Home » Իմաստություն / Wisdom
Category Archives: Իմաստություն / Wisdom
Մեր թշնամին արտաքի՛ն է, ներսում թշնամիներ չկա՛ն / Our enemy is external! There are no inner enemies!
Արտաքին թշնամին թող մի՛շտ իմանա, որ մեր ժողովուրդը գոյամարտում միասնակա՛ն ու հզո՛ր է, և ամեն անգամ պատերազմ սադրելիս՝ թո՛ղ, որ հիշի նա այդ փաստը: Միասնակա՛ն ու հզո՛ր լինենք մշտապես նաև խաղա՛ղ ժամանակ, և 21-րդ դարը մե՛րը կլինի: Սիրելի՛ Ընթերցողներ, պատիվ ունեմ սիրով ներկայացնելու Ձեզ իմ այս նոր բանաստեղծությունը, որը և՛ միասնականության կոչ է, և՛ զգուշացում արտաքին թշնամուն՝ նրա կողմից հնարավոր ցանկացած ոտնձգություն իրականացնելու առումով:
*
Մեր թշնամին արտաքի՛ն է,
Ներսում թշնամիներ չկա՛ն
Ամե՛ն անգամ պառակտվելիս
Հիշե՛լ է պետք ա՛յս տողերը.
– Մեր թշնամին արտաքի՛ն է,
Ներսում թշնամիներ չկա՛ն:
Միասնակա՛ն պիտի լինենք,
Միասնությո՛ւնը անգի՜ն է,
Ձախողումի ամե՛ն դատին
Մե՛նք ենք տուժո՛ղը ու վկա՛ն:
Թե չե՛ս սնում քո մեջ որդին,
Այն չի՛ ուտում ազգիդ բա՜րը,
Թե սիրում ես անմնացո՛րդ
Ատելությանը տեղ չկա՛:
Միասնաբա՛ր խնդիր լուծենք,
Մե՛րն է 21-րդ դարը,
Մեծ աշխարհում բաժանվելով
Կթուլացնե՛նք մեր ապագան:
Ուժե՛ղ ու միակա՛մ լինենք,
Հի՛նը՝ սրտո՛ւմ՝ լինենք արդի՛,
Մեր ուժերի՛ն ապավինենք,
Մեզնից շատ մեզ չե՛ն սիրելու:
Ամե՛ն մեկս գոհա՜ր դառնանք
Ազգիս հազարամյա՜ զարդի՛ն,
Ու վեհանա՜նք Հայրենիքով,
Տրվենք նրան ծառայելո՛ւն:
Համախմբենք ամե՛ն պահին,
Ո՛չ թե՝ միայն ծայրաստիճա՛ն,
Ներսում չունե՛նք մենք թշնամի,
Մեզ պարտադրո՛ւմ են Ավարա՜յր:
Մե՜ծ աշխարհի խորդանոցում
Մե՛նք ենք ընտրում մեզ աստիճան,
Կա՛մ ելնելու ենք դեպի վե՛ր,
Կա՛մ իջնելու ենք գլխիվա՛յր:
Հաջողության բանալի՛ն էլ
Մեր զորությո՜ւնն է՝ ձեռքերո՛ւմ.
Բարեկա՛մն ու թշնամի՛ն էլ
Ուժե՛ղ ազգին են խոնարհվում:
Սիրո՜վ ու հավատո՛վ անհուն
Միմյանց համար հոգի՜ տանք մի՛շտ,
Մենք լեռնաշղթա՛ ենք սասանո՛ւմ,
Երբ դառնում ենք միասնակա՛ն:
Ամե՛ն անգամ պառակտվելիս
Այս տողերը հիշենք ընդմի՛շտ.
– Մեր թշնամին արտաքի՛ն է,
Ներսում թշնամիներ չկա՛ն:
Առլեն Շահվերդյան
Գրող, ՀՀ Զինված ուժերի փոխգնդապետ
23.05.2019
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, my new Armenian poem “Our enemy is external! There are no inner enemies!” is dedicated to Armenian lionesque spirit and power to defend our Homeland when necessary. All Armenians are ready to die for our dear Homeland. The main mission of the poem is to show that there are no enemies in nation’s inner life and that the enemies are always external. If you want your nation and state to be respected by others you should respect and love it and should make it powerful, developed and democratic. I am proud, that Armenia is that kind of state, and together with Artsakh and Armenian Diaspora we make our Homeland stronger and stronger day by day.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Գիրս՝ ծովակշիռ / My sea-weighted writing
Գրողը տաղանդավոր մտքերի ծով ունի իր ներսում, երբեմն այնպիսի անհանգիստ ու վիթխարի մի ծով, որում իր իսկ մտքերն ալեկոծություն են ստեղծում՝ բախվելով սեփական դատողությունների ու տաղանդի վեհ ժայռերին, խփվելով ու մանրացնելով հոգու ափամերձ քարերը գունեղ: Բնությունից է Գրողը սերում, Աստված է նրան շնորհվում տաղանդը, և նրա գիրը հավիտենական է ու կենարար, ինչպես խոսող ջուրը: Բանաստեղծական է Գրողի հոգու ծովի ալիքների ճոճքը, քնարական է նրա մտքի թարմացնող բրիզը:
*
Գիրս՝ ծովակշիռ
Ես պա՛րզ եմ օվկիանի հայելու նման
Եվ խո՜րը, ինչպես հատա՛կը նրա,
Ու մարջանազա՜րդ խորխորատների
Գունանկարից պոկված մի ձո՛ւկ եմ:
Կե՛տ եմ վիթխարի՜, որ բերնեբերա՛ն
Ջուրը ցփնո՛ւմ է երկնքի վրա,
Կա՛մ ծովառյուծ եմ՝ սառցադաշտերի,
Կա՛մ ջուրը ճեղքող մի թրաձո՛ւկ եմ:
Ճոճո՛ւմ եմ հսկա՜ ալիքներ մտքում,
Ինչպես նավի՛ն է օվկիանը ճոճո՛ւմ,
Նավաբեկության բո՛թն ազդարարող
