Որ հաղթանակի ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆԸ / For the Victory of JUSTICE!

Մարդկության թիվը մոլորակի վրա անցել է 7 մլրդ 600 մլն-ից: Մարդը Երկրի ամենաշատ բազմացող և ամենաարագ զարգացող կենդանի արարածն է: Այդքա՜ն մարդ, այդքա՜ն միմյանցից տարբեր: Նրանք բոլորը հավասարապես օժտված են կյանքում մարդ լինելու և մնալու հնարավորությամբ, մինչդեռ ինքը կյանքը միշտ չէ, որ հնարավորությունը հավասարապես է բաշխում մարդկանց միջև: Կյանքը մեկին շատ է տալիս, մյուսին՝ քիչ, և դա համամարդկային խնդիր է: Ամեն ինչում առկա արդարության ու անարդարության այդ զգայուն խաչումը հուզական և վարքագծային դրսևորվումներ է ունենում ինչպես ներանձնական մակարդակում, այնպես էլ միջանձնային հարաբերություններում ու ընդհանուր սոցիումում: Արդարության և հավասարության ձգտումը ինչպես միավորում, այնպես էլ պառակտում ու բախումների է տանում մարդկանց, քանի որ բոլորն են ձգտում բաղձալի արդարության և նույնչափ ուժգին էլ վրդովվում անարդարությունից: Սիրելի Ընթերցողներ, աշխարհի տարբեր մարդկանց միավորող այդ արդարության ձգտման մասին է հենց իմ այս նոր բանաստեղծությունը՝ «Որ հաղթանակի ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆԸ» վերնագրով: Պատիվ ունեմ սիրով ներկայացնելու բանաստեղծությունս՝ աշխարհում համամարդկային արժեքների հաղթանակի հույսով և ազատ ու արդար Հայրենիքում ժողովրդի լիովին բարեկեցիկ, երջանիկ ու արժանապատիվ ապրելու երազանքով ու այդ երազանքի՝ անպայման իրականություն դառնալու վստահությամբ:
*

Որ հաղթանակի ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈՒՆԸ

Մարդիկ տարբեր են, տարբեր են մարդիկ,
Կա՛մ անտարբեր են, կա՛մ շահագրգիռ,
Կա՛մ տա՜ք են, ինչպես կարմի՜րը վարդի,
Կա՛մ սա՛ռը, պաղա՛ծ, անհո՜ւյզ, անգրգի՜ռ:

Մեկին հուզում է ելևէ՜ջն անգամ
Գարնան ծաղկո՜ւնքից բխող դայլայլի՜,
Մյուսի կողքին մա՛րդ էլ թե հանգավ,
Կողքով անտարբեր կանցնի՛, կքայլի՛:

Մե՛կն իրեն բաժին քիչ ունեցվածքով
Կիսվում է սրտա՜նց ու չի՛ ափսոսում,
Իսկ մյուսն իր ճո՜խ դղյակ-կալվածքո՜վ
Լացո՛ւմ է անվերջ ու նեղի՜ց խոսում:

Մարդիկ տարբեր են ներսո՛ւմ ու դրսո՛ւմ,
Կյանքն էլ պայքա՜ր է՝ նե՛րս ու դո՛ւրս անող,
Մի հարցնող լինի՝ ի՞նչ ենք մենք կիսում,
Ո՞վ է մեր միջև բա՛խտը բաժանող:

Թե՛ ներդաշնակ ես, բարի՜, կամեցո՜ղ,
Ուրեմն հա՛շտ ես խղճիդ հետ մաքուր
Եվ երջանիկ ես ա՛յն ունեցածով,
Ինչը չի՛ լինի գնել այս կյանքում:

Իսկ, թե ագա՜հ ես, նյութապա՜շտ ու զե՜խ,
Եվ փո՛ղն է միայն արժեք գլխավոր,
Ուրեմն կյանքդ տակավին մսխե՛լ
Ու մսխելո՛ւ ես՝ ի՜բր ապրելով:

Այո՛, տարբեր ենք այս Երկրի վրա,
Երջանիկ՝ քչով, կամ դժբախտ՝ շատից,
Մեկը ապրում է ուտելո՜ւ համար,
Մյուսն էլ մեռնում է չուտելո՛ւ դարդից:

Եվ, ուրեմն, ի՞նչ, սա՞ է արդարը,
Սա՞ է չգրված կարգը աշխարհի՜,
Մեկը մի՛շտ լողա հարստության մե՞ջ,
Մյուսը՝ դողա աղքատությունի՞ց:

Մեկն, առանց խղճի, վտանգնե՛ր բերի,
Մյուսն էլ աղոթի փրկության համա՞ր,
Այդ ո՞վ է միա՛յն տառապանքներից
Արարում բարի՜ն ու սե՜րը անմար:

Խմբագրե՛լ է պետք կա՛րգը աշխարհի,
Սրբագրե՛լ է պետք բո՛ւն էությունը,
Որ մեծատառո՛վ հնչեցվի ԲԱՐԻՆ,
Որ հաղթանակի ԱՐԴԱՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆԸ:  

Առլեն Շահվերդյան

Գրել եմ՝ 13-14.04.2018
____________________

© Սույն գրական կայքի կանոններով՝ հրապարակված բանաստեղծության հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, հետևաբար արգելվում է տեղադրել այն սոցիալական ցանցերում կամ այլ կայքերում՝ առանց բանաստեղծության հեղինակի անունը և տվյալ էջի հղումը նշելու:
___________________________________________________

Միլիոնատերն ու վանականը

Մի միլիոնատեր տառապում է աչքերի ծանր հիվանդությունց: Նա դիմում է բազմաթիվ բժշիկների հիվանդությունը բուժելու համար, խմում է բազմաթիվ ծանրամարս դեղեր, ստանում ամենատարբեր ներարկումները, սակայն` ապարդյուն, հիվանդությունը չի նահանջում, այն ավելի ու ավելի է տանջում նրան: Եվ ահա, հայտնվում է տիբեթցի մի վանական, որը հայտնի էր այդօրինակ հիվանդություններ բուժելու իր հրաշագործ կարողությամբ: Վանականը հասկանում է միլիոնատիրոջ հիվանդության էությունը և ասում, որ մի որոշ ժամանակ հիվանդը պետք է կենտրոնանա միայն կանաչ գույնի վրա, այն էլ այնպես, որ աչքը չընկնի ուրիշ ոչ մի գույնին: Վանականի հեռանալուց հետո միլիոնատերը մի ամբողջ խումբ նկարիչների է վարձում, գնել տալիս մեծ քանակությամբ կանաչ գույնի ներկ և հանձնարարում, որ կանաչ ներկվի ցանկացած իր, որի վրա կընկնի նրա հայացքը: Անցնում է ժամանակ, և վանականը վերադառնում է այցելելու հիվանդին: Սակայն երբ նա մոտենում է միլիոնատիրոջ դղյակին, նրա ծառաները, կանաչ ներկով լի դույլերը ձեռքներում, ընդառաջ են վազում վանականին և դույլերը շուռ են տալիս նրա հագուստի վրա, քանի որ այն կարմիր գույնի էր: Ծառաները պատճառաբանում են, որ թեև իրենց տերն ապաքինվել է, սակայն նա կանաչից բացի այլևս ուրիշ ոչ մի գույն չի տեսնում, նրա աչքերը անզգայացել են մյուս գույների նկատմամբ, և կարմիր գույնը տեսնելու դեպքում նրա հիվանդությունը կվերադառնա: Վանականը ծիծաղում է և ասում. «Եթե դուք ուղղակի գնեիք մի կանաչ գույնի ակնոց, որն ընդամենը երկու ռուփի արժե, ապա կանաչ ներկվելուց կփրկեիք այս պատերը, ծառերը, ծաղկամանները, բոլոր իրերը, ինչպես նաև կկարողանայիք փրկել ձեր տիրոջ ճակատագիրը: Դուք չեք կարող կանաչ ներկել ամբողջ աշխարհը»:

Սիրելի բարեկամներ, այս խորիմաստ պատմությունը ցանկացա թարգմանել հայերեն ու անպայման ներկայացնել ձեզ, քանի որ կարծում եմ, որ այն իր մեջ մեծ իմաստ է պարունակում: Այն ընթերցելուց հետո, համոզված եմ, շատերս հետևություն կանենք ամբողջ կյանքի համար: Իսկապես, հիմարություն է ձևափոխել աշխարհը, առաջինը ինքներս մեզ պիտի ձևափոխենք: Աշխարհն ավելի լավը դարձնելու համար ինքներս դառնանք մի փոքր ավելի լավը, նախ ինքներս փոխվենք, փոխենք մեր աշխարհայացքը, ապրենք ավելի պարզ և աշխարհը կներկայանա մեզ համապատասխան կերպով` բարի ու լուսավոր, առավել ընկալելի ու գունեղ:

Վերջում հավելեմ, որ այս նյութը մշտապես մեծ համակրանք է վայելում կայքիս բոլոր այցելուների կողմից, ինչի համար անչափ ուրախ եմ: Ուրախ եմ նաև, որ իմ մշտական ընթերցողները` կայքումս իրենց առավել դուր եկած հրապարակումներով կիսվում են նաև սոցիալական ցանցերում, իրենց ընկերների շրջանում: Այս նյութը նույնպես այդ հրապարակումների շարքից է: Այնպես որ, անչափ շնորհակալ եմ բոլորիցդ, որ նյութերիս նկատմամբ մշտապես ցուցաբերում եք մեծ ուշադրություն և ջերմ ու բարի վերաբերմունք: Այս նյութի հարցադրումն էլ է բարի: Եկեք մենք էլ աշխարհին նայենք ավելի բարի աչքերով:

© Առլեն Շահվերդյան
Պատմության թարգմանությունը` հեղինակի:

***

The Millionaire and The Monk

A millionaire who was bothered by severe eye pain consulted so many physicians and was getting his treatment done. He consumed heavy loads of drugs and underwent hundreds of injections. But the ache persisted with great vigor.

At last a monk who was supposed to be an expert in treating such patients was called by the millionaire. The monk understood his problem and said that for sometime he should concentrate only on green colors and not to fall his eyes on any other colors. The millionaire got a group of painters and purchased barrels of green color and directed that every object his eye was likely to  fall to be painted in green color.

When the monk came to visit him, the millionaire’s servants ran with buckets of green paints and poured on him since he was in red dress, lest their master sees any other color and his ache would comeback. The monk laughed and said “If only you had purchased a pair of green spectacles, worth just a few pennies, you could have saved these walls, trees, pots and all other articles and also could have saved a large share of his fortune. You cannot paint the world green”.

Let us change our vision and the world will appear accordingly. It is foolish to shape the world, let us shape ourselves first. Lets change our vision…!!
Think simple, Live simple.

© Translated into Armenian by Arlen Shahverdyan

__________________________________

ՈՒՇԱԴՐՈՒԹՅՈ՛ՒՆ. Սույն գրական բլոգի հեղինակային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ
Սույն բլոգ-կայքի հեղինակային իրավունքները պատկանում են դրա հեղինակին՝
Առլեն Շահվերդյանին: Բլոգում տեղ գտած նյութերը պաշտպանված են Հեղինակային իրավունքով: Մեջբերումներ անելիս հղումը arlenshah.wordpress.com-ին պարտադիր է: Հեղինակային հոդվածների, գրառումների, լուսանկարների մասնակի կամ ամբողջական վերարտադրությունն այլ կայքերում կամ զանգվածային լրատվամիջոցներում առանց arlenshah.wordpress.com-ին հղման արգելվում է:

Գրական բլոգ | Ֆեյսբուք | Թվիթեր | Յութուբ
Առլեն Շահվերդյանի գրական բլոգ. «Տոն, որը միշտ քեզ հետ է»,- Էռնեստ Հեմինգուեյ
__________________________________

ATTENTION! About this Literary Blog Copyright Protection
Arlen Shahverdyan, the Author of this Blog possesses its Copyright. All the materials of this blog are Copyright protected. When quoting, the reference (link) to arlenshah.wordpress.com is compulsory. The partial or complete reproduction of the Author’s articles, posts or photos in other sites or Mass Media is prohibited without the reference to arlenshah.wordpress.com.

Literary blog | Facebook | Twitter | Youtube
Arlen Shahverdyan’s literary blog: “A moveable feast”,- Ernest Hemingway

*
Մի տպեք այս էջն առանց անհրաժեշտության, մտածեք շրջակա միջավայրի մասին
Do not print out this page without need – think about the Environment