Home » Իմաստություն / Wisdom
Category Archives: Իմաստություն / Wisdom
Անքնության քամին / The Insomnia Wind
Անքնության քամին
Մռայլ քաղաքին իջել է գիշե՜ր
Տեղ-տեղ՝ լույսերի աչքակայծերո՛վ,
Սուրո՜ւմ է քամին՝ փորձելով հիշել
Հին ուղիները իր մտքի ծերո՛վ:
Դեգերո՛ւմ է նա, շենքից շե՛նք անցնում՝
Քնած ծառերին դիվահարելո՛վ,
Բայց ո՛չ մի նոր դուռ քամին չի՛ բացում,
Հներն էլ, արդեն, մեռա՛ն հարվելով:
Ու այդպես անկա՛պ, գիշերվա կեսի՛ն,
Երբ շնե՛րն անգամ երազ են տեսնում,
Քամին փչում է ուղի՛ղ երեսիս,
Հոգիս է մաշո՛ւմ, դնո՛ւմ է, վերցնո՛ւմ:
Ո՞ւր էր, թե հիմա ննջեի խորը՝
Մի բուռ երազս տեսնելու տենչո՛վ,
Մռա՜յլ է հոգիս, ո՞րն ասեմ, ո՞րը…
Չի՛ բուժի քամին հիմա ոչնչով:
Նա հին քաղաքում՝ լամպի մեջ Ջին է,
Նո՛ւյն ձեռագիրն է, նո՛ւյն ոճն ու ոգին,
Սակա՛յն, ամենափորձըվա՛ծ հինը
Նորի կողքի՛ն է նորանում կրկին:
Ի՛նձ էլ հոգնեցրեց ծանրաշունչ քամին,
Ուզում եմ ասել. – էս անտե՛ր, էս ծո՛ւռ…
Ծվարած հոգիս սպասեց լավ բանի,
Բայց, ա՛յս անգամ էլ մնացի անդո՛ւռ:
Մի լավ բան չասա՛ց, լավ բան չբերե՛ց,
Քնահարա՛մ եմ միայն անտեղի:
Մռա՜յլ քաղաքի չսպասված երե՛ց,
Որի կարիքը ո՛չ մեկը չունի:
Չէ՛, քամի եղբայր՝ անբեղո՛ւն ոգով,
Մռայլ քաղաքում օդի շարժ չկա՛,
Քաղաքը ի՛նքը չի՛ շնչում կյանքով,
Աչքակայծերն էլ կամացուկ հանգա՛ն:
Ու քանի ինձ էլ մութը չի՛ մարել,
Չի՛ քշել քամին երազս բոհեմ,
Ավելի խո՜րը փորձեմ ծվարել՝
Մտքերս առնեմ ու գնամ քնեմ:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 07.07.2019, Ժամը՝ 04:15 AM
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, my new Armenian poem “The Insomnia Wind” is dedicated to those slepless nights, when each of us try to feel the deep charm of the night, its emotions and given thoughts. Each time the wind comes and starst to flow along the streets, touching the old trees. Some eyes of buildings – the windows, and switched on but sonn they dissapper and in the night and you stay alone with the wind. It becomes an insomnia wind, when you try to take out all your thoughts from your mind. But sometimes the wind is useless and it only flows, without any aim or reason, t only distrubs the peace of the trees and streets. I love sleepless nights, because I used to write at that time, giving birth new poems. I think that the masterpiece “The Show must go on” wonderfully suits to this poem and all these thoughts of one man, one poet, one alone soul in the night, with the insomnia wind around.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Իմ սերը բնածի՛ն է / My Love is Natural!
Ինձ հաճախ կարելի է հանդիպել երևանյան այդ այգում, սիրում եմ հաճախ լինել այնտեղ, զբոսնել, պառկել ու հանգստանալ կանաչ խոտին, մտորել, ստեղծագործել: Այդ այգին յուրօրինակ ներշնչանքի աղբյուր է ինձ համար, Բնության հետ ներդաշնակության խաղաղ և ուրույն մի օազիս՝ քաղաքային եռուզեռի մեջ: Այգին կանաչով լի է, հին ու դուրեհաճ, և իմ քանի՜-քանի՜ բանաստեղծություններ ծնվել են հենց այնտեղ:
Եվ այսպես, այդ այգին Անգլիական կամ Երևանի թատերական այգին է, որը Երևանում առաջին ու միակ հասարակական այգին էր մինչև 1920 թվականը։ Այգին գտնվում է Գրիգոր Լուսավորչի, Մովսես Խորենացու և Իտալիայի փողոցների միջև։ Այն հիմնվել է 1850 թվականին, բայց պաշտոնապես բացվել է 1910 թվականի հոկտեմբերի 3-ին։ Անգլիական այգին մշտապես մարդաշատ է, լի է հանգստի համար նախատեսված խոտածածկ, ընդարձակ տարածքներով և բարձրակատար, փարթամ ու հնաբնակ ծառերով: Այգու կենտրոնում այն զարդարող հսկա, տպավորիչ շատրվանն է (որը լուսանկարել եմ), այն զովացնող ու գերող է:
«Իմ սերը բնածի՛ն է» բանաստեղծությունս գրել եմ հենց Անգլիական այգում, նստարանին նստած, հեռախոսով՝ ներշնչված լինելով երևանյան խորհրդավոր ու գեղեցիկ բնատարածքի գեղեցկությամբ: Այնտեղ նորովի ես իմաստավորում բնության հետ ներդաշնակության և ապրեցնող սիրո կարևորությունը, այնտեղ գիրդ դառնում է զորեղ, մնայուն, ապագային միտված:
*
Իմ սերը բնածի՛ն է
Իմ սերը բնածի՛ն է, բնակա՛նչ է, բներա՜նգ,
Իմ ներշնչանքը բնությունի՛ց է սերմանում,
Նրա թավշյա կանա՛չն է ինձ՝ թանաք,
Նրա բույրի՛ց եմ ես մտքեր ստանում:
Ծնված օրից ինձ օրորում է իր գրկում՝
Աստվածատուր ճյուղապսա՛կ դրած գլխիս,
Ու քանի կա՛մ, ես բնությո՛ւնն եմ գովերգում,
Ինձնից հետո տալով իմ խոսքը տողերի՛ս:
Եվ իմ պոեզիան՝ տա՜ք ու բներգո՜ղ՝
Որպես կամո՛ւրջ՝ մարդու ու բնության,
Թող բնասե՛ր, բնապահպա՛ն ասելիքո՛վ
Ապրի՛ Մայր բնության հետ հավիտյա՛ն:
Իմ սերը բնածի՛ն է, բնակա՛նչ է, բներա՜նգ,
Իմ ներշնչանքը բնությունի՛ց է սերմանում,
Նրա թավշյա կանա՛չն է ինձ՝ թանաք,
Որով գրում եմ ու հավերժանում:
Առլեն Շահվերդյան
15.06.2019, 16:30 PM, Անգլիական այգում
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, there is a park in Yerevan where I often visit. I like to walk there, think and write poems. This is a very beautiful place, one of the oldest parks of Yerevan, which was founded in 1850 and opened in 1910. It is the first public park of the city and s called English park. It is always crowded, calm, with tall trees and green lawns. I can say that it is a great place of harmony with nature, a place for inspiration, especially for poets. In the center of the park there is a beautiful fountain, which I photographed. And just in this park I wrote a new Armenian poem recently, which is presented in this post.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Մեր թշնամին արտաքի՛ն է, ներսում թշնամիներ չկա՛ն / Our enemy is external! There are no inner enemies!
Արտաքին թշնամին թող մի՛շտ իմանա, որ մեր ժողովուրդը գոյամարտում միասնակա՛ն ու հզո՛ր է, և ամեն անգամ պատերազմ սադրելիս՝ թո՛ղ, որ հիշի նա այդ փաստը: Միասնակա՛ն ու հզո՛ր լինենք մշտապես նաև խաղա՛ղ ժամանակ, և 21-րդ դարը մե՛րը կլինի: Սիրելի՛ Ընթերցողներ, պատիվ ունեմ սիրով ներկայացնելու Ձեզ իմ այս նոր բանաստեղծությունը, որը և՛ միասնականության կոչ է, և՛ զգուշացում արտաքին թշնամուն՝ նրա կողմից հնարավոր ցանկացած ոտնձգություն իրականացնելու առումով:
*
Մեր թշնամին արտաքի՛ն է,
Ներսում թշնամիներ չկա՛ն
Ամե՛ն անգամ պառակտվելիս
Հիշե՛լ է պետք ա՛յս տողերը.
– Մեր թշնամին արտաքի՛ն է,
Ներսում թշնամիներ չկա՛ն:
Միասնակա՛ն պիտի լինենք,
Միասնությո՛ւնը անգի՜ն է,
Ձախողումի ամե՛ն դատին
Մե՛նք ենք տուժո՛ղը ու վկա՛ն:
Թե չե՛ս սնում քո մեջ որդին,
Այն չի՛ ուտում ազգիդ բա՜րը,
Թե սիրում ես անմնացո՛րդ
Ատելությանը տեղ չկա՛:
Միասնաբա՛ր խնդիր լուծենք,
Մե՛րն է 21-րդ դարը,
Մեծ աշխարհում բաժանվելով
Կթուլացնե՛նք մեր ապագան:
Ուժե՛ղ ու միակա՛մ լինենք,
Հի՛նը՝ սրտո՛ւմ՝ լինենք արդի՛,
Մեր ուժերի՛ն ապավինենք,
Մեզնից շատ մեզ չե՛ն սիրելու:
Ամե՛ն մեկս գոհա՜ր դառնանք
Ազգիս հազարամյա՜ զարդի՛ն,
Ու վեհանա՜նք Հայրենիքով,
Տրվենք նրան ծառայելո՛ւն:
Համախմբենք ամե՛ն պահին,
Ո՛չ թե՝ միայն ծայրաստիճա՛ն,
Ներսում չունե՛նք մենք թշնամի,
Մեզ պարտադրո՛ւմ են Ավարա՜յր:
Մե՜ծ աշխարհի խորդանոցում
Մե՛նք ենք ընտրում մեզ աստիճան,
Կա՛մ ելնելու ենք դեպի վե՛ր,
Կա՛մ իջնելու ենք գլխիվա՛յր:
Հաջողության բանալի՛ն էլ
Մեր զորությո՜ւնն է՝ ձեռքերո՛ւմ.
