Գրական, բնապահպանական, ռազմահայրենասիրական գործունեությունը
Երբեմն Գրողի համար ստեղծագործելու գիշերային մի այնպիսի ժամ է գալիս, երբ մնում ես մենակ Լուսնի ու աստղերի հետ: Քամին մեղմորե՜ն օրորում է, միալա՜ր ճռռում են ճռիկները, ամպերը դանդաղ լողում են մութ երկնքում, իսկ բարդիների կատարները կամա՜ց ճոճվում են՝ մտքերիդ հետ համընթաց: Երկնքի կաթից քամված ու սեղմված Լուսինն, ասես՝ չորթան մածուն, խտացնում է իր մեջ մտքերդ … Continue reading
Երբ ասում ես նրան. «Շնորհակալ եմ, որ Դու կաս…», երբ ասում ես, որ սիրում ես Նրա գոյությունը քո կյանքում, երբ ամեն անգամ Աստծուն շնորհակալ ես լինում, որ ունես Նրան, Նա կա և քոնն է՝ իր գոյությամբ զարդարելով, լցնելով ու հարստացնելով կյանքդ… * Սիրում եմ Քո գոյությունը Սիրում եմ Քո սպիտակաթույր գոյությունն իմ կյանքում, Քո կենսուրա՜խ … Continue reading
Որ մենք Մա՛րդ մնանք… Ամպամած օր էր… Երկնաքերները, գլուխները՝ կա՛խ, կանգնել էին լո՜ւռ, Թվում էր, ահա՛, շուտո՛վ, ուր որե՛ ամպրո՜պ կլինի, Եվ դրա ահից քարե սրտերը հսկա շենքերի դարձել էին բո՜ւռ… Չէ՛ր շտապում, սակայն, անձրևը տեղալ՝ Մի անասելի՜ լարվածության մեջ պահելով շուրջը, Եվ այդ սպասումից քարացել էին Գե՛տը քաղաքի, գետում լողացող հաշված բադե՛րը Եվ արդեն … Continue reading
Իմ ու քո մուսան Կի՛նն է հիացնո՜ղ, Կի՛նն անզուգակա՜ն: Երկուսս էլ սերն ու կյանքը գովերգել ու գովերգում ենք բանաստեղծաբար՝ Կնոջն անմնացորդ նվիրված, Նրան վեհացնելով ու մեծարելով: Բանաստեղծական են մեր տաղերը, բանաստեղծագիր են տողերը մեր: Մենք կյանքն ու Կնոջը սիրում ենք գրակա՛ն լեզվով: Քո ու իմ տողերի տակ Կնոջը ճանաչելու ու հիացմունքով սիրելու անսահման բերկրա՜նքն է, … Continue reading
Սերը վսեմաշո՜ւք է, բարձրախավ ու ապրեցնող, և «Դո՛ւք»-ն է երբեմն դիմելաձևը բյուրեղյա Սիրո: Սակայն, նրա լեզուն հաճախ նաև շա՜տ անձնական է, մտերմի՜կ, «Դո՛ւ»-ով, և ամբո՜ղջ աշխարհն այդժամ, ասես, ժպի՛տ է՝ երազո՛ւմ: Ու երբ սիրում ես անմնացորդ սիրով, սիրո քո էակը վեհաշո՜ւքն է ամենից: Նրան դու տիրանում ես անկեղծ խոնարհումո՜վ, և նվիրական են դառնում նպատակները քո … Continue reading
Հռոմի օդանավակայանում / At the airport in Rome Երկնքում, թռչնի թռիչքի բարձրությունից ու ավելի վեր Աստվածային տիեզերական արարչագործությունը հանճարեղ ու այնքան շոշափելի է դառնում: Ու երբ երկնքի կապույտ, ճերմակ շերտերը խաղում են, դարսվում իրար վրա, հետո նորից անջատվում միմյանցից, ասես Աստվածային ձեռքերի շարժման ականատեսն ես դառնում: Ու այդ ժամանակ բանաստեղծաբար ես նայում երկնքին, բանաստեղծող է … Continue reading
Ես չեմ կարող պատկերացնել, թե ինչպես մարդ արարածը կարող է այսքան դաժան ու բարբարոս գտնվել բնության հանդեպ՝ ստորացնելով կենդանիներին: Որքան հեշտորեն մարդը կարող է դադարեցնել այլ կենդանի արարածի կյանքը, կենդանու սրտի բաբախումը: Ո՞վ է ասել, որ մենք կարող ենք որոշել մյուսների ճակատագիրը: Ո՞վ է ասել, որ մենք կարող ենք սահմանափակել նրանց ապրելու իրավունքը: Սա պայքար … Continue reading
Սիրելի Ընթերցողներ, մայրաքաղաք Երևանին նվիրված շատ բանաստեղծություններ ունեմ, որոնք սիրված են Ձեր կողմից, նույնիսկ պարբերաբար հնչում են քաղաքին նվիրված տարբեր հանդիսություններում, միջոցառումներում: Սակայն, որքան էլ թվում է, թե արդեն բավական բան կա գրված, միևնո՛ւյն է, քի՛չ է, էլի քի՛չ է: Երևանի մասին գրելիս, ասես, ծարավ ժամանակ սառը ջուր խմես, խմում ես ու չե՛ս կշտանում: Երևանը … Continue reading
Նկատել ե՞ք, երբ է աշխարհը գունազրկվում… երբ մեր կողքին չեն մեր Սիրելիները: Այդժամ մենք, ասես, փեղկվում ենք սառը, մետաղապատ տարածության մեջ՝ դառնալով աշխարհը պատած գորշագույնի մի հազի՜վ նշմարելի, թո՜ւյլ երանգ… Եվ հակառա՛կը, երբ վերագտնո՛ւմ ենք մեր Սիրելիներին, աշխարհն, ասես, վերագտնում է իր գույնե՜րը, հանդիսությա՜մբ են ներկայանում կյանքի բոլոր երանգները: Մեր ամե՛ն թրթիռին աշխարհն ապրումակցո՛ւմ է, … Continue reading
