Գրական, բնապահպանական, ռազմահայրենասիրական գործունեությունը
Ես երջանիկ եմ Գլուխս կախ խոնարհվել եմ, ինչպես վաղո՜ւց ծաղկած վարդը, Տան պատերը սառն են այնքան, ասես քրտնա՛ծ պատուհաններ, Փխրո՜ւն, ինչպես ապակին է, զգայո՜ւն, ինչպես ձկնկա՛րթը, Հոգոցների շարքում ի՛մն էլ ձգվում է դեպ հորիզոննե՛ր: Աշխարհը՝ բե՛ռ, ծանրո՛ց է մի, վի՜հ է խավար՝ ոտքերիդ տա՛կ, Ու ինչքան էլ ձեռքիդ մեջ է, դո՛ւ ես նրա խաղալիքը, Տիկնիկավար … Continue reading
Խորհրդավոր է այս գիշերը, Սիրելի՛ս Խորհրդավոր է այս գիշերը, Սիրելի՛ս, Լուսինն այնպե՜ս պայծառ է, ասես մի ա՛ստղ լինի իմ ձեռքերի մեջ, Ասես չկա՛ր ու չի՛ եղել կյանքում թախիծ, Լո՛կ դյութանքի՜ այս պա՛հն է մի անվերջ: Շոյի՜չ, ինչպես մեղմաքնքո՜ւշ քամին Ու արբեցնո՜ղ՝ գետնից ելնող բույրով, Ես սիրահա՜ր եմ այս գիշերվա՛ ժամին, Գրում եմ Քեզ մթի՛ այս … Continue reading
Ամանորին մենք մեր հոգիները բաց ենք անում ձմռան նախշազարդ բացիկի պես ու այնտեղ խտացված բարեմաղթանքները հղում մեր սիրելիներին… * Ձմռան բացիկ Հոգիս եմ բացել ես հիմա ձմռան բացիկի նման Ու այնտեղ գրել եմ տողեր՝ ապրումի անձնական ու տաք՝ Խտացրել եմ գրված տողերում ոգին ցրտաշո՜ւնչ այս ձմռան Եվ լցրել եմ դրանք շողերո՛վ, հավատո՛վ եմ լցրել անհատա՜կ: … Continue reading
Սիրելի Ընթերցողներ, անցնող 2019 թվականի ընթացքում ես գրել ու հրապարակել եմ ՎԱԹՍՈՒՆԻՑ ավելի ՆՈՐ բանաստեղծություն, որոնք սիրվել ու գնահատվել են Ձեր կողմից՝ արժանանալով Ձեր անկեղծ գորովանքին ու հիացմունքին: ՇՆՈՐՀԱԿԱԼ ԵՄ գրական ստեղծագործություններիս նկատմամբ Ձեր մշտական, բազմամյա ու բարի ուշադրության համար: Հուսով եմ, որ ինձ հետ կլինեք, կկարդաք ու կհետևեք իմ ստեղծագործություններին նաև 2020 թվականին: ՇՆՈՐՀԱՎՈՐ ԱՄԱՆՈՐ … Continue reading
Երբ միայնակ ես մնում քո մտքերի, հիշողությունների, զգացողությունների հետ, երբ ուղտաշար քարավանը տանում է քեզ դեպի ավազուտների հորիզոնը՝ մի պահ կտրելով քեզ առօրեական թոհուբոհից ու քաղաքակրթության թելադրական մրցավազքից: Երբ սիրելիիդ որոնումները քեզ հասցնում են շիկավազ հեռուները և անօգնականության ու միայնության մեջ գտնում ես երանելի սիրո, ներքին խաղաղության ու ներդաշնակության շոշափելի հնարավորությունը: Անապատ՝ սիրո մտորումների ու … Continue reading
Ամեն անգամ, երբ մի բարի խոսք ենք ասում մեկս մյուսին, այնտեղ՝ վերևում մի փոքրիկ աստղ է վառվում մեզ համար, ամեն անգամ, երբ դիմացինի նկատմամբ բարեկամեցողությունը մեր ներսում հաղթանակ է տանում՝ անտառի մի թաքուն անկյունում ծառին մի նուրբ բողբոջ է ավելանում և, վերջապես, ամեն անգամ, երբ բաժակ ենք բարձրացնում, հրաբուխներից մեկի խառնարանը տաքանում ու շիկացած հողի … Continue reading
1988 թվականին 7 տարեկան էի, բայց ամեն բան հիշում եմ: Հիշում եմ ծնողներիս, բարեկամներիս վիշտն ու սարսափը, հիշում եմ, թե ինչպես էին մեզ թողնում տանն ու գնում այն ժամանակ՝ Լենինական, որպեսզի փնտրեն ու գտնեն կորածներին ու զոհվածներին, հիշում եմ մեր բարեկամուհու ցավալի մահը, հիշում եմ սարսափ առաջացնող պատմությունները աղետի գոտուց, հիշում եմ մեծահասակների արտասվակեզ ու … Continue reading
Ես և Պապիկս / Me and My GrandFather Պապիս լռությունը… Պապիս աչքերին նայեցի մի օր, Որ վճի՜տ էին՝ պարզկա՜ երկնի պես, Խոսեց նա ինձ հետ՝ բառեր չասելո՛վ, Անձա՜յն խրատեց իմաստունի պես: Եվ նրա խոսո՜ւն լռության խորքում Ես այնքա՜ն բաներ հասկացա հանկա՛րծ, Այնքա՜ն պատասխան ինձ տվեց թաքուն Նրա այդ անձա՜յն լռությունը պա՛րզ: Աշխարհի՜ ցա՛վը տեսա իր … Continue reading
Բանաստեղծություն՝ նոյեմբերյան շնչով: Պոկված մի ակնթարթ՝ Նոյեմբերից, որը թեև տխուր է, սակայն հմայիչ՝ իր հուզառատ խորհրդավորությամբ… * Նոյեմբերյան ակնթարթ Նոյեմբերին տխրություն է պատում հոգիս, Տարվա ավարտ տանող մի չլսվող ռեքվիեմով, Եվ գույները, որ աշնան հետ ծփո՜ւմ էին տոնականով, Կամա՜ց-կամա՜ց խամրում են ու անհետանում… Տաք բառերի համառությո՛ւն՝ արդեն արտահայտի՛չ ցրտին… Նոյեմբերին խոսքս, ասես, կորցնում է իր … Continue reading