Բարեկա՛մն ու թշնամի՛ն էլ
Ուժե՛ղ ազգին են խոնարհվում:
Սիրո՜վ ու հավատո՛վ անհուն
Միմյանց համար հոգի՜ տանք մի՛շտ,
Մենք լեռնաշղթա՛ ենք սասանո՛ւմ,
Երբ դառնում ենք միասնակա՛ն:
Ամե՛ն անգամ պառակտվելիս
Այս տողերը հիշենք ընդմի՛շտ.
– Մեր թշնամին արտաքի՛ն է,
Ներսում թշնամիներ չկա՛ն:
Առլեն Շահվերդյան
Գրող, ՀՀ Զինված ուժերի փոխգնդապետ
23.05.2019
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, my new Armenian poem “Our enemy is external! There are no inner enemies!” is dedicated to Armenian lionesque spirit and power to defend our Homeland when necessary. All Armenians are ready to die for our dear Homeland. The main mission of the poem is to show that there are no enemies in nation’s inner life and that the enemies are always external. If you want your nation and state to be respected by others you should respect and love it and should make it powerful, developed and democratic. I am proud, that Armenia is that kind of state, and together with Artsakh and Armenian Diaspora we make our Homeland stronger and stronger day by day.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Գիրս՝ ծովակշիռ / My sea-weighted writing
Գրողը տաղանդավոր մտքերի ծով ունի իր ներսում, երբեմն այնպիսի անհանգիստ ու վիթխարի մի ծով, որում իր իսկ մտքերն ալեկոծություն են ստեղծում՝ բախվելով սեփական դատողությունների ու տաղանդի վեհ ժայռերին, խփվելով ու մանրացնելով հոգու ափամերձ քարերը գունեղ: Բնությունից է Գրողը սերում, Աստված է նրան շնորհվում տաղանդը, և նրա գիրը հավիտենական է ու կենարար, ինչպես խոսող ջուրը: Բանաստեղծական է Գրողի հոգու ծովի ալիքների ճոճքը, քնարական է նրա մտքի թարմացնող բրիզը:
*
Գիրս՝ ծովակշիռ
Ես պա՛րզ եմ օվկիանի հայելու նման
Եվ խո՜րը, ինչպես հատա՛կը նրա,
Ու մարջանազա՜րդ խորխորատների
Գունանկարից պոկված մի ձո՛ւկ եմ:
Կե՛տ եմ վիթխարի՜, որ բերնեբերա՛ն
Ջուրը ցփնո՛ւմ է երկնքի վրա,
Կա՛մ ծովառյուծ եմ՝ սառցադաշտերի,
Կա՛մ ջուրը ճեղքող մի թրաձո՛ւկ եմ:
Ճոճո՛ւմ եմ հսկա՜ ալիքներ մտքում,
Ինչպես նավի՛ն է օվկիանը ճոճո՛ւմ,
Նավաբեկության բո՛թն ազդարարող
Թախծությա՜մբ լիքը վերջի՛ն սուլոցով:
Ժա՛յռ ու ջրերի՛ կոփվա՛ծ արանքում
Ծո՛վն էլ, ինձ նման, չի՛ բարեհաճում
Ափի բարձրաբե՜րձ քարերը ծակող
Իր ալիքները հավաքել ծոցո՛վ:
Ես պա՛րզ ու բա՛րդ եմ, խո՜րն ու ափամե՛րձ,
Հսկա՜ օվկիանոս՝ վտառով մտքի՛,
Արևից հալվող սառցաջրերի
Ծիածանազա՜րդ երփներանգո՛ւմն եմ:
Իմ օվկիանոսը գրակա՛ն է, մե՜ծ,
Իմ գիրը սերում է ծովերի խորքի՛ց
Ճոճվո՛ւմ է խինդով պարող ջրերի
Իմ անծայրածի՜ր ստեղծագործո՛ւմը:
Եվ դարե՜ր են դեռ անցնելու գնա՛ն,
Ու դեռ շա՜տ ջրեր կհոսեն անգի՛ր,
Գի՛րս հավե՜րժ է օվկիանի՛ նման,
Գի՛րս՝ ծովածի՛ն ու ծովակշի՛ռ:
Առլեն Շահվերդյան
11.06.2019
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Each writer has a sea of thoughts inside. Sometimes that sea is so huge and restless, that his thoughts make the sea become stormy, his thoughts collide with majestic rocks of own thinkings and talent, making small the stones of the shore in his soul. The Writer comes from the Nature and God gives him his talent, and his writing is immortal and life-giving like the speaking water. The rocking of the waves of Writer’s soul is poetic and the fresh breeze of his mind is lyrical. “My sea-weighted writing” – this is the title of my new Armenian poem.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Միայնություն / Loneliness
