Նկատել ե՞ք, երբ է աշխարհը գունազրկվում… երբ մեր կողքին չեն մեր Սիրելիները: Այդժամ մենք, ասես, փեղկվում ենք սառը, մետաղապատ տարածության մեջ՝ դառնալով աշխարհը պատած գորշագույնի մի հազի՜վ նշմարելի, թո՜ւյլ երանգ… Եվ հակառա՛կը, երբ վերագտնո՛ւմ ենք մեր Սիրելիներին, աշխարհն, ասես, վերագտնում է իր գույնե՜րը, հանդիսությա՜մբ են ներկայանում կյանքի բոլոր երանգները: Մեր ամե՛ն թրթիռին աշխարհն ապրումակցո՛ւմ է, գունազրկվո՛ւմ ու գունավորվո՛ւմ մեր հույզերի հետ միասի՛ն, համաքա՛յլ, համարժե՛ք…
Մշտապես սիրեք նրանց, ովքեր ձեզ համար թանկ են և հաճախ ասեք նրանց այդ մասին, որպեսզի կարևոր ու նվիրական պահին աշխարհը ձեր շուրջը գունառատ լինի: Իսկ թախիծն ու կարոտը, որ պահում եք սրտի տակ, թող արևաշող ու գունազարդ վազվա նոր օրվա հույսի բողբոջի համար դառնա սնուցող լիցք…
*
Սրտիս տակ պահած թախիծ ու կարոտ
Սրտիս տակ պահած թախի՜ծ ու կարո՜տ,
Եվ անսահմա՜ն սեր՝ մաքո՜ւր ու անհո՜ւն,
Անցնում եմ ճամփով հիմա քարքարո՛տ,
Ի՛նքս էլ չգիտեմ, թե ո՞ւր եմ գնում…
Որտե՞ղ եմ թաղել երազանքը իմ,
Որ առաջ ընկավ ինձնից ու կորա՛վ,
Ո՞ւր են թևերս՝ փառավո՜ր արծվի,
Այս անթև՛ դարում, նե՛նգ ու անիրա՛վ:
Եվ որտե՞ղ եմ ես բայե՛ր դարձըրել
Հազի՜վ նշմարվող ածականնե՛րը,
Շրջանակի մեջ պատին փակցրե՛լ
Իմ անշրջանա՛կ, անսահմա՜ն սե՛րը…
Քայլում եմ, ինչպես գա՛յլը՝ վանդակո՛ւմ,
Քերելով անտե՛ս ճաղերը սառը,
Խոսքս՝ մետաղյա լարերով փակո՛ւմ,
Կողպեքո՛ւմ հոգուս ամե՛ն մի բառը:
Փորձում հասկանալ աշխարհի՜ շունչը,
Անարդա՛րը՝ պա՛րզ և բա՜րդ արդա՛րը,
Հանե՛ց իմ միջից վերջին մռո՛ւնչը
Այս բազմակործա՛ն ու դաժա՛ն դա՜րը…
Առլեն Շահվերդյան
Գրված՝ 04.08.19, 03:30 AM
____________________
© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________
When we loose someone beloved we soon understand that the whole world suddenly changed loosing its colors and lights. When we stay alone we understand the meaning of being together, the meaning of being happy. Each time when we lose someone we become the little element of greyness of the colorness world. And just the opposite, when we refind our beloved we gain the lightful colors of life. Yesterday we live in happiness and today in sadness and the thin thread between thiese two conditions is so much fragile. Be close to your beloved ones and love them, never lose them and stay happy. Dear Readers, my new Armenian poem “Keeping sadness and longing under the heart” is about that sadness and feeling alone, when you lose the most important person in your life.
__________________________________
ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:
Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________
ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.
Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway
