքի պաշտպանները դաժա՛ն մարտում
Փառքո՜վ դրին թո՛ւրը պատյա՛ն:
Եվ վաղորդյան շողերի հետ հաղթանա՜կը բացեց հայի
Հերոսությա՛ն մի նո՜ր մատյան:
Վա՛յը եկավ թուրքի հալին,
Որ, չորացա՛ծ իր փշերով տատասկների,
Փորձում էր խոր վերքեր թողնել հայի հոգում,
Փորձում էր, բայց չհաջողե՛ց ու երբեք էլ չի՛ հաջողի,
Քանի վստա՛հ ու մշտարթո՛ւն
Հայրենիքի պաշտպաննե՛րն են մե՛ր սահմանին:
Վա՛յը եկավ թուրքի հալին,
Նրանց դիրքից լրբալա՜ց էր նորից լսվում,
Սադրած կռվի հետևանքով լացի ձա՛յնն էր անգամ խզվո՛ւմ:
Եվ չարամի՛տ, հոխորտագի՛ն զառանցանքից
Չէ՛ր մնացել անգամ նշո՜ւյլ,
Ու եղել էր նրա շինծո՛ւ զորությունը փշո՜ւր-փշո՜ւր:
Միչդեռ հայը՝ նորից հպա՜րտ ու փառավո՜ր,
Նախնիների դիմաց կանգնած պա՛րզ երեսով,
Կերտեց մի նո՛ր ու հաղթակա՛ն, վսե՜մ պատում,
Աստծո սիրո՜վ շողաց լո՜ւյսը իր հավատում,
Սիրտը լցվեց նորից հույսո՜վ խաղաղությա՜ն…
Ու քանի դեռ նրա մեջքին ա՛զգն է՝ ամբողջ իր վեհությա՜մբ,
Հայրենիքի պաշտպանների խրո՛խտ դեմքին
Հավատա՜մքն է խաղա՜ղ երկնի,
Բայց և՝ կրա՛կ կմոլեգնի, թե հարկ լինի պաշտպանելու մեր պատի՛վը:
Դրա փայլո՛ւն ապացույցը՝ մեր նահատակ հերոսների թվի դիմաց
Նենգ ոսոխի բյուր զոհերի ամո՛թ թիվը:
Եվ վերջացա՜վ պատերազմը,
Ու ապրիլյան արեգակը գրկեց հո՜ղը,
Ծիծեռները՝ թրատելով երկի՜նքը լուրթ,
Անհոգ ու պարզ թռչում էին այնքա՜ն մոտիկ,
Դաշտը նորից լցվեց խոտի անո՜ւշ բույրով,
Ու տերևին նորից գրկեց գարնա՜ն ցողը առավոտի:
Եվ խաղաղվե՜ց պատերազմի Աստվածն ահե՜ղ՝
Հագենալով մարտադաշտի պաղ արյունից,
Ու նոր օրվա շողերի հետ հայացք նետեց երկու կողմին.