Թախծությա՜մբ լիքը վերջի՛ն սուլոցով:
Ժա՛յռ ու ջրերի՛ կոփվա՛ծ արանքում
Ծո՛վն էլ, ինձ նման, չի՛ բարեհաճում
Ափի բարձրաբե՜րձ քարերը ծակող
Իր ալիքները հավաքել ծոցո՛վ:
Ես պա՛րզ ու բա՛րդ եմ, խո՜րն ու ափամե՛րձ,
Հսկա՜ օվկիանոս՝ վտառով մտքի՛,
Արևից հալվող սառցաջրերի
Ծիածանազա՜րդ երփներանգո՛ւմն եմ:
Իմ օվկիանոսը գրակա՛ն է, մե՜ծ,
Իմ գիրը սերում է ծովերի խորքի՛ց
Ճոճվո՛ւմ է խինդով պարող ջրերի
Իմ անծայրածի՜ր ստեղծագործո՛ւմը:
Եվ դարե՜ր են դեռ անցնելու գնա՛ն,
Ու դեռ շա՜տ ջրեր կհոսեն անգի՛ր,
Գի՛րս հավե՜րժ է օվկիանի՛ նման,
Գի՛րս՝ ծովածի՛ն ու ծովակշի՛ռ:
Առլեն Շահվերդյան
11.06.2019
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Each writer has a sea of thoughts inside. Sometimes that sea is so huge and restless, that his thoughts make the sea become stormy, his thoughts collide with majestic rocks of own thinkings and talent, making small the stones of the shore in his soul. The Writer comes from the Nature and God gives him his talent, and his writing is immortal and life-giving like the speaking water. The rocking of the waves of Writer’s soul is poetic and the fresh breeze of his mind is lyrical. “My sea-weighted writing” – this is the title of my new Armenian poem.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Միայնություն / Loneliness
Դարի մեծագույն խնդիրներից մեկը Մարդու միայնությունն է: Թվում է, թե թվային հասարակության այս անեզր հնարավորությունների, սոցիալական մեդիայի ընձեռած ինտերակտիվ շփումների ֆոնին Մարդ արարածը չպետք է իրեն միայնակ զգար: Սակայն, որքան նա դառնում է եսակենտրոն, այնքան ավելի է պարփակվում իր մեջ, այնքան ավելի դժվար է գտնում իր հոգուն հարազատ մարդկանց: Միայնություն, երբ կյանքը այնպես չի դասավորվել, ինչպես կուզենայիր, երբ առօրեական թոհուբոհի, ամենօրյա աշխատանքի ու վազքի մեջ անձնական կյանքն ու ապրումները հետին պլան են մղվում՝ կարևորից հետզհետե դառնալով ոչ այնքան կարևոր և վերջապես՝ անկարևոր: Ու Մարդը սեղմվում է իր մեջ՝ թաքնվելով բոլորից, հոգու խորքում մի տաքուկ ու ապահով անկյուն որոնելով, որտեղ նա հանգստ է ու պաշտպանված: Թաքնվում է՝ սրտում պահելով երազանքներ ու, հատկապես նրան՝ իր կեսին, ով իրեն է վերապահված նախախնամությամբ: Ինչո՞ւ, որովհետև ամբողջ տիեզերքը, ամբողջ բնությունն է հիմնված երկու կողմերի, երկու բևեռների, երկու սեռերի ու դերակատարների վրա: Ցավոք, կյանքը որքան զարգանում է ու թվայնացվում, այնքան մարդիկ հեռանում են միմյանցից՝ իրական ապրումներն ու հույզերը փոխարինելով թվայնացված արտահայտչամիջոցներով, լինի «լայք», թե «սմայլիկ»: Միայնություն, դարի մեծագույն պրոբլեմը Մարդ արարածի համար, որին նա առերեսվում է թե՛ իր ներսում, թե՛ միջավայրում: Միայնություն՝ գերզարգացած, թվային տեխնոլոգիաներով զինված ժամանակակից Մարդուն նետված մարտահրավեր, մի խնդիր, որը թակել է շատերի դուռն ու հիմնավոր կերպով տեղավորվել տանն ու հոգում:
*
Միայնություն
Դուռը ճռռա՛ց կիսաբերան, ծուխը լցվե՛ց սենյակում,
Ծխախոտի գլանակը վերջի՛ն շունչն էր փչում իր,
Ծխի հետ էլ Մարդը մենակ, ասես, վիճո՛ւմ էր կյանքում,
Խորհում իրեն բաժին հասած բախտի մասին դժվարին:
Ինչո՞ւ է Մարդը մենա՛կ, առանց սիրո՛, առանց կե՛ս,
Երբվանի՞ց է թվագրվում միայնությա՜ն այս դարը,
Մարդկության հո՜ծ ալիքի մեջ՝ հազա՜ր գույնե՛ր ու հանդե՛ս,
Սակայն, գո՛րշ է միայնակին բաժի՛ն հասած կտավը:
Ու ընթանո՜ւմ, հոսո՜ւմ են լուռ Մարդկանց գունե՜ղ դեմքերը,
Ցրո՛ւմ խավար սենյակի մեջ արդեն խեղդո՛ղ ծուխը ծով,
Ինչպե՞ս ապրի Մարդը մենակ, թե չի՛ գտնում իր սերը
Եվ բեռնվե՛լ ու ճռռո՛ւմ է միայնության իր քաշով:
Ամե՛ն Մարդ էլ իր կե՛սն ունի, ինչ-որ մի տե՛ղ, մի տա՛ն մեջ,
Եվ այս միտքը տրորելով՝ Մարդը ճզմե՛ց ծխուկին,
Կյանքն անցնո՛ւմ է օրըստօրե, բայց՝ անգո՛ւյն ու սնամե՛ջ,
Ո՞ր պահին է սերը գունեղ ժպտալու Մարդ-մենակին:
Ծխով սենյա՛կ, գույնի կարո՛տ, հազարավոր Մարդկանց հո՛սք,
Մի ակնթա՛րթ՝ մենակ Մարդու տխրագի՜ն պատմությունից,
…Ա՜խ, երբեմն ո՜նց է ուզում սիրտդ ասել սիրո խո՛սք,
Որ քեզ նման և՛ս մեկին փրկե՛ս միայնությունից:
Առլեն Շահվերդյան
27.05.2019
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear all, my new Armenian poem “Loneliness” is about one of the main problems of today’s digital society – the loneliness of Human in this huge world of comunicatons and network. Human today has tremendous opportunies to be in touch with other humans, but at the same time each of us become more centralaized on own person, own thoughts and feelings. The world is develeoping day by day, hour by hour, minute by minute and people go far from each other, cause there is no need to express our feeling in real life because of many ways of expressing them, especially the tools of social network.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Մարդն ու աղբը / Man and trash
Շրջակա միջավայրի և, ընդհանրապես, Երկիր մոլորակի մաքրության հարցն այսօր օրախնդիր ու մտահոգիչ է: Այն բոլոր հասարակությունների ու պետությունների, այդ թվում՝ նաև մեր հասարակության, համամոլորակային ընդգրկում ունեցող լրջագույն խնդիրներից մեկն է: Այս խնդիրը ծառացել է մարդկության առջև՝ ստիպելով վերանայել կարծրացած մոտեցումներն ու օր առաջ հարցին հնարավորինս արագ և համակարգային լուծում տալ: Անգամ ամենօրյա Շաբաթօրյակները չեն օգնի, եթե անհատի ու հասարակության շրջանում չլինի շրջակա միջավայրը մաքուր պահելու անհրաժեշտության խորը գիտակցումը, եթե նրանք չունենան էկոլոգիական բարձր գիտակցություն, իսկ միջավայրի ու բնության նկատմամբ գորովանքով և խնամքով վերաբերմունքն էլ չդառնա կենսակերպ: Միայն այդ դեպքում մարդը կդադարի աղտոտել Երկիր մոլորակը՝ հասկանալով, որ այն մեր բոլորի Կանաչ Տունն է և պետք է մեր Տունը մաքուր պահենք: Մարդու կյանքի ու գործունեության տխուր հետևանքներից մեկի՝ աղբի ահագնացող ծավալներն այսօր ստիպում են վերաիմաստավորել, վերլուծել ու վերարժեքավորել մեր կենսագործունեությունը, կա՛նգ առնել մոլորակը անդառնալիորեն վնասելու մեր իսկ բռնած ճանապարհին, կա՛նգ առնել ու դադարել աղտոտել մոլորակը: «Մարդը և աղբը» բանաստեղծությունս գեղարվեստական լեզվով կոչս է մեր հասարակությանն ու համայն մարդկությանը՝ Երկիր մոլորակը մաքուր պահելու, այն սիրելու ու պահպանելու հորդորով:
*
Մարդն ու աղբը
Այս աշխարհի դարդ ու ցավին
Մի մե՜ծ ցավ է կպել ամո՛ւր
Ու այն այսօր ծանր է քարի՛ց,
Օրահա՛ս է ու ընդհանո՛ւր:
Կար ժամանակ վաղ անցյալում՝
Մաքուր էին օդն ու ջուրը,
Մարդը կյա՜նքն էր իր վայելում,
Չկա՛ր գորշաքուլա մո՜ւրը:
Անհո՜գ, ինչպես թիթեռնի՛կը,
Բնությունը ծաղկում էր վե՜ս,
Մա՛րդն էլ՝ նրա մի՛ մասնիկը,
Երջանի՜կ էր՝ կյանքով հանդե՛ս:
Սակայն, որքան իր այս կյանքում
Նա զարգացա՜վ ու տարածվե՜ց,
Այնքան ավե՛լ աղբ էր թափում,
Այնքան ավե՛լ սևմուր բերեց:
Հազա՜ր ծորա՛կ ու խողովա՛կ
Աղտոտեցին օ՛դն ու ջո՛ւրը,
Աղտոտելը դարձավ որա՛կ,
Թա՛գը Մարդու դարձավ մո՜ւրը:
Է՛լ մաքուր չէ՛ր գետը հոսում,
Է՛լ չէ՛ր երգում սոխակը տա՜ղ,
Դա՛շտ ու անտա՛ռ չէ՛ին խոսում,
Խռովե՛լ էր լի՛ճը անաղ:
Այդպես դանդա՜ղ ու աննկա՜տ
Աղբը տիրե՛ց՝ կլանելով,
Կառուցելով հսկա՜ մի պատ՝
Մարդ-Բնությունը՝ զատելո՛վ:
Եվ այն այսօր մարդաբո՜յ է,
Արդ քայլո՛ւմ է Մարդու ոտով,
Աղբացե՛լ է Մարդու գոյը,
Ներծծվել է աղբի՛ հոտով:
Ու խրվե՛լ է կույտի մեջ խո՜ր
Բանակա՜նը՝ իր գործածո՛վ,
Աղբում, սակայն, չկա՛ անդորր,
Ո՛չ ոսկի ես, ո՛չ հանածո:
Գլուխը՝ կա՛խ, կեղտակորո՜ւյս,
Մի կերպ հանում է Մարդը ճի՛չ,
Հեռվում՝ թողած բերկրա՜նք ու հո՜ւյս,
Հեռվում՝ կորցրած պատի՛վ ու խի՛ղճ:
Ա՛ղբն է կենցաղն իր այսօ՛ր,
Նա՛ է տերը կյանքի հունի,
Թե արթնանա՛ Մարդը մի օր,
Ունքի՛ տեղը ա՛չք կհանի:
Եվ զիբիլը հրճվում է, տե՛ս,
Մարդու գլխին՝ շիվար ու լուռ.
– Թափո՜ւմ էիր, անհեռատե՛ս,
Հիմա դարձել ես դու մի բո՛ւռ:
…Հայացք նետեց Մարդը մեկե՛ն
Ի՛ր ձեռքերով աղտոտածին,
Ու հասկացա՛վ՝ վե՛րջն է եկել,
Մնաց իրեն շո՛ւնչ թթվածին:
Եվ այդ մի՛ շունչ օդն առնելով՝
Մաքրե՛ց Մարդը մի՛տքն ու հոգի՛ն.
– Բավակա՛ն է աղտոտելով
Կտրե՛մ լուսե թե՛լը կյանքի:
Վե՛րջ, այլևս չե՛մ աղտոտի,
Չե՛մ նետի կեղտ ո՛ւր պատահի,
Ինձ չպիտի՛ զիբիլն հաղթի,
Ե՛ս եմ Տերը այս աշխարհի:
Առլեն Շահվերդյան
21.05.2019, կոլլաժը՝ հեղինակի:
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, the important issue of the clean environment is one of now days human problems and each society and state is taking part in this. This is world wide problem and each of us must realize that all we live in one, unique and common Home – the Mother Earth, all we should take care of it and keep it clean. Only having a high environmental consciousness humans can realize the importance of keeping the world clean, only having the environmental consciousness humans can make the world a better and safe place to live for people and other beings. My Armenian poem “Man and trash” is dedicated to this all human problem and the collage made by me shows the dynamic of human activity and its main future goals.
Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Մարդ՝ աստղերից / A Man from the Stars
Գրողները մարդիկ են` երկնքից, որ գրելով են երկրային: Նրանք իրենց ստեղծած գրականությամբ ունեն կարևոր առաքելություն՝ լուսավորելու մարդկության ճանապարհը՝ փոխանցելով հոգևոր արժեքներ:
Գիշեր, լիալուսին, պոետի մտորումներ, որ դարձան բանաստեղծություն…
*
Մարդ՝ աստղերից
Մեծ աշխարհի Քո անկյունում
Հիմա թաքո՜ւն միտք ես անում,
Մտորում ես կյանքի մասին,
Մո՛ւթ է, գիշե՜ր, լիալուսի՜ն…
Մտորում ես դժվա՛ր բախտից,
Ուրախանում ապրա՛ծ օրով,
Կյա՛նքն, ասես, լինի թղթի՛ց՝
Մե՜ղմ զեփյուռի օրորումով:
Ու կշռո՜ւմ է հսկա՛ դարը
Մե՛ծ աշխարհում քա՛շդ թեթև,
Թեկուզ, կա՛րճ է լույսիդ լարը,
Բա՛յց, վառվո՛ւմ է՝ որպես կանթե՜ղ:
Վառվո՛ւմ, ասես վերջի՛ն անգամ,
Հետո՝ նորի՛ց վերածնվում,
Մութ երկնքի աստղե՛րն, անգամ,
Քո լույսի՛ն են հիմա ծռվում:
Եվ այսպես լա՜յն ու վիթխարի՜,
Մե՜ծ աշխարհից էլ ծավալո՛ւն,
Մտորո՛ւմ ես մարդավարի՝
Որտե՞ղ էիր, ո՞ւր ես գնում…
Մարդ՝ աստղերից, մարդ՝ երկնքից,
Որ գրելով ես երկրային,
Մտորում ես հիմա կյանքից՝
Կախարդակա՜ն մի հմայիլ:
Եվ աշխա՜րհը խտանյո՛ւթ է
Քո անսահմա՜ն մտքի բովում.
Մտորելը մշակո՛ւյթ է,
Հաճախ՝ անմի՛տ այս աշխարհում:
Արժեքների պայքարներում
Խառնվե՛լ են Տե՛ղն ու Դե՛րը,
Ու բախվո՛ւմ են Քե՛ն ու Ներո՛ւմ,
Չա՛րն ու Բարի՛ն, Մա՛հն ու Սե՛րը:
Եվ ծովաքա՛շ քո մտքերից
Լո՛ւռ են հիմա աստղե՜րն անգամ,
Որ ականջ են դրել՝ երկնից,
Բառաշարի՛ն քո հոգեքա՛մ:
Մե՜ծ աշխարհի Քո՛ անկյունում
Հիմա թաքո՜ւն միտք ես անում,
Մտորում ես կյանքի մասին,
Մո՛ւթ է, գիշե՜ր, լիալուսի՜ն…
Առլեն Շահվերդյան
14.04.2019
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, my new poem “A Man from the Stars” is about thoughts of poet, when under the moonlight he starts to think and write his thoughts on a paper. In the night thoughts are deeper and closer. The poet understands that he is a writer from the stars, from the sky, because it seems that all his thoughts finally fly to the moon and to the stars. Each writer is a man from the stars and he is from the Earth only thanks to his writing.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Խոնարհում՝ Մեծերին / Bow to the Greats
Գրողի կյանքում կան գրական մեծություններ, որոնցից նա սովորում է, որոնք ձևավորում են նրա աշխարհայացքն ու օգնում մշակելու և ստեղծելու սեփական ստեղծագործական ուրույն ոճն ու ձեռագիրը:
Ընթերցողների կողմից գնահատված ու սիրված է այն գրողը, որը հարգել ու գնահատել գիտի իր մեծերին և ազգային գրական ժառանգությունը: Սիրված է այն գրողը, որն ազնիվ ստեղծագործական ջանքերով նվիրաբար ստեղծում է սեփական, արժեքավոր ու մնայուն գրականությունը՝ մշտապես մեծարելով ու խոնարհվելով մեծերի առջև: Միայն հարգելով ու մեծարելով ավագ սերնդին և ազնիվ ու անխոնջ ստեղծագործական գործունեություն ծավալելով է հնարավոր մի օր համալրել նրանց շարքերը:
Վստահ եմ, որ նոր բանաստեղծությունս, որը կկարդաք ստորև, հատկապես հոգեհարազատ է լինելու բոլոր ազնիվ գրողներին, բոլոր ստեղծագործ հոգիներին, թե՛ սկսնակ, թե՛ կայացած ու վաստակաշատ:
Ինձ համար՝ որպես գրողի, այս բանաստեղծությունն ունի շատ նվիրական նշանակություն, քանի որ դրանում առանձնացրել ու խնամքով ներկայացրել եմ իմ սիրելի գրական գագաթներին:
Սիրենք ու գնահատենք մեր մեծերին, մեր ուսուցիչներին, մեր գրական հսկաներին, լուսավորվենք նրանցով ու մաքրագործվենք, կթրվենք ու կրթենք սերունդներին, քանի որ մենք հարուստ ենք ու լիարժեք միայն մեր ազգային ու համամարդկային արժեքներով: Սիրենք ու գնահատենք ազգային ու համաշխարհային մեծություններին՝ ամեն անգամ խոնարհվելով բոլոր նրանց առջև, ովքեր իրենց լույսով մեզ համար ճանապարհ են հարթել: «Խոնարհում՝ Մեծերին», այսպես է կոչվում իմ ՆՈՐ բանաստեղծությունը:
*
Խոնարհում՝ Մեծերին
Չարե՛նցն է ինձ Ձեզ մոտ բերել,
Սևա՛կն է ինձ դարձրել պոե՛տ,
Թումանյանո՛վ եմ ես սիրե՜լ
Գրի ընթա՛ցքը-արահե՜տ:
Սարուխանո՛վ եմ մտորել,
Բացվե՜լ՝ Մաթևոսյանակա՛ն,
Իսահակյա՛նն է ինձ վառե՜լ,
Որ բոցկլտա՛մ Տերյանակա՜ն:
Որ հա՛յ հողին, Սահյանի պե՛ս,
Փարվե՜մ, ինչպես վերջի՛ն անգամ,
Հոգո՛ւմ՝ Շեքսպի՛րը ինձ՝ հանդե՜ս,
Տոնո՛վ՝ Հեմինգուեյակա՜ն:
Եվ հրճվությա՜մբ Մոլիերի՝
Ես արարե՛լ եմ տքնությամբ,
Ուրախացե՛լ իմ տողերից՝
Հանճարների լո՜ւյս-օրհնությամբ:
Նրա՛նք՝ իմ մե՛ջ, իմ գլխից վե՛ր,
Ոգեշնչո՜ւմ իմ մշտակա՛ն,
– Ես շնորհակա՛լ եմ Ձեզ, Մեծե՜ր,
Ուսուցիչնե՛ր իմ գրական:
Կապրե՛մ ու կարարե՛մ ես միշտ
Ազնի՛վ հոգով Բանաստեղծի,
Հարգա՛նք ու խոնարհո՛ւմ՝ ընդմիշտ,
Ինձնի՛ց կփոխանցեմ Մեծի՛ն:
Եվ թո՛ղ, որ պարգևի սիրով
Աստվա՛ծ այն օ՛րը բաղձալի,
Երբ ե՛ս էլ՝ իմ պոեզիայով,
Դասվեմ շարքի՛ն մեր Մեծերի:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 09.05.2019
Կոլլաժը պատրաստել եմ ինքս, գրական մեծերը ներկայացված են՝ ըստ բանաստեղծության մեջ նշված հերթականության:
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
There are Great literary figures in the life of every writer, and these Great writers develop the outlook of every writer and help develop their own literary style, their own handwriting. Readers appreciate the writer who learns from the Greats and always knows how to respect and appreciate them. We must always appreciate the Greats and their national literary heritage.
As a writer, I also have beloved great teachers, and my new poem is dedicated to them. It is about my respect for them. In the poem, I say that I will forever appreciate and exalt the Greats and will always write sincerely and faithfully so that my poetry will live forever. In the end, I express the hope that God forbid someday people will put me among them.
The poem “Bow to the Greats” is a sincere tribute to the genius writers memory, they are values of national and world heritage. It is my honor also to publish this very personal poem together with Armenian unimaginable singer Lusine Zakaryan’s performance.
Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Հայոց ցեղասպանություն. «Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ» / Armenian Genocide: “There passed a century and a little more”
Թե հա՛րկ լինի կմեռնե՛նք էլ, բա՛յց ապրելո՛վ ենք հաղթելո՛ւ:
*
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ,
Երբ անապատի ավազի վրա
Թողնվո՛ւմ էին արյունո՛տ հետքեր,
Երբ յաթաղանի զարկից ավերի՛չ
Կտրատվո՛ւմ էին գլո՛ւխ ու ձեռքե՛ր:
Լո՜ւռ ու վախեցա՛ծ բազմության աքսո՛ր,
Որ տեսավ դաժա՛ն արհավի՜րք ու սո՛վ,
Որ մորթվե՛ց, ինչպես մատաղին՝ զո՜հը,
Իսկ թո՞ւրքը…
Իսկ թուրքը հրճվո՜ւմ էր, իսկ թուրքը գո՜հ էր:
Խրախճա՜նք էր նա աղետից պոկո՛ւմ,
Բռնաբարելու մոլուցքո՛վ պատված՝
Որբերի միջից աղջիկնե՜ր ջոկում…
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ,
Երբ ամբողջ ազգին անողոքաբա՛ր խոշտանգո՛ւմ էին,
Սպանո՛ւմ ու մորթո՛ւմ,
Եվ ժողովուրդը՝ շիվա՛ր, սարսափա՛ծ,
«Հայր մեր»-ն էր հույսո՜վ լցված աղոթո՛ւմ…
Դիա՛կ դիակի վրա նետելով՝
Թո՛ւրքը ձեռքերը հայո՛վ արյունեց,
Եվ իր խելահե՜ղ խրախճանքի մեջ
Հայ ժողովրդին ի՛ր Հայրենիքում
Բնաջի՛նջ արեց:
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ,
Սակայն, չի՛ փոխվել կերպը՝ բորենուց,
Այսօ՛ր էլ հային կբնաջնջի՝
Վառվա՛ծ լինելով մեր հա՛յ լինելուց:
Նա իր երազած Մեծ Թրքստանի
Քարտե՛զն է մտքում թաքուն փայփայում
Ու ճանապարհին իր այդ բաղձալի՜
Հենց հա՛յն է, միա՛յն, որ ոսկորի՛ պես
Կանգնե՛լ է նրա լափո՛ղ կոկորդին ու կուլ չի՛ գնում:
Եվ, ահա՛, այսօ՛ր, երբ աշխա՜րհը մեծ
Ժողովրդավա՜ր ու զարգացա՜ծ է,
Թուրքը սպանո՛ւմ է համարձակ հային,
Ըմբո՛ստ, մտածո՛ղ, խելացի՛ հային,
Հայի՛ն, որ ուժե՛ղ ու կայացա՛ծ է,
Որ տաղանդավո՛ր ու զարգացա՛ծ է,
Քանզի իր ներսում բորենու ճի՜չ է.
Հայ առյուծի՛ց է իր հոգում կաղո՛ւմ,
Ու թեև ձեռքին թո՛ւղթ ու գրի՛չ է՝
Նա յաթաղա՜նն է իր մտքում պահում,
Վախկո՛տ ու նվա՛զ բորենու նման
Նենգությա՛մբ է իր գո՛յը պահպանում:
Սակայն, որտեղ, որ հայը մաքառե՛լ,
Որտեղ զենքո՛վ է իր կյանքը պահել,
Այնտեղ բորենին փախե՛լ է վախով,
Չի՛ եղել հայը այնտեղ սրախո՛ղ,
Միասնակա՛ն է եղել և ուժե՛ղ,
Ե՛վ եղել հաղթո՛ղ, և՛ եղել անպա՛րտ,
Ու իր հավատքո՛վ, իր ոգո՛վ արի
Դաժան թշնամուն պարտությա՛ն մատնել,
Դարձըրել ի՛ր իսկ դավերի պատա՛նդ:
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ,
Եղածի մասին ի՞նչ ենք հասկացել,
Իսկ հասկացել ենք մենք ահա՛, թե ինչ…
Թույլին կմորթե՛ն, կտանջե՛ն՝ ծաղրո՛վ,
Կքշե՛ն նրան որտեղ, որ ուզեն,
Կհրամայե՛ն տիրակա՛ն ձայնով,
Քանզի թո՜ւյլ է նա, անզո՜ր է, անզե՜ն…
Եվ, հակառա՛կը, թե ուժե՛ղ ես դու,
Հզո՛րն էլ հետդ նստում է հաշվի՛,
Հարգո՛ւմ է, պատվո՛ւմ ու գնահատո՛ւմ՝
Ո՛ւժըդ զգալով սեփական կաշվի՛ն,
Քանզի հենց ո՛ւժն է իրավո՛ւնք ծնում
Բորենիների այս մե՜ծ աշխարհում…
Եվ, ուրե՛մն, մե՛նք, այլևս երբե՛ք
Պարտվելու ո՛չ մի իրավունք չունենք՝
Թե՛ մարտի պահին, թե՛ խաղաղ կյանքում.
Հզո՛ր ու ուժե՛ղ երկիրն է միա՛յն
Թշնամուն պահում իր տեղում անքո՛ւն:
Մի դար է անցել ու էլի մի քիչ
Ու դեռ շա՛տ դարեր կապրե՛նք վեհորեն,
Հայ բանաձև՛ը՝ «Զե՛նք, խա՛չ ու գրի՛չ»
Թող որ մեզ լինի հո՛ւյս ու ապավե՛ն:
Գրել եմ՝ 16-17.04.2019
Լուսանկարը՝ Արտակ Ներսիսյանի:
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, this Armenian poem “There passed a century and a little more” is dedicated to all victims of the Armenian Genocide. There passed a century and a little more since 1915, but all Armenians still remember and will always remember the memory of all our innosent victims, all our compatriots who fell victims in the Ottoman Empire. One and a half million Armenians became victims of Turkish barbarism. Their memory is always in the heart of every Armenian. Time will come and there will win the historic justice.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Շատ եմ տեսել / I’ve seen a lot
Սիրելի Ընթերցողներ, 2011 թվականի ապրիլի 13-ն իմ գրական բլոգ-կայքի ծննդյան օրն է, և ես անչափ ուրախ եմ ինձ համար այս տոնական իրադարձությունը սիրով կիսել Ձեր բոլորի հետ: «Առլենշահ» բլոգ-կայքն արդեն ո՛ւթ տարեկան է: Հավատացեք՝ դժվար է ութ տարի շարունակ լինել ու մնալ հետաքրքիր Ընթերցողներիդ համար, մնալ սպասված, գրել այնպե՛ս, որ խոսքդ սիրված ու գնահատված լինի, գրել այնպե՛ս, որ ասելիքիդ մարդիկ մշտապես սպասեն ու սրտի թրթիռով կարդան ամե՛ն նոր գործդ, ստեղծե՛լ հեղինակային կայք և այն վարել այնպե՛ս, որ Ընթերցողդ հարթակդ դիտի որպես իր ամենօրյա ընկերոջ, անբաժան ուղեկիցի, մի աշխարհի, որը տո՛ն է նրա համար: Ես հուսով եմ, որ Է. Հեմինգուեյի «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է» վեպի վերնագիրը տարիներ առաջ որպես բլոգիս կարգախոս ընտրելուց հետո, կարողացել եմ այսքան տարի հավատարիմ մնալ այդ կարգախոսին և արդարացնել իմ բազմահազար Ընթերցողների սպասելիքներն ու գրական-գեղարվեստական ճաշակը: Այո՛, դժվար է տարիներ շարունակ ջանալ լինել հետաքրքիր ու սպասված, բայց դա նաև կախարդո՛ղ ու ոգևորո՛ղ է, կյա՛նք ու ներշնչա՛նք տվող, պարտավորեցնո՛ղ ու քաջալերո՛ղ, հետաքրքի՛ր ու գրավի՛չ ստեղծագործական պրոցես ու մտավոր-ֆիզիկական աշխատանք: Խիղճս հանգիստ է, քանի որ միշտ անկեղծ եմ եղել իմ Ընթերցողների հետ, և բլոգս ոչ միայն ներքին աշխարհիս թվային արտահայտչամիջոց-հարթակն է այս անեզր համացանցում, այլև մի աշխարհ, որտեղ իմ յուրաքանչյուր Ընթերցողը գտնում է իրե՛նը, սրտին ու հոգուն հարազա՛տը, անկրկնելի՛ն, նվիրակա՛նը, թա՛նկը, գտնում է բնության հետ ներդաշնակը, թթվածնի պակասող կումը, գտնում է խաղաղը, լուսավորն ու բարին: Համենայն դեպս, ես մշտապես ջանում եմ, որ այդպես լինի և հուսով եմ, որ ստացվում է:
Այս տարիների ընթացքում շա՛տ բան եմ տեսել, ի վերջո բլոգը նոր սկսող հեղինակից հիմա ո՛ւթ տարով ավելի իմաստուն եմ, ավելի շրջահայաց, ավելի հարուստ կենսափորձով:
Իսկ ե՞րբ է մարդը դառնում իմաստուն, երբ նա կյանքում կարողանում է հավասարակշռել բարին ու չարը իր մեջ ու աշխարհի հետ հարաբերման տիրույթում, երբ կենսափորձը նրա դեմքի ժպիտը լուսապայծառից դարձնում է խորհրդավոր ու խորիմաստ, երբ արտաբերվող խոսքը մի հազար անգամ կշռում է ու նոր դուրս հանում, երբ մտածում է այդ խոսքի հետևանքի մասին, այսինքն երբ վերջապես սկսում է գնահատել… Գնահատել այն, ինչ տեսել ես ու գիտես, գնահատել այն, ինչ ուզում ես իմանալ ու տեսնել, գնահատել այնպես, որ ոչ թե սոսկա նայես, այլ կարողանաս տեսնել…
*
Շատ եմ տեսել
Թո՛ղ, որ կորչե՛ն վիշտն ու ցավը,
Այս մեկօրյա կյանքում լուսե՛,
Թո՛ղ՝ խնդությո՜ւն ապրես պայծա՛ռ,
Ես դրանից շա՜տ եմ տեսել:
Թող՝ մոռանա՛ս, որ աչքերիդ
Տրտմությունը լաց է հյուսել
Եվ, թո՛ղ՝ չո՛րը դառնա բերրի՛,
Ես բերրից շա՜տ եմ տեսել:
Ու թո՛ղ, որ մի վերջի՛ն անգամ
Մայրամուտը նվվա լացո՛վ,
Արեգակը թո՛ղ, որ արբած
Գինի՛ ըմպի սիրո հացո՛վ:
Թո՛ղ, որ հնչեղ սոխակները
Կյանքի մասին երգե՜ր հյուսեն,
Շուրջս գարո՜ւն ու հանդե՜ս է,
Ես գարուններ շա՜տ եմ տեսել:
Ա՜խ, թող կորչե՛ն վիշտն ու դավը,
Այս մեկօրյա կյանքում լուսե՛,
Թող ի՛նձ անցնի հոգուդ ցավը,
Ես դրանից շա՜տ եմ տեսել:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 10.03.2019
Սիրելի Ընթերցողներ, անչափ շնորհակալ եմ, որ այսքան տարի ինձ հետ եք, որ կարդում եք ինձ, գնահատում ու սիրում իմ ստեղծագործությունները, վերընթերցում դրանք ու վերապրում ձեր հույզերը: Ձեր բարի ուշադրությունը, սերն ու ջերմությունը ինձ պատիվ են բերում: Շնորհակալ եմ բոլորիցդ, որ արդեն ութ տարի դուք իմ գրական բլոգ-կայքի հետ եք: Հուսով եմ, որ այն միշտ կմնա Ձեր սիրելի ու հոգեհարազատ անկյունը՝ համացանցում:
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
Dear Readers, April 13, 2011 is my Literary Blog’s Birthday, and I am glad to share with all of you this happy event. The Blog “ArlenShah” is already 8 years old!!!! Believe me it’s very difficult to be and to stay interesting for your Readers for 8 years, to stay always expected, to write so honestly for your Readers them to wait always for your new literary creations, to create an Author’s blog and make it working in a way, that your each Reader consider your Blog as a close friend for him and as an every day’s unique place, or as a real feast, which is always with him. I hope, that years ago, when I chose E. Hemingway’s “A Moveable Feast” novel’s title as a slogan for my Blog, I have managed to justify my Readers’s hopes and taste. Yes, it’s quite difficult to stay expected for years, but it is also very inspiring and life giving, interesting and charming. I have tried always to be honest with my Readers and my blog is not only an e-platform of my inner world in this boundless Internet, but also a place, where each Reader finds his own, finds the closest thing to his soul and heart, finds the kindness, peace as well as the harmony with the nature.
I have seen a lot during these 8 years and now I am not the Author, when I just started my blog, because I have become wiser. “I have seen a lot”, this is the title for my new Armenian poem, which I publish in tribute to my Blog’s Anniversary.
Thank you all for being with me for these years. I value your inspiring and kind attention a lot. Thank you all, that you value my works, read them and relive your emotions. I am honored with Your kind attention, warmth and love. So, Happy Birthday to my Literary blog!!! I hope that it will always be and continue to be your favourite corner in the Internet.
Warmly and very respectfully,
Arlen Shahverdyan
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment
Իմ մերկ հոգով Բանաստեղծի / With my naked soul of Poet
Գնալ քաղաք, ուրախանալ հսկա մեգապոլիսի մրջյունների՝ մարդկանց, չդադարող հոսքով, խայտալ քաղաքի վառ լույսերով ու գունեղ ցուցափեղկերով, գովազդային վահանակներով ու մեքենաների ծխի մեջ համառորեն ծլվլացող ճնճղուկների աշխույժ խմբերով, գիշերային քաղաքի անդորրով ու ցերեկվա ծխաքուլաներով: Գնալ քաղաք ու վիթխարիի մեջ քեզ կաթիլ զգալ, փոքրիկ մասնիկ, սև ու սպիտակի միջև մեքենաների ծխից խեղճացած մի գորշ երանգ: Հետո վերադառնալ քո վիթխարիին՝ Մայր բնությանը, վերադառնալ կորած-մոլորած զավակի պես, վերադառնալ այն փոքրիկը, որտեղ արդեն դու ես վիթխարի: Ու գրե՜լ, գրե՜լ, գրե՜լ, բանաստեղծել այս երկու աշխարհների արանքում, զգալ այն նուրբ ու փխրուն տկտկոցը, որը քաղաքի պարագայում՝ վերակենդանացման բաժանմունքի սրտի զարկերը նշող սարքի աշխատանքն է, իսկ բնության դեպքում՝ ճյուղին միալար երգող սարյակի դայլայլը: Սիրել քաղաքն ու սիրել բնությունը, սրտի տակ երկու աշխարհների համար էլ սեր պահել ու քթի տակ ժպտալ՝ իմաստնություն ձեռք բերած բազմափորձ անցորդի հայացքով:
*
Իմ մերկ հոգով Բանաստեղծի
Խո՛հս հենեմ ծառի բնի՛ն,
Դո՛ղս թողնեմ ճյուղի՛ն բարակ
Ու, մերկ հոգով Բանաստեղծի,
Իջնեմ Քաղա՜ք…
Քայլեմ աղմո՛ւկ-եռուզեռում,
Փորձեմ առնել անբո՜ւյր հո՛տը,
Եվ պայքարում կե՛ղտ-անեղծի
Պարգև՛ թվա առավո՜տը:
Գլխա՛րկս՝ թա՛ց նստարանին,
Զբոսանք անեմ երեկոյան,
Քաղաքն, ի՛նչ էլ որ ստեղծի,
Չի՛ դառնալու Տապան Նոյյան:
Չի՛ փրկելու «ջրհեղեղից».
Բետոնի մեջ մեռա՛վ գույնը,
Էլի իմ մե՛րկ Բանաստեղծից
Ինձ մնաց նո՛ւյն մերկությունը:
Տո՛ղս հենեմ երկնաքերի՛ն,
Դո՛ղս թողնեմ մայթի՛ն անկիրք,
Ու մե՛րկ հոգով Բանաստեղծի
Վերադառնամ Բնության գի՛րկ:
Վերադառնամ ծա՛ռ ու ծաղկի՛ն,
Երաշտահավ դողի՛ս՝ դայլա՜յլ,
Հոգիս տա՛ք է՝ Բանաստեղծի,
Իմ աշխարհը գունե՜ղ է, ա՛յլ…
Խո՛հս նորից հենեմ ծառի՛ն,
Դո՛ղս թողնեմ հուշի՛ն՝ Քաղաք,
Ու, փարվելով ո՜ղջ աշխարհին,
Դառնամ և՛ ջուր, և՛ խողովակ:
Առլեն Շահվերդյան
Գրել եմ՝ 03.04.2019
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
To go to the city, to enjoy the flow of the ants of the big city – the people, to enjoy the bright colorful lights and billboards, to enjoy the sparrows, who persistently play in the smoke coming from the cars, to enjoy the rest of the evening city and the smoke of the day. To go to the city and feel like a drop in a huge city, to feel like a gray tint of the cars’s smoke in a black and white of the huge city. Then to come back to the great of yours – to the Mother nature, to come back as a lost child, to come back to the little of your, where you yourself are the huge. And to write, to write, to write again, to write poetry between these two worlds, feeling the fragile knock that in the city is like the sound of the heart work machine in the rehabilitation department, and in the nature it is the song of a starling sitting on a branch of tree. To love both the city and the nature, to preserve love for both worlds under your heart and to smile in secret, like a wise man passing by.
Dear Readers, I have written a new Armenian poem “With my naked soul of Poet” and this text above is telling in short about the thoughts of the poem, about the fragile harmony between the nature and the civilization. We – people, must keep this relation between these two worlds in harmony and peace. Both are sources of inspiration for the attentive poet.
Arlen Shahverdyan
Նյու Յորքի Կենտրոնական այգի, ԱՄՆ / Central Park of New York City, US
Ձմեռը՝ Նյու Յորքում / Winter in New York City
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