Դարի մեծագույն խնդիրներից մեկը Մարդու միայնությունն է: Թվում է, թե թվային հասարակության այս անեզր հնարավորությունների, սոցիալական մեդիայի ընձեռած ինտերակտիվ շփումների ֆոնին Մարդ արարածը չպետք է իրեն միայնակ զգար: Սակայն, որքան նա դառնում է եսակենտրոն, այնքան ավելի է պարփակվում իր մեջ, այնքան ավելի դժվար է գտնում իր հոգուն հարազատ մարդկանց: Միայնություն, երբ կյանքը այնպես չի դասավորվել, ինչպես կուզենայիր, երբ առօրեական թոհուբոհի, ամենօրյա աշխատանքի ու վազքի մեջ անձնական կյանքն ու ապրումները հետին պլան են մղվում՝ կարևորից հետզհետե դառնալով ոչ այնքան կարևոր և վերջապես՝ անկարևոր: Ու Մարդը սեղմվում է իր մեջ՝ թաքնվելով բոլորից, հոգու խորքում մի տաքուկ ու ապահով անկյուն որոնելով, որտեղ նա հանգստ է ու պաշտպանված: Թաքնվում է՝ սրտում պահելով երազանքներ ու, հատկապես նրան՝ իր կեսին, ով իրեն է վերապահված նախախնամությամբ: Ինչո՞ւ, որովհետև ամբողջ տիեզերքը, ամբողջ բնությունն է հիմնված երկու կողմերի, երկու բևեռների, երկու սեռերի ու դերակատարների վրա: Ցավոք, կյանքը որքան զարգանում է ու թվայնացվում, այնքան մարդիկ հեռանում են միմյանցից՝ իրական ապրումներն ու հույզերը փոխարինելով թվայնացված արտահայտչամիջոցներով, լինի «լայք», թե «սմայլիկ»: Միայնություն, դարի մեծագույն պրոբլեմը Մարդ արարածի համար, որին նա առերեսվում է թե՛ իր ներսում, թե՛ միջավայրում: Միայնություն՝ գերզարգացած, թվային տեխնոլոգիաներով զինված ժամանակակից Մարդուն նետված մարտահրավեր, մի խնդիր, որը թակել է շատերի դուռն ու հիմնավոր կերպով տեղավորվել տանն ու հոգում:
*
Միայնություն
Դուռը ճռռա՛ց կիսաբերան, ծուխը լցվե՛ց սենյակում,
Ծխախոտի գլանակը վերջի՛ն շունչն էր փչում իր,
Ծխի հետ էլ Մարդը մենակ, ասես, վիճո՛ւմ էր կյանքում,
Խորհում իրեն բաժին հասած բախտի մասին դժվարին:
Ինչո՞ւ է Մարդը մենա՛կ, առանց սիրո՛, առանց կե՛ս,
Երբվանի՞ց է թվագրվում միայնությա՜ն այս դարը,
Մարդկության հո՜ծ ալիքի մեջ՝ հազա՜ր գույնե՛ր ու հանդե՛ս,
Սակայն, գո՛րշ է միայնակին բաժի՛ն հասած կտավը:
Ու ընթանո՜ւմ, հոսո՜ւմ են լուռ Մարդկանց գունե՜ղ դեմքերը,
Ցրո՛ւմ խավար սենյակի մեջ արդեն խեղդո՛ղ ծուխը ծով,
Ինչպե՞ս ապրի Մարդը մենակ, թե չի՛ գտնում իր սերը
Եվ բեռնվե՛լ ու ճռռո՛ւմ է միայնության իր քաշով:
Ամե՛ն Մարդ էլ իր կե՛սն ունի, ինչ-որ մի տե՛ղ, մի տա՛ն մեջ,
Եվ այս միտքը տրորելով՝ Մարդը ճզմե՛ց ծխուկին,
Կյանքն անցնո՛ւմ է օրըստօրե, բայց՝ անգո՛ւյն ու սնամե՛ջ,
Ո՞ր պահին է սերը գունեղ ժպտալու Մարդ-մենակին:
Ծխով սենյա՛կ, գույնի կարո՛տ, հազարավոր Մարդկանց հո՛սք,
Մի ակնթա՛րթ՝ մենակ Մարդու տխրագի՜ն պատմությունից,
…Ա՜խ, երբեմն ո՜նց է ուզում սիրտդ ասել սիրո խո՛սք,
Որ քեզ նման և՛ս մեկին փրկե՛ս միայնությունից:
Առլեն Շահվերդյան
27.05.2019
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear all, my new Armenian poem “Loneliness” is about one of the main problems of today’s digital society – the loneliness of Human in this huge world of comunicatons and network. Human today has tremendous opportunies to be in touch with other humans, but at the same time each of us become more centralaized on own person, own thoughts and feelings. The world is develeoping day by day, hour by hour, minute by minute and people go far from each other, cause there is no need to express our feeling in real life because of many ways of expressing them, especially the tools of social network.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Մարդն ու աղբը / Man and trash
Շրջակա միջավայրի և, ընդհանրապես, Երկիր մոլորակի մաքրության հարցն այսօր օրախնդիր ու մտահոգիչ է: Այն բոլոր հասարակությունների ու պետությունների, այդ թվում՝ նաև մեր հասարակության, համամոլորակային ընդգրկում ունեցող լրջագույն խնդիրներից մեկն է: Այս խնդիրը ծառացել է մարդկության առջև՝ ստիպելով վերանայել կարծրացած մոտեցումներն ու օր առաջ հարցին հնարավորինս արագ և համակարգային լուծում տալ: Անգամ ամենօրյա Շաբաթօրյակները չեն օգնի, եթե անհատի ու հասարակության շրջանում չլինի շրջակա միջավայրը մաքուր պահելու անհրաժեշտության խորը գիտակցումը, եթե նրանք չունենան էկոլոգիական բարձր գիտակցություն, իսկ միջավայրի ու բնության նկատմամբ գորովանքով և խնամքով վերաբերմունքն էլ չդառնա կենսակերպ: Միայն այդ դեպքում մարդը կդադարի աղտոտել Երկիր մոլորակը՝ հասկանալով, որ այն մեր բոլորի Կանաչ Տունն է և պետք է մեր Տունը մաքուր պահենք: Մարդու կյանքի ու գործունեության տխուր հետևանքներից մեկի՝ աղբի ահագնացող ծավալներն այսօր ստիպում են վերաիմաստավորել, վերլուծել ու վերարժեքավորել մեր կենսագործունեությունը, կա՛նգ առնել մոլորակը անդառնալիորեն վնասելու մեր իսկ բռնած ճանապարհին, կա՛նգ առնել ու դադարել աղտոտել մոլորակը: «Մարդը և աղբը» բանաստեղծությունս գեղարվեստական լեզվով կոչս է մեր հասարակությանն ու համայն մարդկությանը՝ Երկիր մոլորակը մաքուր պահելու, այն սիրելու ու պահպանելու հորդորով:
*
Մարդն ու աղբը
Այս աշխարհի դարդ ու ցավին
Մի մե՜ծ ցավ է կպել ամո՛ւր
Ու այն այսօր ծանր է քարի՛ց,
Օրահա՛ս է ու ընդհանո՛ւր:
Կար ժամանակ վաղ անցյալում՝
Մաքուր էին օդն ու ջուրը,
Մարդը կյա՜նքն էր իր վայելում,
Չկա՛ր գորշաքուլա մո՜ւրը:
Անհո՜գ, ինչպես թիթեռնի՛կը,
Բնությունը ծաղկում էր վե՜ս,
Մա՛րդն էլ՝ նրա մի՛ մասնիկը,
Երջանի՜կ էր՝ կյանքով հանդե՛ս:
Սակայն, որքան իր այս կյանքում
Նա զարգացա՜վ ու տարածվե՜ց,
Այնքան ավե՛լ աղբ էր թափում,
Այնքան ավե՛լ սևմուր բերեց:
Հազա՜ր ծորա՛կ ու խողովա՛կ
Աղտոտեցին օ՛դն ու ջո՛ւրը,
Աղտոտելը դարձավ որա՛կ,
Թա՛գը Մարդու դարձավ մո՜ւրը:
Է՛լ մաքուր չէ՛ր գետը հոսում,
Է՛լ չէ՛ր երգում սոխակը տա՜ղ,
Դա՛շտ ու անտա՛ռ չէ՛ին խոսում,
Խռովե՛լ էր լի՛ճը անաղ:
Այդպես դանդա՜ղ ու աննկա՜տ
Աղբը տիրե՛ց՝ կլանելով,
Կառուցելով հսկա՜ մի պատ՝
Մարդ-Բնությունը՝ զատելո՛վ:
Եվ այն այսօր մարդաբո՜յ է,
Արդ քայլո՛ւմ է Մարդու ոտով,
Աղբացե՛լ է Մարդու գոյը,
Ներծծվել է աղբի՛ հոտով:
Ու խրվե՛լ է կույտի մեջ խո՜ր
Բանակա՜նը՝ իր գործածո՛վ,
Աղբում, սակայն, չկա՛ անդորր,
Ո՛չ ոսկի ես, ո՛չ հանածո:
Գլուխը՝ կա՛խ, կեղտակորո՜ւյս,
Մի կերպ հանում է Մարդը ճի՛չ,
Հեռվում՝ թողած բերկրա՜նք ու հո՜ւյս,
Հեռվում՝ կորցրած պատի՛վ ու խի՛ղճ:
Ա՛ղբն է կենցաղն իր այսօ՛ր,
Նա՛ է տերը կյանքի հունի,
Թե արթնանա՛ Մարդը մի օր,
Ունքի՛ տեղը ա՛չք կհանի:
Եվ զիբիլը հրճվում է, տե՛ս,
Մարդու գլխին՝ շիվար ու լուռ.
– Թափո՜ւմ էիր, անհեռատե՛ս,
Հիմա դարձել ես դու մի բո՛ւռ:
…Հայացք նետեց Մարդը մեկե՛ն
Ի՛ր ձեռքերով աղտոտածին,
Ու հասկացա՛վ՝ վե՛րջն է եկել,
Մնաց իրեն շո՛ւնչ թթվածին:
Եվ այդ մի՛ շունչ օդն առնելով՝
Մաքրե՛ց Մարդը մի՛տքն ու հոգի՛ն.
– Բավակա՛ն է աղտոտելով
Կտրե՛մ լուսե թե՛լը կյանքի:
Վե՛րջ, այլևս չե՛մ աղտոտի,
Չե՛մ նետի կեղտ ո՛ւր պատահի,
Ինձ չպիտի՛ զիբիլն հաղթի,
Ե՛ս եմ Տերը այս աշխարհի:
Առլեն Շահվերդյան
21.05.2019, կոլլաժը՝ հեղինակի:
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, the important issue of the clean environment is one of now days human problems and each society and state is taking part in this. This is world wide problem and each of us must realize that all we live in one, unique and common Home – the Mother Earth, all we should take care of it and keep it clean. Only having a high environmental consciousness humans can realize the importance of keeping the world clean, only having the environmental consciousness humans can make the world a better and safe place to live for people and other beings. My Armenian poem “Man and trash” is dedicated to this all human problem and the collage made by me shows the dynamic of human activity and its main future goals.
Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Մարդ՝ աստղերից / A Man from the Stars
Գրողները մարդիկ են` երկնքից, որ գրելով են երկրային: Նրանք իրենց ստեղծած գրականությամբ ունեն կարևոր առաքելություն՝ լուսավորելու մարդկության ճանապարհը՝ փոխանցելով հոգևոր արժեքներ:
Գիշեր, լիալուսին, պոետի մտորումներ, որ դարձան բանաստեղծություն…
*
Մարդ՝ աստղերից
Մեծ աշխարհի Քո անկյունում
Հիմա թաքո՜ւն միտք ես անում,
Մտորում ես կյանքի մասին,
Մո՛ւթ է, գիշե՜ր, լիալուսի՜ն…
Մտորում ես դժվա՛ր բախտից,
Ուրախանում ապրա՛ծ օրով,
Կյա՛նքն, ասես, լինի թղթի՛ց՝
Մե՜ղմ զեփյուռի օրորումով:
Ու կշռո՜ւմ է հսկա՛ դարը
Մե՛ծ աշխարհում քա՛շդ թեթև,
Թեկուզ, կա՛րճ է լույսիդ լարը,
Բա՛յց, վառվո՛ւմ է՝ որպես կանթե՜ղ:
Վառվո՛ւմ, ասես վերջի՛ն անգամ,
Հետո՝ նորի՛ց վերածնվում,
Մութ երկնքի աստղե՛րն, անգամ,
Քո լույսի՛ն են հիմա ծռվում:
Եվ այսպես լա՜յն ու վիթխարի՜,
Մե՜ծ աշխարհից էլ ծավալո՛ւն,
Մտորո՛ւմ ես մարդավարի՝
Որտե՞ղ էիր, ո՞ւր ես գնում…
Մարդ՝ աստղերից, մարդ՝ երկնքից,
Որ գրելով ես երկրային,
Մտորում ես հիմա կյանքից՝
Կախարդակա՜ն մի հմայիլ:
Եվ աշխա՜րհը խտանյո՛ւթ է
Քո անսահմա՜ն մտքի բովում.
Մտորելը մշակո՛ւյթ է,
Հաճախ՝ անմի՛տ այս աշխարհում:
Արժեքների պայքարներում
Խառնվե՛լ են Տե՛ղն ու Դե՛րը,
Ու բախվո՛ւմ են Քե՛ն ու Ներո՛ւմ,
Չա՛րն ու Բարի՛ն, Մա՛հն ու Սե՛րը:
Եվ ծովաքա՛շ քո մտքերից
Լո՛ւռ են հիմա աստղե՜րն անգամ,
Որ ականջ են դրել՝ երկնից,
Բառաշարի՛ն քո հոգեքա՛մ:
Մե՜ծ աշխարհի Քո՛ անկյունում
Հիմա թաքո՜ւն միտք ես անում,
Մտորում ես կյանքի մասին,
Մո՛ւթ է, գիշե՜ր, լիալուսի՜ն…
Առլեն Շահվերդյան
14.04.2019
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, my new poem “A Man from the Stars” is about thoughts of poet, when under the moonlight he starts to think and write his thoughts on a paper. In the night thoughts are deeper and closer. The poet understands that he is a writer from the stars, from the sky, because it seems that all his thoughts finally fly to the moon and to the stars. Each writer is a man from the stars and he is from the Earth only thanks to his writing.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Խոնարհում՝ Մեծերին / Bow to the Greats
Գրողի կյանքում կան գրական մեծություններ, որոնցից նա սովորում է, որոնք ձևավորում են նրա աշխարհայացքն ու օգնում մշակելու և ստեղծելու սեփական ստեղծագործական ուրույն ոճն ու ձեռագիրը:
Ընթերցողների կողմից գնահատված ու սիրված է այն գրողը, որը հարգել ու գնահատել գիտի իր մեծերին և ազգային գրական ժառանգությունը: Սիրված է այն գրողը, որն ազնիվ ստեղծագործական ջանքերով նվիրաբար ստեղծում է սեփական, արժեքավոր ու մնայուն գրականությունը՝ մշտապես մեծարելով ու խոնարհվելով մեծերի առջև: Միայն հարգելով ու մեծարելով ավագ սերնդին և ազնիվ ու անխոնջ ստեղծագործական գործունեություն ծավալելով է հնարավոր մի օր համալրել նրանց շարքերը:
Վստահ եմ, որ նոր բանաստեղծությունս, որը կկարդաք ստորև, հատկապես հոգեհարազատ է լինելու բոլոր ազնիվ գրողներին, բոլոր ստեղծագործ հոգիներին, թե՛ սկսնակ, թե՛ կայացած ու վաստակաշատ:
Ինձ համար՝ որպես գրողի, այս բանաստեղծությունն ունի շատ նվիրական նշանակություն, քանի որ դրանում առանձնացրել ու խնամքով ներկայացրել եմ իմ սիրելի գրական գագաթներին:
Սիրենք ու գնահատենք մեր մեծերին, մեր ուսուցիչներին, մեր գրական հսկաներին, լուսավորվենք նրանցով ու մաքրագործվենք, կթրվենք ու կրթենք սերունդներին, քանի որ մենք հարուստ ենք ու լիարժեք միայն մեր ազգային ու համամարդկային արժեքներով: Սիրենք ու գնահատենք ազգային ու համաշխարհային մեծություններին՝ ամեն անգամ խոնարհվելով բոլոր նրանց առջև, ովքեր իրենց լույսով մեզ համար ճանապարհ են հարթել: «Խոնարհում՝ Մեծերին», այսպես է կոչվում իմ ՆՈՐ բանաստեղծությունը:
*
Խոնարհում՝ Մեծերին
Չարե՛նցն է ինձ Ձեզ մոտ բերել,
Սևա՛կն է ինձ դարձրել պոե՛տ,
Թումանյանո՛վ եմ ես սիրե՜լ
Գրի ընթա՛ցքը-արահե՜տ:
Սարուխանո՛վ եմ մտորել,
Բացվե՜լ՝ Մաթևոսյանակա՛ն,
Իսահակյա՛նն է ինձ վառե՜լ,
Որ բոցկլտա՛մ Տերյանակա՜ն:
Որ հա՛յ հողին, Սահյանի պե՛ս,
Փարվե՜մ, ինչպես վերջի՛ն անգամ,
Հոգո՛ւմ՝ Շեքսպի՛րը ինձ՝ հանդե՜ս,
Տոնո՛վ՝ Հեմինգուեյակա՜ն:
Եվ հրճվությա՜մբ Մոլիերի՝
Ես արարե՛լ եմ տքնությամբ,
Ուրախացե՛լ իմ տողերից՝
Հանճարների լո՜ւյս-օրհնությամբ:
Նրա՛նք՝ իմ մե՛ջ, իմ գլխից վե՛ր,
Ոգեշնչո՜ւմ իմ մշտակա՛ն,
– Ես շնորհակա՛լ եմ Ձեզ, Մեծե՜ր,
Ուսուցիչնե՛ր իմ գրական:
Կապրե՛մ ու կարարե՛մ ես միշտ
Ազնի՛վ հոգով Բանաստեղծի,
Հարգա՛նք ու խոնարհո՛ւմ՝ ընդմիշտ,
Ինձնի՛ց կփոխանցեմ Մեծի՛ն:
Եվ թո՛ղ, որ պարգևի սիրով
Աստվա՛ծ այն օ՛րը բաղձալի,
Երբ ե՛ս էլ՝ իմ պոեզիայով,
Դասվեմ շարքի՛ն մեր Մեծերի:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 09.05.2019
Կոլլաժը պատրաստել եմ ինքս, գրական մեծերը ներկայացված են՝ ըստ բանաստեղծության մեջ նշված հերթականության:
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
There are Great literary figures in the life of every writer, and these Great writers develop the outlook of every writer and help develop their own literary style, their own handwriting. Readers appreciate the writer who learns from the Greats and always knows how to respect and appreciate them. We must always appreciate the Greats and their national literary heritage.
As a writer, I also have beloved great teachers, and my new poem is dedicated to them. It is about my respect for them. In the poem, I say that I will forever appreciate and exalt the Greats and will always write sincerely and faithfully so that my poetry will live forever. In the end, I express the hope that God forbid someday people will put me among them.
The poem “Bow to the Greats” is a sincere tribute to the genius writers memory, they are values of national and world heritage. It is my honor also to publish this very personal poem together with Armenian unimaginable singer Lusine Zakaryan’s performance.
Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Հայոց ցեղասպանություն. «Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ» / Armenian Genocide: “There passed a century and a little more”
Թե հա՛րկ լինի կմեռնե՛նք էլ, բա՛յց ապրելո՛վ ենք հաղթելո՛ւ:
*
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ,
Երբ անապատի ավազի վրա
Թողնվո՛ւմ էին արյունո՛տ հետքեր,
Երբ յաթաղանի զարկից ավերի՛չ
Կտրատվո՛ւմ էին գլո՛ւխ ու ձեռքե՛ր:
Լո՜ւռ ու վախեցա՛ծ բազմության աքսո՛ր,
Որ տեսավ դաժա՛ն արհավի՜րք ու սո՛վ,
Որ մորթվե՛ց, ինչպես մատաղին՝ զո՜հը,
Իսկ թո՞ւրքը…
Իսկ թուրքը հրճվո՜ւմ էր, իսկ թուրքը գո՜հ էր:
Խրախճա՜նք էր նա աղետից պոկո՛ւմ,
Բռնաբարելու մոլուցքո՛վ պատված՝
Որբերի միջից աղջիկնե՜ր ջոկում…
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ,
Երբ ամբողջ ազգին անողոքաբա՛ր խոշտանգո՛ւմ էին,
Սպանո՛ւմ ու մորթո՛ւմ,
Եվ ժողովուրդը՝ շիվա՛ր, սարսափա՛ծ,
«Հայր մեր»-ն էր հույսո՜վ լցված աղոթո՛ւմ…
Դիա՛կ դիակի վրա նետելով՝
Թո՛ւրքը ձեռքերը հայո՛վ արյունեց,
Եվ իր խելահե՜ղ խրախճանքի մեջ
Հայ ժողովրդին ի՛ր Հայրենիքում
Բնաջի՛նջ արեց:
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ,
Սակայն, չի՛ փոխվել կերպը՝ բորենուց,
Այսօ՛ր էլ հային կբնաջնջի՝
Վառվա՛ծ լինելով մեր հա՛յ լինելուց:
Նա իր երազած Մեծ Թրքստանի
Քարտե՛զն է մտքում թաքուն փայփայում
Ու ճանապարհին իր այդ բաղձալի՜
Հենց հա՛յն է, միա՛յն, որ ոսկորի՛ պես
Կանգնե՛լ է նրա լափո՛ղ կոկորդին ու կուլ չի՛ գնում:
Եվ, ահա՛, այսօ՛ր, երբ աշխա՜րհը մեծ
Ժողովրդավա՜ր ու զարգացա՜ծ է,
Թուրքը սպանո՛ւմ է համարձակ հային,
Ըմբո՛ստ, մտածո՛ղ, խելացի՛ հային,
Հայի՛ն, որ ուժե՛ղ ու կայացա՛ծ է,
Որ տաղանդավո՛ր ու զարգացա՛ծ է,
Քանզի իր ներսում բորենու ճի՜չ է.
Հայ առյուծի՛ց է իր հոգում կաղո՛ւմ,
Ու թեև ձեռքին թո՛ւղթ ու գրի՛չ է՝
Նա յաթաղա՜նն է իր մտքում պահում,
Վախկո՛տ ու նվա՛զ բորենու նման
Նենգությա՛մբ է իր գո՛յը պահպանում:
Սակայն, որտեղ, որ հայը մաքառե՛լ,
Որտեղ զենքո՛վ է իր կյանքը պահել,
Այնտեղ բորենին փախե՛լ է վախով,
Չի՛ եղել հայը այնտեղ սրախո՛ղ,
Միասնակա՛ն է եղել և ուժե՛ղ,
Ե՛վ եղել հաղթո՛ղ, և՛ եղել անպա՛րտ,
Ու իր հավատքո՛վ, իր ոգո՛վ արի
Դաժան թշնամուն պարտությա՛ն մատնել,
Դարձըրել ի՛ր իսկ դավերի պատա՛նդ:
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ,
Եղածի մասին ի՞նչ ենք հասկացել,
Իսկ հասկացել ենք մենք ահա՛, թե ինչ…
Թույլին կմորթե՛ն, կտանջե՛ն՝ ծաղրո՛վ,
Կքշե՛ն նրան որտեղ, որ ուզեն,
Կհրամայե՛ն տիրակա՛ն ձայնով,
Քանզի թո՜ւյլ է նա, անզո՜ր է, անզե՜ն…
Եվ, հակառա՛կը, թե ուժե՛ղ ես դու,
Հզո՛րն էլ հետդ նստում է հաշվի՛,
Հարգո՛ւմ է, պատվո՛ւմ ու գնահատո՛ւմ՝
Ո՛ւժըդ զգալով սեփական կաշվի՛ն,
Քանզի հենց ո՛ւժն է իրավո՛ւնք ծնում
Բորենիների այս մե՜ծ աշխարհում…
Եվ, ուրե՛մն, մե՛նք, այլևս երբե՛ք
Պարտվելու ո՛չ մի իրավունք չունենք՝
Թե՛ մարտի պահին, թե՛ խաղաղ կյանքում.
Հզո՛ր ու ուժե՛ղ երկիրն է միա՛յն
Թշնամուն պահում իր տեղում անքո՛ւն:
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ
Ու դեռ շա՛տ դարեր կապրե՛նք վեհորեն,
Հայ բանաձև՛ը՝ «Զե՛նք, խա՛չ ու գրի՛չ»
Թող որ մեզ լինի հո՛ւյս ու ապավե՛ն:
Գրել եմ՝ 16-17.04.2019
Լուսանկարը՝ Արտակ Ներսիսյանի:
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, this Armenian poem “There passed a century and a little more” is dedicated to all victims of the Armenian Genocide. There passed a century and a little more since 1915, but all Armenians still remember and will always remember the memory of all our innosent victims, all our compatriots who fell victims in the Ottoman Empire. One and a half million Armenians became victims of Turkish barbarism. Their memory is always in the heart of every Armenian. Time will come and there will win the historic justice.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