Թուրք ոսոխը նահանջել էր իր դիրքերը գաղտնագողի,
Ու պարտությա՛ն դառնահա՛մն էր նրա քիմքին,
Մինչդեռ հայոց հպա՛րտ հողին
Բացվել էին նորից կարմի՜ր կակաչները հաղթանակի՜:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 05-06.05.2018
Նվիրվում է 2016 թ. Ապրիլյան քառօրյա պատերազմի բոլոր մասնակիցներին և Հայրենիքի բոլոր պաշտպաններին՝ ի մեծարումն հայի առյուծային ոգու և քաջության:
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
ՄԱՅԻՍՅԱՆ ՀԱՂԹԱՆԱԿՆԵՐ
Սիրելի՛ հայրենակիցներ Հայաստանում, Արցախում և Սփյուռքում, պատերազմի սիրելի՛ վետերաններ, սիրելի՛ ազատամարտիկներ, Հայաստանի և Արցախի զինված ուժերի սիրելի՛ սպաներ և զինվորներ, սրտանց շնորհավորում եմ մեզ բոլորիս Մեծ Հայրենական պատերազմում տարած հաղթանակի (մայիսի 9, 1945), Շուշիի ազատագրման (մայիսի 8, 1992), Երկրապահի օրվա (մայիսի 8, 1997) և Արցախի Հանրապետության Պաշտպանության բանակի կազմավորման (մայիսի 9, 1992) տարեդարձների առթիվ:
Ապրիլյան պատերազմի (ապրիլի 2-5, 2016) սիրելի՛ մասնակիցներ, Դուք Ձեր անձնազոհությամբ և արիությամբ վերահաստատեցիք մեր ժողովրդի ապրելու իրավունքը՝ դառնալով ժողովրդական ոգևորիչ համախմբման հզոր ու շարժիչ ուժ: Ապրիլյան Ձեր գոյամարտով, Ձեր անմնացորդ նվիրումով Դուք կրկին անգամ հաղթական ու տոնական դարձրիք հայկական գարունը:
2018 թ. ապրիլ-մայիս ամիսներին մենք և աշխարհի առաջադեմ մարդկությունը արձանագրեցինք Հայաստանում ժողովրդական միասնության և ժողովրդավարական արժեքների ողջախոհ իմաստավորման նոր ու պատմական էջ, ինչը վերստին փաստում է, որ հայկական գարունը հայերիս համար եղել և մնում է համախմբվածության և ոգեղենության ժամանակաշրջան:
Հայկական գարնանը միշտ էլ հաղթանակներ են գրանցվել, անգամ ապրիլի 24-ին, հարգանքի տուրք մատուցելով Հայոց ցեղասպանության անմեղ զոհերի հիշատակին, մենք ամեն անգամ կարծես իմաստավորում ենք նաև մեր յուրատիպ հաղթանակը չարիքի ու մահվան հանդեպ և վեր հանում ու արժեքավորում վերածնվելով, ապրելով ու արարելով հաղթելու գաղափարը:
Հայկական գարունների ընթացքում մենք կարողանում ենք ոչ միայն հաղթանակներ տանել, այլև խաղաղություն պարտադրել թշնամուն: Հենց մայիս ամսին, իսկ ավելի կոնկրետ՝ 1994 թ. մայիսի 12-ին, չկարողանալով դիմադրել հայկական ուժերի վճռական գործողություններին և վախենալով ավելի ծանր կորուստներ ունենալուց՝ հակառակորդը զինադադար խնդրեց, Ադրբեջանի սանձազերծած լայնածաված պատերազմը վերջացավ նրա ամոթալի պարտությամբ:
Եվ ահա, Հաղթանակի հավաքական օրը՝ մայիսի 9-ին, պատիվ ունեմ հրապարակելու «Ապրիլյան քառօրյա պատերազմ» վերնագրով ընդարձակ բանաստեղծությունս, որը նվիրում եմ մեր փառապանծ ռազմական հաղթանակները կերտած, մեր Հայրենիքի անվտանգությունն ու խաղաղությունն ապահովող հայրենանվեր ու բարեվարք սպաներին և խիզախ ու անպարտ զինվորներին:
Ի թիվս իմ բազմաթիվ ռազմահայրենասիրական բանաստեղծությունների՝ կցանկանայի նշել նաև Ապրիլյան քառօրյայի հերոս մասնակիցներին և մեր հայրենիքին նվիրված մի քանի բանաստեղծություններ ևս, այդ թվում՝ «Հայկական դիրքից», «Հայի ուժը զինվորն է իր», «Մեր անունն է Հայկական բանակ», «Հանուն ազգային, սուրբ նպատակի», «Զինվորի սերը», «Սիրահարված զինվորը. սոնետ», «Իմ հայ ժողովուրդ», «Հայի միտքը արդար է», «Հանուն Հայրենիքի», «Ձոն՝ Հայրենիքին», «Իմ հողն ուրիշ է», «Ուզում եմ արու զավակ ունենալ»:
Սիրելի Ընթերցողներ, կրկին անգամ սրտանց շնորհավորում եմ հայկական հաղթական գարնան տոների առթիվ: Փա՛ռք հայկական երկու ազատ ու անկախ պետություններին՝ Հայաստանի և Արցախի Հանրապետություններին, կեցցե՛ հայ ժողովրդը: Աստված պահապան մեր Հայրենիքին:
Այս փառապանծ օրը ուզում եմ գրել նաև ինձ համար շատ նվիրական մի թեմայից: Բանն այն է, որ ես ու մեր ընտանիքը Արցախի ազատամարտը զգացել է անմիջականորեն, քանի որ Հայրս 1994 թվականին մասնակցել է ինքնապաշտպանական մարտերին: Հիշում եմ, թե ինչքան ծանր, դժվար, ապրումներով և հուզումներով լի ժամանակահատված էր դա մեր ընտանիքի համար: Ամեն օր մեր սրտերը թրթռում էին ռազմի դաշտից ստացված լուրերից, երբեմն` նաև ծանր գույժերից: Սակայն մեր հայրերը, եղբայրներն ու զավակները շարունակում էին մարտնչել առյուծային ոգով, քանի որ մեր կռիվն արդար էր, մեր բնօրրանը, Հայրենիքն էինք պաշտպանում ու ազատագրում: 94-ին կնքվեց զինադադարը, և Հայրս հետ եկավ: Նրա կամավոր մեկնումը ռազմի դաշտ և, մյուս հայորդիների հետ միասին, անձնուրաց կերպով մասնակցությունը կռիվներին ինձ համար, որպես ձևավորվող պատանու, դարձավ հպարտության և քաջության օրինակ հետագա ամբողջ կյանքի համար: Անցան տարիներ, հիմա ես, Հորս նման, ցանկացած պահին պատրաստ եմ կռվելու մեր երկրի ամեն մի թիզ հողի համար, որ ապրենք հպարտ ու արժանավայել, որ մեր մայրերը, կանայք ու աղջիկներն իրենց զգան պաշտպանված ու հոգատար ձեռքերում, որ մեր Հայրենիքը անառիկ լինի ու օր-օրի հզորանա: Ես այդ նույն ոգով էլ իմ որդուն եմ դաստիարակելու:
Ինչպես Հայրս ինձ համար օրինակ դարձավ, այնպես էլ Արցախի ազատամարտում կռվող տղերքի համար օրինակ էին ֆիդայինները, Երկրորդ աշխարհամարտի տարիներին անձնուրած մարտնչած հայորդի հերոսները, զինվորներն ու սպաները, բոլոր նրանք, ովքեր կռեցին պատմությունը սեփական ձեռքերով, կերտեցին այն ապագան, որում ապրում ենք մենք այսօր:
Մայիս ամիսը, հիրավի, շատ նվիրական հայ ժողովրդի համար, հաղթական ամիս է. նշում ենք մի քանի տոն, նշում ենք մեր հերոսական ոգու արտահայտությունը Երկրորդ աշխարհարամարտում, Արցախում: Այնտեղ կռվողները հավատով էին կռվում: Հավատում էին, որ ազատագրվելու է մեր Հայրենիքը, որ ապրելու ենք խաղաղ ու անվտանգ երկրում: Նրանք մարտի էին գնում այդ հավատն ու հույսը, այդ ներքին համոզմունքը իրենց սրտի տակ պահած:
Ամեն մայիսի 9-ին հոգիս մի տեսակ փառավորվում է: 1941-1945 թթ. Մեծ Հայրենական պատերազմում խորհրդային ամբողջ ժողովրդի ձեռք բերած փառահեղ հաղթանակը, որը մեզ բոլորիս լցնում է հերոս վետերանների սերնդի նկատմամբ հպարտությամբ և խորին երախտապարտությամբ, մեր սերնդի վրա, մեզանից յուրաքանչյուրի վրա դնում է առանձնակի պատասխանատվություն մեր իսկ, մեր երեխաների ու թոռների, հայրենիքի ճակատագրի համար: ժամանակին մի ամբողջ մեծ Հայրենիքի ճակատագիրը մեր քաջարի պապերի ու հայրերի ձեռքերում էր, նրանք այդ փորձությունը հաղթահարեցին պատվով` ազատագրելով աշխարհը չարիքից: Նրանք իրենց կյանքը զոհեցին հանուն խաղաղության: Մեզ՝ հայերիս համար, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում տարած հաղթանակն ունեցավ կենսական նշանակություն, իսկ մեր հարյուր հազարավոր հայ քաջորդիները իրենց անունները ոսկե տառերով գրեցին պատերազմի տարեգրության մեջ:
Այսօր պատվախնդիր հետևողականությամբ ստանձնենք պատասխանատվությունը մեր երկրի ապագայի համար և կառուցենք ու հզորացնենք մեր Հայրենիքը` պատերազմի արհավիրքներն ու վտանգները կանխարգելելու և նոր սպառնալիքներին ավելի ուժեղ կերպով հակազդելու, արժանի հակահարված տալու համար: Ամբողջ առաջադեմ մարդկության հետ նշենք ֆաշիզմի նկատմամբ տարած ՄԵԾ ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ տարեդարձը, անհանդուրժող լինենք ագրեսիային, ահաբեկչությանը:
«Կռիվ ենք գնում ախպերս ու ես…»,-ահա այս խոսքերն են գալիս մտքիս՝ լսելով տեսանյութում հնչող երգի խոսքերը… Նայում եմ տեսանյութում մեր տղերքին, էն տղերքին, որոնք իրենց կյանքն էին վտանգել հանուն վեհ գաղափարների, հանուն արդարացի լուծման, հանուն Հայրենիքի ու պատվի: Այս տղերքը վետերան պապերի արժանի հետնորդներն են և մշտարթուն օրինակ՝ հետագա բոլոր սերունդների համար: Ես երազում եմ, որ այս ոգեշնչումով ապրենք միշտ, և մեր կյանքում միշտ գրանցենք ոգեղենության հաղթանակներ` վեր կանգնելով նեղ անձնական շահերից ու ազնիվ կերպով, մաքուր խղճով կարողանանք նայել մեր զավակների, մեր մատաղ սերնդի աչքերին:
Հայ ազատամարտիկ տղե՛րք, թող այս երգերում լսվող Ձեր խրոխտ ձայնը միշտ զիլ հնչի մեր ականջներում ու հուշերում, թող Ձեր քաջարի ոգին ու անմար սխրագործություններն հաջողության օրինակ լինեն և հանդիսանան ժողովրդի ու պետության հավերժ կենսունակության գրավական:
Մենք վեհանում ենք Ձեզանով, Ձեր օրինակով և պիտի այնպես ապրենք մեր կյանքը, որ մեզանով էլ վեհանան մեր հաջորդ սերունդները:
Փա՛ռք յուրաքանչյուր հայորդու` զորահրամանատարից մինչև կռվի շարքային մասնակից, Փա՛ռք հայ քաջ վետերաններին, փա՛ռք Արցախյան ազատամարտի նահատակված ու կենդանի բոլոր մասնակիցներին, փա՛ռք Ապրիլյան քառօրյա պատերազմի մասնակիցներին, փա՛ռք ու հավերժ հիշատակ յուրաքանչյուրին, ով իր կյանքը զոհեց այն լուսավոր ու հաղթանակած օրվա համար, որն ինքը կյանքում այդպես էլ չհասցրեց ապրել ու տեսնել, սակայն վաղուց տեսել էր իր երազանքներում: Փա՛ռք ու պատիվ բոլոր նրանց, ովքեր իրենց ստեղծարար կյանքով և հայրենանվեր գործունեությամբ շենացնում են, զորացնում են ու շարունակելու են զորացնել և զարգացնել մեր Հայրենիքը:
Հարգանքով՝
Առլեն Շահվերդյան
Գրող, ՀՀ Զինված ուժերի մայոր
Dear friends, please accept my cordial congratulations on Anniversary of the Victory in the Great Patriotic War. The Day of Victory for the Armenians has double meaning as we celebrate on this day also the Liberation of Shushi (May 8-9, 1992) from Azeri cruel attacks on Nagorno-Karabakh and Armenia. This was one of the first significant military victories by the Armenian Forces during the Nagorno-Karabakh Liberation War. My Father has taken part in this war together with many Armenians protecting our dear Homeland from Azeri barbarism, terrorism and killings of hundreds of innocent and peaceful Armenian population. My new and large Armenian poem (above), entitled “The Poppies of Victory”, is dedicated to all participants of the The Four-Day War (April War), 2016 and to all defenders of Homeland, in tribute to the Lionesque Armenian Spirit and Courage.
Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության մասին
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About the Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway