Երբ սիրահարված ես կինոյին / When You are in Love with Cinematography

Ուզում եմ սիրո ուրույն խոստովանություն անել կինոյին: Կինոն (կինեմատոգրաֆ) կյանքի արտացոլանքն է: Այն մեզ ցույց է տալիս մեր անցյալը, ներկան և ապագան: Սակայն ինչպես կինոն է կյանքի հայելին, այնպես էլ մեր կյանքն է մի յուրօրինակ կինո: Այո, կյանքը կինո է` իր հերոսներով, իրադարձություններով, զարգացումներով, նվաճումներով, «սցենարով», «բեմադրություններով», անգամ «դուբլներով»: Վստահ եմ, որ դուք հիմա ժպտում եք, սակայն կյանքում էլ է, չէ՞, լինում, որ մի բանը մի քանի անգամ ես փորձում, վերապրում, մի՞թե դա «դուբլ» չէ: Այնպես որ, իսկապես, կյանքը կինո է: Մեծն գրող ու դրամատուրգ Շեքսպիրն ասել է, որ կյանքը բեմ է, մենք բոլորս դերասաններ: Կինոն էլ է բեմ, մի յուրօրինակ ամբիոն, որից ասված խոսքը, որից ուղարկված հույզը, որից արձակված հնչյունը երբեմն ամենաազդեցիկ կերպով են հուզում, ամենաարագ ու ամենադիպուկ կերպով են հարվածում, ցույց տալիս, դաստիարակում, կրթում, ստիպում մտածել, հետևություններ անել: 
Յուրաքանչյուր մարդ իր կյանքի ընթացքում «ապրում է» իր կինոն: Այդ կինոյում կան և՛ բարի ու չար հերոսներ, և՛ հաջող ու անհաջող իրադարձություններ, և՛ձախողումներ ու ձեռքբերումներ, և՛ սեր ու դավաճանություն, և՛ տխրություն ու ուրախություն, և՛ սկիզբ ու վերջ: Իմ կարծիքով՝ կարևորն այն է, որ կյանքն ապրես այնպես բովանդակալից ու հետաքրքիր, երջանիկ ու սիրառատ, վառ ու լուսավոր, գրագետ ու բարի, արդար ու արժանապատիվ, օգտակար ու օրինակելի, ինքնատիպ ու անկրկնելի, որ վերջում` կյանքի մայրամուտին, երբ շրջապատված լինես քո սիրելիներով, մի պահ հետ նայես անցածդ ամբողջ ճանապարհին, վերապրես ամենը և մտածես քո կյանքի մասին այսպես. «Ի՜նչ լավ կինո էր, որ նայեցի»:

Այս հոդվածում ներկայացված է հատված է աշխարհահռչակ ռեժիսոր Ֆեդերիկո Ֆելլինիի «8 1/2» հանճարեղ ֆիլմից, որն իր նույնքան հանճարեղ, կախարդական երաժշտությամբ (ես այն ամեն օր լսում եմ) և փայլուն դերասանական կազմով լավագույնս արտացոլում է կինո կոչված առեղծվածային, մոգական աշխարհի ամբողջ հմայքը, խենթ ու ստեղծարար էությունը, տոնական տրամադրությունը, հարուստ ներկապնակն ու անդադար ռիթմը, հարատև ընթացքն ու մշտական զարգացումները, անսահման ընդգրկումն ու խորը ասելիքը, լայն մասսայականությունն ու անքննելի հավերժությունը, հավերժությունը` ինչպես ինքը կյանքը:
Առլեն Շահվերդյան, 23.10.2011 

I want to say that I am in love with Cinematography. This is a kind of an explanation in love. The Cinematography shows us our lives, our reality and future. Cinematography is a unique mirror of life. But at the same time, our life – it is also a movie, with its heroes, anti-heroes, events, scenarios, even with its cinematic takes. I know that you are smiling now. But it is true: there are “takes” in our life, too. Every person in his life “lives” his own movie. This movie has its good and bad characters, good and bad events, as well as love and betrayal, joy and sorrow, it has its beginning and ending. I am sure that the main thing is to live life so interesting and informative, so unique and bright, so happy and loving, so dignified and useful, so politely and with such kindness, that when in the sunset of your life you turn and look at its path, when you remember everything you think about your life in this way: “What a good movie I saw”.

In this post (above) is presented the trailer of the great director Federico Fellini’s film, titled “8 1/2”. This film, along with its excellent, amazing music (I listen to it every day) and brilliant cast, reflects the very essence of the Cinematography, reflects all its charm, as well as the festive mood, rhythm and development, deep content, wide popularity and the eternity of Cinematography, such eternity as eternal is the life itself.
Arlen Shahverdyan, 11.04.2013

© Սույն հոդվածի հեղինակային իրավունքները պաշտպանված են, արգելվում է այն օգտագործել կամ հրապարակել մամուլում, կայքերում և սոցիալական ցանցերում՝ առանց հոդվածի հեղինակին և կայքը նշելու: